Dood paard

9 november 2007 om 10:21

Veilig Verkeer Nederland bestaat 75 jaar en dat mogen we weten. De campagne die hoort bij het jubileum heeft 'emoties in het verkeer' als thema. Er moet dus wat gebeuren aan de korte lontjes van weggebruikers. Autorijden moet een sociale vaardigheid worden. Camiel Eurlings heeft het zelf gezegd. Maar is emotie in het verkeer wel uit te bannen? Volgens mij is deze prijzige campagne als trekken aan een dood paard. Het zit nu eenmaal vast in ons karakter om zich af en toe te storen aan mensen om zich heen. Bij aso's in het verkeer, (zelf gedraagt u zich natuurlijk altijd voorbééldig, net als ik...), maar ook in de supermarkt, op het sportveld of bij die man die zo overdreven lacht op de stoel vóór je in het theater. Opgefokte mensen kom je niet alleen maar tegen op de weg. Bovendien: hoeveel ongelukken gebeuren er aantoonbaar door agressie in het verkeer?

Ik denk dat Veilig Verkeer Nederland zich veel nuttiger kan maken door andere problemen in het verkeer aan te pakken. Hoe kan het dat de pakkans zo klein is bij het rijden met een slok op? En gaat er nog iets structureels gebeuren aan de vele doden die vallen door auto's die te water raken?

VVN klopt zich op de borst omdat het aantal verkeersdoden maar blijft dalen. Vorig jaar waren het er nog maar 811. Daarmee lopen we voorop in Europa. Dat is natuurlijk te prijzen, maar hoe zou dat komen? Er wel eens aan gedacht dat in ons land de doorstroming ook een van de slechtste in Europa is? Als iedereen grotendeels stilstaat en stapvoets rijdt, zullen nooit ernstige ongelukken gebeuren. Daarvoor ligt de snelheid te laag. Als het verkeer in ons land weer beter ontsloten wordt, zul je zien dat het aantal verkeersslachtoffers weer stijgt.

Al van jongs af aan ben ik autogek en verslind ik autoblaadjes. Ik wist dus ook al vroeg wat ik wilde worden: het werken bij een titel als AutoWeek lag voor de hand. Mijn eerste klus bij AutoWeek was het bemensen van de nieuwsdesk. Saillant detail: het allereerste bericht dat ik ooit schreef, was de aankondiging van de prijzen van de CityRover – een auto die achteraf nooit is gekomen. Toch was het helemaal in mijn straatje want ik heb een voorkeur voor auto’s die buiten het normale vallen en een bijzonder verhaal hebben. Sinds enige jaren ben ik occasionredacteur en werp ik mijn op als Beschermheer van de Roestplek. Moderne auto’s vind ik weldegelijk interessant maar een auto die al een tijdje ‘geleefd’ heeft, zegt me een stuk meer. Mijn eerste auto was een Citroën ID19B uit 1969. De nieuwste auto die ik ooit kocht, is uit 2002 en de kans is maar heel klein dat ik ooit een auto van later datum aanschaf.

19 Bekijk reacties