Eerst krabben...
1
Telkens als de schaatskoorts toeslaat na koude nachten zonder wind, kom ik ze weer tegen….in een auto, de zombies. Mensen die de weg opgaan zonder hun ruiten ijs- of condensvrij te maken en die hun eigen mist creëren. Een bijzonder riskant gedrag, waar Veilig Verkeer Nederland elke winter campagne tegen zou moeten voeren.
Van de automobiele zombies zijn er drie soorten: 1) de nagelkrabbers; 2) de gehaaste pendelende-peuter-ouders; 3) de gecondenseerde clan-hoofden.
Automobilisten uit categorie 1 zijn, samen met drunken drivers en woonerf-coureurs, de ergste aso's die je op de openbare weg kunt tegenkomen. Vorige winter ontdekte ik deze categorie by accident toen een buurtgenoot met zijn gloednieuwe zakenbolide mijn fietspad kruiste. Míj zag hij niet, hij zag überhaupt niets, want zijn uitzicht was beperkt tot één A4tje dat hij ijsvrij had gekrabd, zo te zien met zijn nagels…..Ik had niets, alleen mijn fiets raakte invalide. Terwijl de wissers van zijn leasebak van 45.000 euro tevergeefs over het ijs schraapten, bleek dat ie te beroerd was geweest om een euro voor een krabbertje uit te geven! Dat krijg je met die bijtelling…Zo rijden er 's winters elke dag honderden rond, te kortzichtig, te lui of bang voor kouwe handen om hun ruiten ijs- of condensvrij te maken. Levensgevaarlijk, erger dan met een paar pilsjes op achter het stuur. Maar zombie's plegen geen misdrijf, 't is hooguit een overtreding.
Automobilisten uit categorie 2 valt niets te verwijten, die doen voorbeeldig hun best, veiligheid voorop, bezorgd om hun kinderen. Zo ook bij mij in de straat een moeder, die dagelijks haar kinderen in een "veilige" Volvo 850 stationcar naar school brengt. Met de auto is dat 1500 meter, lopend of met de fiets 600 meter. Terwijl de koude motor wolken benzine en benzeen uitstoot zet ze haar kinderen alvast in de auto en begint zij aan het dagelijks ritueel. Als de ruiten na tien minuten ijsvrij zijn en de auto gevuld met gifgas, zit er intussen aan de bínnenkant een laagje ijs en condens. Heftig poetsen met vijftien vette vingers helpt dan niet en het is al bijna half negen, als ik haar met haar hoofd uit het open raam gestrest zie wegrijden. Hopelijk raakt zij geen fietser of schoolkind op de plek waar ik over het hoofd gezien werd. Lopend of op de fiets was ze al hoog en breed en zonder gifwolken vóór half negen op school geweest….
Misschien komt ze dáár zelf nog eens achter, en dat ze beter eerst kan krabben, dan pas de kinderen erin en daarna starten.
Voordeel van fiets en benenwagen is dat ze geen koude start kennen en geen verhoogde emissies en verbruik in koude toestand. Eerst krabben, dan starten is de belangrijkste en groenste wintertip. De tip die ik miste in Autoweek en ANWB Auto/Kampioen deze weken is: gebruik een ijsfolie of dakhoes. Hoef je helemaal niet meer te krabben, geen kouwe handen, geen krassen op de ruiten, geen tijdverlies. Tegen de condens en als het echt koud is zet ik eerst een ventilatorkacheltje een half uurtje aan in de auto. Dan zijn de ruiten ontdooid en is het interieur heerlijk warm als ik start, kost maar 500 Watt schone energie. Niemand lijkt te beseffen dat een auto bij een koude start onder nul extreem slijt en vervuilt en driemaal zoveel benzine verbruikt als met warme motor. Die 850 verbruikt 's winters dus per dag over 4x 1500 meter plus verhoogd stationair draaien al bijna twee liter benzine….kijk maar op de boordcomputer!
Automobilisten uit categorie 3 komen vaak uit warme landen, waar je met de raampjes open rijdt en waar de ventilatie nog nooit op stand DEF gezet is. Deze categorie herken ik al van verre, als ik bijvoorbeeld op de A4 een oudere Toyota of een zwaar in de veren hangende Nissan met 90 over de middelste rijstrook zie kruipen. Als ik langszij kom ontwaar ik - zoals verwacht, maar met moeite, dat wel – negen van de tien keer een Surinaamse of Antilliaanse familie met drie of vier personen op de achterbank achter compleet beslagen ramen. Logisch dat ze niet meer naar rechts durven, want ze zien geen flikker, niet naar achteren en niet opzij. Of rijden ze liever links, zoals overzee? Als ik bij de KLPD zat zou ik ze meteen aan de kant zetten en een lesje winterventilatie geven.
Tip 11 van Autoweek nr.51 (blz. 51) is zo gek nog niet: als het vriest gewoon in bed blijven, kun je altijd nog jezelf of je partner krabben…..
Van de automobiele zombies zijn er drie soorten: 1) de nagelkrabbers; 2) de gehaaste pendelende-peuter-ouders; 3) de gecondenseerde clan-hoofden.
Automobilisten uit categorie 1 zijn, samen met drunken drivers en woonerf-coureurs, de ergste aso's die je op de openbare weg kunt tegenkomen. Vorige winter ontdekte ik deze categorie by accident toen een buurtgenoot met zijn gloednieuwe zakenbolide mijn fietspad kruiste. Míj zag hij niet, hij zag überhaupt niets, want zijn uitzicht was beperkt tot één A4tje dat hij ijsvrij had gekrabd, zo te zien met zijn nagels…..Ik had niets, alleen mijn fiets raakte invalide. Terwijl de wissers van zijn leasebak van 45.000 euro tevergeefs over het ijs schraapten, bleek dat ie te beroerd was geweest om een euro voor een krabbertje uit te geven! Dat krijg je met die bijtelling…Zo rijden er 's winters elke dag honderden rond, te kortzichtig, te lui of bang voor kouwe handen om hun ruiten ijs- of condensvrij te maken. Levensgevaarlijk, erger dan met een paar pilsjes op achter het stuur. Maar zombie's plegen geen misdrijf, 't is hooguit een overtreding.
Automobilisten uit categorie 2 valt niets te verwijten, die doen voorbeeldig hun best, veiligheid voorop, bezorgd om hun kinderen. Zo ook bij mij in de straat een moeder, die dagelijks haar kinderen in een "veilige" Volvo 850 stationcar naar school brengt. Met de auto is dat 1500 meter, lopend of met de fiets 600 meter. Terwijl de koude motor wolken benzine en benzeen uitstoot zet ze haar kinderen alvast in de auto en begint zij aan het dagelijks ritueel. Als de ruiten na tien minuten ijsvrij zijn en de auto gevuld met gifgas, zit er intussen aan de bínnenkant een laagje ijs en condens. Heftig poetsen met vijftien vette vingers helpt dan niet en het is al bijna half negen, als ik haar met haar hoofd uit het open raam gestrest zie wegrijden. Hopelijk raakt zij geen fietser of schoolkind op de plek waar ik over het hoofd gezien werd. Lopend of op de fiets was ze al hoog en breed en zonder gifwolken vóór half negen op school geweest….
Misschien komt ze dáár zelf nog eens achter, en dat ze beter eerst kan krabben, dan pas de kinderen erin en daarna starten.
Voordeel van fiets en benenwagen is dat ze geen koude start kennen en geen verhoogde emissies en verbruik in koude toestand. Eerst krabben, dan starten is de belangrijkste en groenste wintertip. De tip die ik miste in Autoweek en ANWB Auto/Kampioen deze weken is: gebruik een ijsfolie of dakhoes. Hoef je helemaal niet meer te krabben, geen kouwe handen, geen krassen op de ruiten, geen tijdverlies. Tegen de condens en als het echt koud is zet ik eerst een ventilatorkacheltje een half uurtje aan in de auto. Dan zijn de ruiten ontdooid en is het interieur heerlijk warm als ik start, kost maar 500 Watt schone energie. Niemand lijkt te beseffen dat een auto bij een koude start onder nul extreem slijt en vervuilt en driemaal zoveel benzine verbruikt als met warme motor. Die 850 verbruikt 's winters dus per dag over 4x 1500 meter plus verhoogd stationair draaien al bijna twee liter benzine….kijk maar op de boordcomputer!
Automobilisten uit categorie 3 komen vaak uit warme landen, waar je met de raampjes open rijdt en waar de ventilatie nog nooit op stand DEF gezet is. Deze categorie herken ik al van verre, als ik bijvoorbeeld op de A4 een oudere Toyota of een zwaar in de veren hangende Nissan met 90 over de middelste rijstrook zie kruipen. Als ik langszij kom ontwaar ik - zoals verwacht, maar met moeite, dat wel – negen van de tien keer een Surinaamse of Antilliaanse familie met drie of vier personen op de achterbank achter compleet beslagen ramen. Logisch dat ze niet meer naar rechts durven, want ze zien geen flikker, niet naar achteren en niet opzij. Of rijden ze liever links, zoals overzee? Als ik bij de KLPD zat zou ik ze meteen aan de kant zetten en een lesje winterventilatie geven.
Tip 11 van Autoweek nr.51 (blz. 51) is zo gek nog niet: als het vriest gewoon in bed blijven, kun je altijd nog jezelf of je partner krabben…..
