belofte maakt schuld

Toen ik bij de Primafoonwinkel een nieuwe gsm uitzocht dacht ik aan de Rollenbanktest van Autoweek, waarin een handvol testauto's onder de maat bleek te presteren. Wat doe je als je auto zijn opgegeven vermogen niet haalt, terwijl je 'm speciaal voor z'n pk's gekocht had? Wat doe je als een telefoon zijn specificaties niet waarmaakt, terwijl die bij aanschaf wel de doorslag gaven?

Een Samsung. Tsja. Maar onderdruk de Kia-associaties en je ziet een mooie telefoon met touch-screen en een batterij met enig uithoudingsvermogen. Tenminste: op papier. Toen ik thuis na aankoop deed wat ik vooraf had moeten doen - op internet ervaringen van andere gebruikers checken - vielen de schellen van mijn ogen. Fijne telefoon, schrijven mijn lotgenoten; wat jammer dat-ie zo snel leeg is.

Terecht zegt u: had je maar beter uit je doppen moeten kijken. Maar toch. Wat nu?

Echt een vraag voor een Citroën C6-rijder die in Autoweek leest dat zijn zescilinder HDI-diesel niet 208 maar 190 pk levert. En vanaf vandaag ook echt een vraag voor mij.

Zondagochtend laadde ik de Pixon op. Sindsdien voerde ik vijf telefoongesprekken in het genre 'schat, staat de Bokma koud?' met een gezamenlijke lengte van hooguit tien minuten. 's Nachts schakelde ik hem natuurlijk uit. De tussenstand, na anderhalve dag; nog twee streepjes op de batterij-indicator. Die accu gaat de avond niet meer halen. Benieuwd hoe ze bij Samsung de standby-tijd hebben uitgerekend.

Enfin. Behalve auto's die hun opgegeven topsnelheid, acceleratie, vermogen en verbruik niet halen hebben we dus ook telefoons die te hoog van de toren blazen. Vreemd eigenlijk dat we het accepteren, want waarom zouden we? Belofte maakt schuld.