Bestaansrecht

Het bestaansrecht van deze website is een van de bewijzen: groen is momenteel behoorlijk het bommetje. Vroeger, toen de boten nog van hout waren, en de mannen nog van staal, was groen het domein van pijprokende, geitenwollensokkendragende boomknuffelaars. Nu is het een onderwerp dat ook Jan met de pet bezighoudt en dat is ronduit gevaarlijk. Niet omdat ik Jan niet vertrouw, maar juist omdat we het risico lopen dat Jan mij straks niet meer vertrouwt.

Zoals dat gaat bij hypes is groen nu ook het speeltje geworden van machtige mensen. Hoe hoger je komt, hoe ijler de lucht en hoe lastiger het is om intelligent leven te ondersteunen. Dat is misschien overdreven, maar er worden veel rookgordijnen opgeworpen om de status quo te behouden. Een goed voorbeeld is de automobiellobby in Europa. De ambitie van onze burgervertegenwoordigers is om de CO2-uitstoot in te perken. De ambitie van de automerken is om meer auto's te verkopen. De regeling die hier uit komt is precies het goeie antwoord op de verkeerde vraag: men beoordeelt het wagenpark per merk op zijn gemiddelde CO2 uitstoot. Het Europees Parlement stelt hier eisen aan: het moet gemiddeld onder de honderd-zoveel gram per kilometer liggen. Maar de automerken introduceren doodleuk kleine modellen en doen die voor een schijntje van de hand. Het gevolg is dus dat ze meer auto's verkopen die meer kilometers rijden en dus netto meer CO2 uitstoten, maar het gemiddelde van het wagenpark is wel gedaald!

Dit is een voorbeeld van een professioneel rookgordijn waarbij de bestaande machten de hoofdrol spelen, niet de oplossing voor een probleem. Bedrijven gebruiken het om meer van hetzelfde te verkopen en zo innovatie (lees: investeringen) uit te stellen. Daar kunnen zij op hun beurt ook weer niet veel aan doen, want dat was wat hun aandeelhouders van hen verlangden. Bovendien: de concurrent doet het ook. De politiek gebruikt het om zich niet te branden aan de gevolgen van een beslissing die verandering forceert (banenverlies?).

Nu is het probleem van deze aanpak dat onze vriend Jan de oplossing voor een probleem wordt voorgehouden. Als het vervolgens allemaal een kulverhaal blijkt zal Jan zijn Pet aan de wilgen hangen en gewoon de makkelijke weg kiezen. En dat is precies wat de status quo van hem verlangt. Dat lijkt een waterdicht systeem ter behoud van de status quo.

Gelukkig is er licht aan de horizon. Er is zoiets als innovatie en dat blijkt enigszins doortastend. Van alle bedrijven die 20 jaar geleden bestonden, bestaat nog maar een klein percentage. Waar vroeger een boekhandel was, is nu Amazon. Waar vroeger CD's verkocht werden, luisteren we nu naar een iPod. Verandering is de constante en bedrijven die niet mee veranderen kunnen dat waarschijnlijk niet navertellen. Is het feit dat de concurrent het doet niet een goed argument om het niet te doen?

Degene met de echte macht is Jan. Als je Jan kunt overtuigen met een nieuwe Pet die hem beter staat dan die van de status quo, maakt groen een goede kans. Dat betekent dat Jan radicaal andere groene mobiliteit zal gaan gebruiken. De MP3's en Amazons van de duurzame mobiliteit zullen de status quo dwingen te veranderen. Maar voordat dat kan gebeuren moet Jan deze innovaties eerst kennen. Gelukkig vindt Jan dat ook leuk om te ontdekken. En daarvoor kan hij mooi deze website gebruiken.