Dichtlassen zo'n bak

Woensdag leuke dag gehad: mooie, nieuwe auto's van Jetje geven op een testcircuit bij Aprilia, even ten zuiden van Rome. Eén daarvan: de nieuwe BMW 650i Cabrio. Collega Stéphan V. vliegt komende week naar Zuid-Afrika voor een uitgebreide testrit (het is daar zomer...), ik kan de 6 uitlaten op een krap circuitje, een slalom ermee doen, de auto over slechte ondergrond jagen, vól remmen en 250 km/h jakkeren over de kombaan. Omdat het vochtig is in midden-Italië schroeven de baancommissarissen die 250 terug naar 180. En als het volop begint te regenen, gaat die 180 nog terug naar 120 km/h.

Boeit niet, we kunnen de machtige V8-twinpower turbo van 4,4-liter en 407 pk met veel genoegen beluisteren. En de auto er omheen de sporen geven. En ik moet zeggen: het is niet mijn auto. Aan de techniek ligt het niet. Een 8-traps automaat is er voor jouw gemak. De stoelen zijn top, je voelt je een piloot in een jet als je achter het machtige BMW-stuurwiel zit en de pookknop van de automaat ziet er ook zo hightech uit, net als in de 5-serie. Je zit fabuleus, de champagnekleur staat 'm super maar eenmaal op pad heb ik toch een soort tegenstrijdige gevoelens.

Een auto van 2.015 kg en 407 pk, met de potentie van een super-coupé als open auto, als cabriolet. Ik vind het niet passen. Want nooit of te nimmer bereik je die stabiliteit en homogeniteit van een coupé. De auto heeft alles aan boord voor een supercar maar, moet je je voorstellen, hetgeen wat me bijblijft van mijn bescheiden robbertje stoeien op het circuit met de 650i Cabrio is: best log. Dus zijn auto's als deze toch vooral om te paraderen. De echte liefhebber neemt de dichte versie.