De Duitsers snappen het weer

Ik beloof dat ik het de komende tijd alleen over Fransen en Italianen zal hebben, maar mag het nog één keer over Mercedes gaan? Het moet. De zaak is deze. Ik ben verliefd. Op de nieuwe C-klasse. Dat is wonderlijk, omdat de ontwerpers van zijn voorganger alles in het werk stelden om me van het merk te vervreemden. Wat een karakterloze, slappe auto was dat, net als de vorige S-klasse, de vorige ML, de voorlaatste E en de vorige CLK. Zowel in kwalitatief als esthetisch opzicht is Mercedes door een dal gegaan. En dan gaat het opeens weer goed. Zo goed, dat ik zelfs die veel te familiaire, Scénicgevoelens oproepende A- en B-klasse diep in mjn hart best leuke auto's vind.

Die nieuwe C heeft wat de eerste C-klasse - type W202 - en zijn voorganger, de 190, ook van veel andere compacte sedans onderscheidde: de beschaafde representativiteit van een auto die wel klein, maar niet kleinzielig is. Net als de W202 is het een serieuze, chique sedan. Wat ik vooral zo fijn vind: de hoekigheid is terug. De rechthoeken van de koplampen, de achterlichtpartijen: het zijn sterke, functionele vormen. En wat rond moet blijven is weer echt rond: die vette, stevige klokken op het dash zijn om je vingers bij af te likken. De laatste C kreeg ze op een gegeven moment ook weer terug, maar daar schoot de buitenkant niks mee op.

Toen ik gisteren de redactie van Autoweek bezocht, hadden ze daar een zwarte C280 Avantgarde staan en nauwelijks stonden we oog in oog, of dat zeldzame gevoel van redeloze begeerte naar een nieuwe joeg in golven door m'n lijf. Mooi! Sterke grille! Goeie velgen! Ik heb er hooguit enkele honderden meters mee gereden, maar die gaven net voldoende indruk om te weten dat ik straks niet verder hoef te zoeken, als ik mijn E500 financieel te boven kom. Bruin leer, stevige zit, geweldige demping - grote klasse. Te krap achterin? Het viel me mee. Zolang dit te koop is heb je geen E of S meer nodig; liever klein maar fijn dan groot en dood.

Ik weet precies hoe ik hem wil hebben. Een witte C350, met rood leer. En verchroomde velgen zeker, lacht mijn zoon van elf. Precies jôh. Een beetje Vegas kan geen kwaad.