Menu
Als voormalig EV-scepticus ben ik de aangewezen persoon om lekker veel kilometers te maken in de elektrische Hyundai Ioniq die we op dit moment in de duurtest hebben en dat doe ik dan ook. En toegegeven; ik ben om. Dat de Tesla Model X vorig jaar mijn hart wist te stelen, is met zijn prijskaartje van dik anderhalve ton niet zo'n kunst, maar in de modale Ioniq blijk ik elektrisch rijden ook leuk te vinden; zó'n oude, vastgeroeste conservatieve l*l ben ik blijkbaar ook weer niet.
Als officieel dakloze (ik heb mijn oude huis verkocht en krijg mijn nieuw pas volgende maand opgeleverd) bivakkeer ik tijdelijk bij mijn vriendin en die woont in een buurt met slechts twee laadpunten op enkele honderden huishoudens. In zo'n typische Haarlemmermeerse forensenopslag, dus het wemelt er van de PHEV's.
Dat maakt het best spannend, want waar zo'n PHEV altijd nog op de benzinemotor weg komt, ben ik volledig afhankelijk van de beschikbaarheid van een laadpaal. Veel PHEV-rijders in 'mijn' buurt hebben de gewoonte hun auto vrijdagmiddag snel aan de paal te hangen, om hem daar maandagochtend pas weer vanaf te halen. Afgelopen maandagochtend moest ik om vier uur naar Schiphol, de Ioniq was bijna leeg en de laadpaal het hele weekend bezet door een PHEV en een e-Tron met gele lampen. Ik heb het gehaald, maar het scheelde niet veel.
Om die reden heb ik gisterenavond, toen tot mijn verbazing nog een laadpunt vrij was, de Ioniq, ondanks dat hij nog 80 procent geladen was, toch aan de stroom gehangen en hem, tegen mijn gewoonte in, voor het slapen gaan er eens niet vanaf gehaald.
En hop, vanmorgen meteen een briefje onder de ruitenwisser. Nou heeft de afzender natuurlijk groot gelijk, maar waarom zie ik dit soort briefjes nooit onder de PHEV's die de paal onnodig bezet houden? Het zou me niets verbazen als de afzender een van die berijders is.
De overheid heeft met de stimuleringsregelingen voor PHEV's de beste bedoelingen gehad, maar de overvloed aan die auto's die dat heeft opgeleverd, zou wel eens een remmende werking kunnen krijgen op de opmars van échte EV's. Want hoe leuk ik elektrisch rijden ook vind, dit zou mij er van weerhouden een EV te kopen.
Autojournalist
Studeerde Frans en automobiel management, maar wilde eigenlijk altijd schrijven, niet noodzakelijkerwijs over auto's. Werd entertainer op diverse Franse campings, toetsenist bij een hardrockband, product manager tuinbouwmachines in Duitsland, bestelwagenverkoper, bedrijfsadviseur en in 2000 eindelijk journalist. Leerde het vak in de praktijk bij vakblad Automotive en stapte in 2005 over naar AutoWeek. Sluit zich in zijn vrije tijd graag op in zijn eigen muziekstudio, verzamelt instrumenten, verslindt boeken, fotografeert en heeft een fascinatie voor geschiedenis, met name de 19e eeuw. Is gek op dieren, vooral katten, de zee en woeste, onherbergzame landschappen. In de garage staat een Mazda MX-5 tweede generatie.
