Different spirit, same problem

Het is zulk gek nieuws dat ik niet snap waarom ik er eerst overheen las. Citroën presenteert met de DS-lijn een nieuwe modellenstrategie. Inzet: upgrading van het portfolio. Meer design, meer chic, betere afwerking. Vanzelfsprekend mogen die toegevoegde waarden best wat kosten, melden bronnen.

Op een volledig ingestorte automarkt zijn zulke voornemens de ironie voorbij. De doelgroep, in Parijs bij elkaar gebrainstormd toen ING en Fortis straffeloos voor goudhaan speelden, is net massaal ontslagen. Veel Citroën-werknemers zullen zich met reden afvragen of ze het DS-tijdperk nog mogen meebeleven. Perfecte timing, dat is een.

Wat drijft Citroën? Ik denk dat ik het weet. DS staat voor Different Spirit – hoe afschuwelijk positivo klinkt dat - én natuurlijk voor DS, het meesterstuk dat Citroën al vijftig jaar als lichtend voorbeeld achtervolgt. Those were the days, daar wringt de schoen. Het trauma van vergane glorie zit zo diep dat Citroën het keer op keer bezweert met grootse wederopstandingsbeloften. Ah, de grote kwaliteitsslag. Ah, design. Ah, avantgarde. Olala, créative technologie.

Van Dirk van den Broek naar Bonneterie: What's new? Ik hoor al twintig jaar dat Citroën aan kwaliteit en uitstraling gaat schaven. Soms lukt het echt: die nieuwe C5 stak, als ik de vakpers goed begrepen heb, toch heel solide in elkaar? Vanwaar dan die hardnekkige bewijsdrang? Het is onzekerheid.

Ik zag plaatjes van de aanstaande DS3, beoogde stamvader van de DS-familie. Het Playmobil-achtige yuppendoosje bevestigt de ergste vermoedens over de marsroute. Citroën wil de blonde paardestaarten uit hun Mini's lokken met een greep uit de make-updoos van de Tina. Gegarandeerd K3 met 43 kleuren, 25 soorten velgen en spiegelkappen in 15 kleurencombinaties. Noem het klasse.

Wie zou een premium-Citroën aanschaffen?

Als afwerkingsniveau voor de ware Citrofiel ooit een obstakel was geweest, had Citroën niet meer bestaan. De Citrofiel ging plat voor stilistische eenmaligheid (inderdaad: DS, CX), betaalbaar comfort (BX) en briljante eenvoud (Eend, AX). De nieuwe DS3 heeft met die Citroën-deugden niets op. Hij wil een Mini-type zijn, zoals je vroeger meisjes had die op Madonna wilden lijken. Net als die bakvissen toont de DS3 niet ondanks maar dankzij zijn maquillage het gebrek aan zelfvertrouwen dat zijn maker overschreeuwt met grote woorden. Different spirit? Hij is een van de velen.

Waar moet het heen met hem? Ik zie het niet. De Citrofiel is dood. Helaas voor Citroën heeft de harde kern van het blitsgebeuren al een Mini. Even helaas is die auto een onneembaar obstakel voor de concurrentie, zelfs voor Alfa. Hij is geil. Hij is goed. Hij is zo ongenadig duur dat smalle beurzen naar hem kunnen fluiten, net waar het in de autopikorde om draait: ik lekker wel, jij niet. Voor de paar gelukkigen die hun Cooper S niet aan de deurwaarder verliezen is een DS3 te zijner tijd het ideale pestobject. Hoe goed hij ook wordt, hij blijft second best.

Op naar de volgende produktstrategie. Different spirit, same problem.