Cruise Control

Onderweg door België werd mijn aandacht getrokken door het cruise control-verbod op de Antwerpse Ring, waar onverantwoord gebruik van cruise control door vrachtwagenchauffeurs ernstige verkeersongelukken veroorzaakte. Hoewel bij de zuiderburen veel mis is - wie de Belgen heeft leren autorijden weet ik niet, maar van richting aangeven hebben ze nooit gehoord - zou je willen dat we zoiets ook in Nederland hadden. Na een week met circa drieduizend snelheidskilometers door vijf landen achter de kiezen kwam ik vergelijkenderwijs tot de conclusie dat we met name in Nederland hebben te kampen met een probleem dat de Belgen inmiddels serieus agenderen: de cruise control-rijder.

Hij is niet per definitie vrachtwagenchauffeur. Hij is de huis-, tuin- en keukenautomobilist die we waarschijnlijk te danken hebben aan de snelheidslimieten en de benzineprijzen. Dankzij de automatische snelheidsregeling kan hem niets meer gebeuren. Het recept is doodsimpel: Plankgas tot de honderdvijf of honderdvijfentwintig op de teller, 'set' aantippen, de boel de boel laten en Spee kan fluiten naar zijn buit. Zo spaart Braafmans boetes en brandstofkosten uit. Dat is goed voor het milieu en als hij het maar lang genoeg volhoudt, blijft er op den duur een beste zakcent over voor een nieuwe Workmate, een avond bowlen of een weekje Disneyland Parijs met het hele gezin. 'Toch mooi meegenomen', zegt hij thuis tegen zijn vrouw.

Het zij hem allemaal gegund. Intussen hebben we veel last van hem. Hij heeft namelijk maar één doel: zijn tempo zo lang mogelijk constant te houden. Ten koste van alles. Hij piekert er niet over af en toe te remmen of gas bij te geven om zijn medeweggebruikers de vereiste speelruimte te gunnen: de wet is de wet. Het is geen sport meer, het is een obsessie; als een olifant dendert hij door de porseleinkast van het Nederlandse snelwegwezen. Gevolg is dat hij op de linkerbaan zo tergend langzaam voorbijschuift dat ik klem kom te zitten tussen zijn Mondeo en de vrachtwagen vóór me. Dat hij zo ongeveer aan mijn bumper kleeft voor hij gaat inhalen als een andere Mondeo zijn gang naar de linkerbaan blokkeert. Dat hij, alleen om zijn elektronische gaspedaal straks maar in godsnaam niet opnieuw te hoeven aantippen, vervolgens als een ongeleid projectiel naar links uitwijkt, waar toevallig net de laatste vrijbuiter van Nederland zijn BMW M3 op stoom laat komen. Regels zijn regels.

Soms krijg je het idee dat we de grootste brokkenmakers op het Nederlandse wegennet te danken hebben aan de staat, aan het kwartje van Kok en de angst voor de flitspaal. Misschien een leuk item voor Wegmisbruikers. Maar ik zie het niet komen. Het is ondenkbaar dat Koos Spee zijn trouwe volgelingen ooit de les zal lezen.