De meerwaarde in het B-segment

Gisteren reed ik achter een Hyundai i10, jazeker, een nieuwe Koreaan, met mooi nieuw kenteken. Keurig, leuk autootje is dat toch geworden, die Atos-opvolger. Verder hebben we hier een koningsblauwe i30 CW diesel als duurtestauto. Afgezien van een keer een haperende (standaard)navigatie, doet die 1,6-liter dieselversie het prima. Het is simpelweg een ongecompliceerde recht-toe-recht-aan compacte stationcar die er fris uitziet. En de Koreaanse koek is nog lang niet op: volgende maand gaan we rijden en filmen met wat voor Hyundai een B-segment kraker moet worden: de i20. We hebben de auto al gezien, op Parijs twee weken terug. Ook voor die i20 geldt nu al: nette auto om voor je deur te hebben. Niks mis mee. Maar, nu komt het, word je er opgewonden van? Heeft-ie genoeg in huis om mensen enthousiast te maken? Dan nog iets: is dat überhaupt nodig dan? Is een neutraal voorkomen, een goede garantie-termijn, vertrouwenwekkende rij-eigenschappen en een goeie value-for-money voldoende om succesvol te zijn? Of zoeken we ook in het zogenaamde B-segment, de klasse van de Corsa's, Polo's, Grande Punto's en Ibiza's, en de 207 en net verse Fiesta niet te vergeten, een meerwaarde in de vorm van afkomst en uitstraling? Net een multitest afgerond met de nieuwe Fiesta, tegen de Ibiza, de 207 en de Mazda2. Het was om de drommel niet makkelijk een winnaar aan te duiden. En ik heb zo maar het gevoel dat dat straks met de komst van de i20 niet drastisch anders zal zijn. Of vergis ik me? Trouwens: het B-segment is groeiende. Dus er is iedereen veel aan gelegen daar succesvol te zijn. Wat is daar voor nodig?