Cream yellow rulezzzzzz

Ofschoon ik De Volkskrant en dus stercolumnist Martin Bril bijna nooit lees - ik haat die krant nog meer dan de PvdA - vernam ik onlangs via de tamtam dat Martins column in het Volkskrant-magazine hard nieuws bracht. Zijn Volvo is aangereden.

Lach niet, dit is een serieuze zaak. Bril bezit een gele T5R en hij houdt van de auto, wat in hoge mate voor hem pleit. De T5R, dat is het echte werk; de oer-R, limited edition. Zelfs de kleur is uniek. Dat geel - officieel: cream yellow - is voor de echte Volvoman wat voor Ferraririjders rood en voor Bugattimannen blauw is.

Helaas: die van Bril is kapot. En Martin vraagt zich hardop af of de tijd van afscheid nemen is gekomen, al zou hij hem het liefst voor veel geld laten opknappen en voor zijn deur zetten om naar te kijken. Maar de tank mankeert teveel. Wat nu?

Als 850-oudgediende acht ik me gerechtigd Bril bescheiden maar daadkrachtig van advies te dienen.

Ik zeg: Martin, red de tank. Je hebt het geld om je morele verplichtingen na te komen. Behoed hem voor de Sjonnificatie die de minder exclusieve oldtimers in spe nogal eens treft, als ze in handen komen van vandalen die het onderhoud niet kunnen betalen. Laat hem uitdeuken bij een gekwalificeerde schadehersteller. Zet hem weg. Houd hem in topstaat. Het is geen auto maar cultuurgoed; een collector's item, een toekomstige klassieker. Koop voor het dagelijks vervoer desnoods een Espace. En schrijf één keer per jaar iets liefs over je auto.

Dat is voor iedereen het beste.

Voor Bril, omdat hij zijn geliefde gele niet hoeft op te geven. Voor de 850-gemeenschap, omdat een columnist van naam een zinvolle ambassadeursrol gaat vervullen voor de mooiste Volvo aller tijden. Voor mij, omdat ik het als T5R-consultant allemaal bekokstoofd heb.

Zo, ik heb gezegd.