Geen sprookje

Er was eens … een smid onder de rook van Milaan die met zijn werktuigen de prachtigste koetsen bouwde. Fraaier dan de koetswerken van welke Engelse, Duitse, Franse of Koreaanse smid dan ook. Vele enthousiaste koetsiers vielen voor de rank gevormde rijtuigen. Ze genoten van de verfijnde galoppeereigenschappen en de vele enthousiaste paarden voor de koets. Altijd een paar meer dan je bij een andere smid zou krijgen. Maar wee degene zo'n koets als dagelijks vervoer bereed …

"… en daarmee komen de kosten voor het reguliere onderhoud en apk maar vooral ook de noodzakelijke reparaties op een kleine drieduizend euro", meldt monteur Benny met medeleven in zijn stem. Het is een verhaal dat begint met drie volle pagina's. Best lang voor een onderhouds- en reparatie-offerte. Zeker als je bedenkt dat het om een auto gaat die qua kilometerstand nog riant onder de twee ton zit. Die nooit een dealerbeurtje heeft gemist en waarvan nooit een reparatie-advies in de wind is geslagen. Bepaald geen sprookje, maar wel 'The End'. Na een roerige relatie met twee Alfa's 156 is, gesymboliseerd door het gescheurde uitlaatspruitstuk, de breuk nu toch definitief.

Basta. We gaan een andere kopen. Geen macchina meer, maar een Auto. Een Duitser dus. Een Ford. (als je je afvraagt wat je toch op de achtergrond hoort, dat is het hoongelach van collega Nic de Boer).