Doe maar wat

Er zijn voorbeelden te over die het beeld oproepen van een overheid die maar wat doet, in schijnbare paniek wilde plannen maakt en uitvoert om de files te bestrijden en het milieu te dienen. En die plannen totaal niet lijkt te onderzoeken op de haalbaarheid van de gewenste effecten. De miljoenenverslinde carpoolstrook van toenmalig minister van Verkeer en Waterstaat Hanja Maij-Weggen was in 1993 een misser van formaat. Uiteindelijk heeft het ministerie onder andere om juridische redenen er maar een wisselstrook van gemaakt.   Nog zo'n prachtig project: 80 km/h-zones bij de grote steden. Dat die onherroepelijk nog meer congestie op de snelweg zouden veroorzaken, kon een kind zien aankomen. En van een zes kilometer lang lint stationair draaiende auto's knapt het milieu beslist niet op. En het doel was nu juist om de luchtkwaliteit te verbeteren. De huidige minister van Verkeer en Waterstaat, Karla Peijs wil, weliswaar schoorvoetend, af van de 80-km/h zones en er de oude maximumsnelheid van 100 km/h weer invoeren nu geheel volgens de verwachting blijkt dat het milieu juist zwaarder belast wordt door het instellen van deze zones en dat files er nog langer geworden zijn. Maar dat kost zo'n twee jaar. Als de Rijksoverheid werkelijk betrokken zou zijn bij het fileleed en de natuurlijke leefomgeving, dan zou het toch alles op alles zetten om de tijd die deze terugdraaiprocedure in beslag neemt te bekorten en de oude situatie te herstellen? Onze volksvertegenwoordigers zullen echter vast weer blijven steken in halfbakken maatregelen en lapmiddelen. Zo suggereerde Peijs in april dat ze voor het uitgaande verkeer op de A12 in de spits de snelheidslimiet naar 100 km/h wil verhogen. Waarom nu weer zo halfslachtig. Verhoog toch de maximumsnelheid voor beide richtingen. Maar nee, dat kan niet zomaar; er moet eerst worden aangetoond dat de luchtkwaliteit niet verslechtert wanneer er weer 100 km/h wordt gereden. Bovendien hebben betrokken gemeenten ook nog een dikke vinger in de pap. En zo zijn we voor de zoveelste maal getuige van hoe de overheid zichzelf in de voet schiet, en wat het wil voorkomen juist aanwakkert.