Elektrische auto tegen olie, niet tegen CO2

28 juli 2009 om 09:00

Op diverse fora discussiëren mensen (van links tot rechts en van wereldverbeteraar tot wetenschapper) tot in den treuren over vergelijkingen van de well to wheel CO2-uitstoot van elektrische auto's en auto's met een verbrandingsmotor. Doe wat je niet laten kunt. Zelfs autofabrikanten proberen met dit soort vergelijkingen hun elektro-activiteiten naar het publiek toe te rechtvaardigen. Wie er in geloven wil mag dat van mij. Maar mijns inziens gaat het bij de elektrische auto helemaal niet om CO2.

Nee, als het speerpunt van de elektrische auto al z'n uitstoot (of eigenlijk het ontbreken daarvan) is, dan is het omdat elektrische auto's zelf geen schadelijke stoffen zoals fijnstof en NOx het trottoir op blazen. Maar goed, als je weet wat er dertig jaar geleden uit een uitlaat kwam en wat er nu nog uitkomt (en vooral wat er straks met Euro 6 nog uit mag komen), dan valt het met de verbrandingsmotor tegenwoordig ook wel mee.

Allemaal mooi, het belangrijkste punt van de elektrische auto is dat je er mee in staat bent om er onafhankelijk van olie mee te rijden. Met een gewone auto kom je niet ver meer wanneer om wat voor reden dan ook de olie niet meer beschikbaar is (te duur, schurkenstaten die de kraan dicht draaien of gewoon op). Bij een elektrische auto maakt het niet uit of de elektriciteit uit een centrale komt die op fossiele brandstof werkt of dat het elektriciteit is van wind uit de Noordzee, zon uit Afrika of water uit Noorwegen. Die auto rijdt er zonder enige aanpassing net zo makkelijk op. Ik denk dat dat uiteindelijk de grote kracht van de elektrische auto is.

Als je al elektrische en conventionele auto's well to wheel wilt vergelijken, doe dat dan niet op basis van CO2, maar kijk naar het energieverbruik. Dan kun je zien hoe lang de verbrandingsmotor nog mee kan.

Cornelis Kit (1971) behaalde in 1996 z’n diploma aan de HTS Autotechniek na het met succes afronden van een afstudeerproject bij NedCar in Born. Na z’n studie kwam hij al snel in de journalistiek terecht. Sinds 1999 is hij full-time autojournalist. Naast de praktische inzetbaarheid van auto’s gaat z’n aandacht vooral uit naar nieuwe technologieën en in het bijzonder naar alternatieve aandrijving. Brandstofcellen, hybride aandrijflijnen, eind vorige eeuw reed hij al met prototypes en nog steeds volgt hij de ontwikkelingen kritisch, sinds 2004 voor de tijdschriften AutoWeek en GTO. Misschien tegenstrijdig, maar z’n warme belangstelling hebben ook klassieke auto’s (veel ‘moderne’ techniek stamt vaak al uit vervlogen tijden) en de autosport (met name de techniek om zoveel mogelijk prestaties uit een druppel brandstof te halen, in wezen hetzelfde wat gebeurt bij het zuiniger maken van auto’s).

44 Bekijk reacties