De omgekeerde wereld

Cabriolets met een stoffen kap lijken een uitstervend ras. Wil je een beetje meetellen dan rijd je tegenwoordig in een convertible met een stalen klapdak. Vlak na de eeuwwisseling komt het fenomeen coupé-cabrio binnen bereik van de minder gefortuneerden. Het concept is dan al een tijdje bekend, maar voorbehouden aan de Mercedes SLK; een auto waarvoor je aanmerkelijk dieper in de buidel moet tasten dan bijvoorbeeld een Peugeot 206. Wanneer Peugeot in 2001 een CC-variant van dat model lanceert, ontstaat daar dan ook een enorme run op. De 'gewone man' kan eindelijk ook proeven van de geneugten van het stalen vouwdak. De vraag wordt zelfs zo groot dat de Fransen de productie van de 206 CC moeten opschroeven. En dat smaakt natuurlijk naar meer. Peugeot besluit daarom ook de 307 te onthoofden, en na diens debuut komt ook Renault met een coupé-cabrio, namelijk van de Mégane. Vervolgens overspoelt een ware vloedgolf aan cabriolets met een blikken vouwdak de markt. Ga maar na; Volvo komt met de C70 met zo'n klapdak en Opel met de Astra Twin Top. Volkswagen kan de komst van de onthoofde Astra met z'n stalen dakdelen achterin natuurlijk niet stilletjes voorbij laten gaan, en beantwoordt z'n gezworen rivaal met de Eos. En Ford heeft de Focus CC in het gamma. Peugeot dat voor de muziek uit probeert te blijven uitlopen, heeft ook al weer een CC-variant van de 308 op de markt gebracht. Keuze genoeg dus, en naar een cabrio met een traditioneel stoffen dak moet je heden ten dage zoeken als naar een speld in een hooiberg. De stille teloorgang van de conventionele cabrio zie ik een beetje met lede ogen aan. Vooral die met handmatig te bedienen kap zijn auto's waarmee je nog echt in de weer moet. Het openen van stoffen cabriodak is bijvoorbeeld altijd een heel ritueel; klemmen losmaken aan de voorruitstijl, uitstappen, de kap achterovervouwen en ten slotte een afdekhoes eroverheen monteren met drukknopjes. En ook het weer sluiten van het dak verlangt weer de nodige zorg en aandacht. Behalve deze typische rituelen behoort ook het tochten en fluiten van het gesloten dak van vooral oudere cabrio's tijdens het rijden tot de romantiek van het rijden met cabriolets, evenals de beslagen ruiten bij regenachtig weer, die het zicht rondom ernstig bemoeilijkten. Voor verreweg de meesten onder ons heeft het bovenstaande niets te maken met romantiek; maar begrijpelijkerwijs veel meer met ongemak. Het zal dan ook niet lang meer duren eer het stalen vouwdak de stoffen kap verbannen heeft. Zo'n klapdak tocht immers niet, je hoeft niet uit te stappen om 'm op te vouwen, een auto met een dergelijke overkapping beslaat niet, is minder inbraakgevoelig, enzovoort. Tja, en de liefhebbers die zich juist uitgedaagd voelen door de 'ontberingen' van het 'echte' cabriorijden zijn zo klein in aantal dat de meeste autoproducenten ze niet meer zien staan. Slechts een handvol fabrikanten van tamelijk exclusieve auto's bedient hen vandaag de dag.