Dikke wielen

"Wielen maken de auto, he" zegt een goede vriend, terwijl we allebei kijken naar de achtstehands BMW 316i die ons voorbij komt op de snelweg. Het arme beestje kan de enorme dingen amper in z'n wielkasten kwijt. Aangezien de veren en schokdempers hun beste tijd ook al lang achter zich hebben liggen, worden de wielkasten bij iedere glooiing van het wegdek grondig gereinigd. Op dat moment ben ik nog niet in het bezit van een rijbewijs, maar zelfs op je zeventiende kun je bedenken dat dat bijna niet lekker kan rijden. Wie mooi wil zijn moet pijn lijden, al hebben de BMW-bezitter en ik duidelijk een andere definitie van welke wielmaat mooi is onder een E36.

Inmiddels zijn we tien jaar verder, en nog steeds kan ik me verbazen over wat voor wielen sommige mensen hun trots aandoen. Golfjes met Audi A8-wielen, een C-klasse met 20-inch wielen waar geen banden, maar een randje zwart leukoplast omheen zit. Je kan het zo gek niet verzinnen of iemand rijdt ermee. En vaak is het dan ook een, laten we zeggen, bepaald type bestuurder.

Maar niet altijd. Afgelopen week een E46 in showroomstaat. Een smetteloze, blauwe 320i van na de facelift, maar wel voorzien van dikke 18 inch M Sport wielen. Geheel tegen het stereotype in een ouder echtpaar erin. Ook geheel toevallig stopt de Beier bij hetzelfde tankstation. Tijdens het tanken vangt de sedan m'n blik. Dit is meer dan een vervoermiddel, deze auto is z'n hele leven vertroeteld en dat zie je eraan af. Waarschijnlijk nog nooit een wasstraat van binnen gezien, maar altijd netjes met de hand gepoetst. Gelukkig zijn er mensen die hun auto op die manier koesteren. De eigenaar kijkt me aan, glimlacht en zegt: "De wielen maken 'm af he". Tja.