Automuseum

Nog even en Porsche opent de deuren van een spiksplinternieuw museum in Stuttgart. En in lijn met de trend komt er niet alleen een enorme hal met auto's plus een hightech werkplaats waar de fabriekscollectie onderhouden wordt. Nee, als we de berichten moeten geloven, dan wordt dit gebouw een architectonisch hoogstandje. Nu beginnen architectonische hoogstandjes aardig gemeengoed te worden in Zuid-Duitsland. Mercedes-Benz opende vorig jaar al een megalomaan museumgebouw in Stuttgart - ontworpen door de Nederlander Ben van Berkel, wie heeft er niet alles over kunnen lezen? En het nieuwe BMW Welt plus het bijbehorende BMW Museum opent deze zomer in München. Dat laatste gebouw heeft als bijnaam al De Saladeschotel gekregen, en inderdaad: daar heeft het behoorlijk wat van weg. Onpraktisch? Vast en zeker. Maar de autofabrikanten doen er alles aan om hun miljoenen kostende prestigeprojecten onder het kopje Kunst & Cultuur onder de aandacht te kunnen krijgen. Zo ook Porsche. De Oostenrijkse architect van diens nieuwe museum ontwierp een soort gigantische kijkdoos die rust op een drietal pijlers. 'En ook de inhoud van het Porsche Museum zal op drie pijlers worden gebaseerd', aldus een jubelend persbericht, dat verder gaat over 'thematische focuspunten' en 'individuele productpresentaties'. 't Zal allemaal wel. Als ik naar het Porsche-museum ga, dan wil ik liever weten welke auto's er staan. Maar daar wordt met geen woord over gerept. Wel wordt gemeld dat de centrale hal een gigantische 5600 vierkante meters meet, maar slechts ruimte biedt aan 80 auto's. Dat is gemiddeld een heel aardige woning van 70 vierkante meter per auto. Genoeg gemopperd. Natuurlijk moeten we het prijzen dat deze grote merken hun merkhistorie koesteren. Alleen krijg ik sterk het idee dat merkhistorie in al die architectonische hoogstandjes wel erg wordt gehyped. Ik vermoed dat het voornaamste doel van al die dure musea bestaat uit de prijs-boost die zal volgen op de klassiekers van het merk – Porsche bouwt er niet voor niets een werkplaats bij, klaar om ook uw klassieker in een museumstuk te transformeren – te mooi en te kostbaar om er ooit nog mee de straat op te durven. Zo wordt het beleven van een klassieker meer en meer een klinische aangelegenheid. Alstublieft: Nu heel Maranello al tot een soort Disneyland is verworden en Volkswagen AG zelfs al allerlei bijzondere Bugatti's en Bentleys in het monstrueuze Autostadt heeft geparkeerd, snak ik meer dan ooit naar roestige klassiekers die gebrúikt worden.