Volvo XC60 tegen de Volvo Ocean Race

De Volvo Ocean Race is een evenement met internationale allure en kent een aardig Nederlands tintje. Of eigenlijk wel meer dan dat, met twee Nederlandse teams en in totaal zes Nederlandse bemanningsleden. Voor hen die de omvang en intensiteit van deze zwaarste zeilrace ter wereld nog niet kennen: het parcours beslaat alle grote oceanen en was deze editie (de dertiende) de langste ooit: 38.739 zeemijl, ofwel ruim 71.000 kilometer! Laat het even op je inwerken.

In de editie 2017-2018 zeilden twee Nederlandse teams: Team Akzo Nobel met schipper Simeon Tienpont en Team Brunel, met Bouwe Bekking als schipper. De boot van Bekking finishte uiteindelijk als derde, die van Tienpont als vierde. Er waren ook nog vier Nederlandse bemanningsleden: Annemieke Bes (Team Sun Hung Kai/Scallway), Peter van Niekerk (Team AkzoNobel), Carlo Huisman (Team Brunel) en Carolijn Brouwer, die aan boord van het winnende schip van Team DongFeng was. Alle teams varen met nagenoeg dezelfde boot: de Volvo Ocean 65. Die is 22 meter lang en weegt 12.500 kilogram. De mast is 30 meter hoog.

23 DAGEN OP ZEE

Nog meer Nederlandse successen in deze zeilrace? Als enige land won Nederland drie keer en Conny van Rietschoten won zelfs twee keer (1978 en 1982), toen het nog de Whitbread Round The World Race heette. In 2001 werd Volvo de hoofdsponsor en de start is sinds 2008 in Alicante. Helaas viel er dit jaar een dode te betreuren; de Brit John Fisher sloeg tijdens de zevende etappe overboord en werd niet meer teruggevonden. Ook dit soort tragedies zijn de harde realiteit van een race als deze. Voor de bemanning is het keihard werken, weinig slapen, ontberingen trotseren en in het ergste geval meer dan 23 dagen op zee zijn voordat er weer een veilige haven wordt aangedaan, dus 23 dagen lang zie je alleen maar water zo ver het oog reikt. Best beangstigend.

Kortom, dit vereist bemanningsleden die uit het juiste hout zijn gesneden, met enorm veel doorzettingsvermogen, een ijzersterke conditie en veel verstand van zeilen. Elke etappezege valt of staat met het varen van de juiste koers, het vinden van de goede windrichting en -sterkte, misschien een beetje geluk. De topsnelheid? Onder de juiste omstandigheden iets meer dan 40 knopen, dat is meer dan 70 km/h. En geloof ons: dat is waanzinnig snel voor een zeiljacht. Onze monsterrit naar Göteborg en daarna terug naar Den Haag is natuurlijk een peulenschil vergeleken bij die barre zeiltocht. Een splinternieuwe Volvo, zachte hotelbedden en fatsoenlijk eten. Een theekransje.

AUTONOOM FILERIJDEN

We vertrekken op woensdag 20 juni in alle vroegte, maar dat kan niet verhinderen dat we zowel op de A31 in Duitsland als op de A1 net voorbij Bremen in de file komen: wegwerkzaamheden, of in goed Duits Baustellen, de ene nog langer dan de andere. U kent ze wel: twee smalle rijstroken, maximumsnelheid meestal 60 km/h en staat er ergens een auto met pech, dan ben je de sigaar. Gelukkig valt het mee en weten we ons redelijk ongeschonden door de eindeloze stroom vrachtwagens, busjes en auto’s te worstelen.

Bovendien heeft de XC60 een prettig hulpje aan boord: Pilot Assist, dat onder dit soort omstandigheden de regie van je kan overnemen. Dat maakt een file een beetje draaglijker. Ook op hogere snelheden kun je het stuur even loslaten, maar dan volgt al snel een waarschuwing. Overigens hadden we van een veilige auto als deze wel verwacht dat wanneer een reactie van de bestuurder uitblijft de auto vanzelf afremt en naar de kant stuurt, bijvoorbeeld in het geval dat je onwel bent geworden. Er zijn auto’s die dat wél aan boord hebben.

SUBLIEME ZETELS

Los van dat elektronische vangnet heeft deze XC60 zo ongeveer alles aan luxe en veiligheid aan boord wat er vandaag op de markt is. Dat mag ook wel, want de testauto kost meer dan € 90.000. Hij rolt op wielen van 22 inch en qua veergedrag doet dat misschien het ergste verwachten, in de praktijk blijkt valt dat enorm mee, mede dankzij de luchtvering. Eerlijk gezegd is het nog steeds een comfortabele auto, hoewel sommige oneffenheden een iets te zware dobber blijken voor de platte banden. Die hebben dan weer als voordeel dat de Volvo iets directer op het stuur reageert. Keerzijde is het geluid dat de banden produceren op sommige typen wegdek. Soms is dat echt te veel voor een auto in dit segment en in deze prijsklasse.

De stoelen zijn zoals we die van een Volvo mogen verwachten: fenomenaal. Een feest voor lijf en leden, zeker tijdens een trip van meer dan duizend kilometer. Bij Volvo maakt het dan niet uit of je de basisversie hebt of het topmodel, want de stoelen zijn altijd goed. Veilig en ontspannen rijden begint immers bij comfortabel zitten en daar hoef je de Zweden niets over te vertellen. Eenmaal voorbij Hamburg wordt het lekker rustig op de weg en lukt het om 230 km/h op de teller aan te tikken. Eventjes maar hoor, want we zetten de cruisecontrol op 150 km/h.

STEVIG VERBRUIK

We zouden de veerboot vanaf Puttgarden naar Rødby in Denemarken kunnen pakken, maar we kiezen voor de snelweg. Dat zijn iets meer kilometers, maar in tijd maakt het niet veel uit. Ook nu is het heerlijk rustig op de weg en het lukt voor het eerst om iets beter dan 1 op 10 te scoren na een tankbeurt. Ja, de XC60 lust wel een flinke slok. Onder de kap ligt een 245 pk sterke 2,0-liter motor, gekoppeld aan een achttraps automaat. Buiten de bebouwde kom zou het verbruik gemiddeld 1 op 16,4 moeten zijn. Een utopie.

Zoals gezegd, je mag al blij zijn als het 1 op 10 is, bij snelheden tussen 110 km/h en 130 km/h. Sneller rijden we namelijk niet in Denemarken en Zweden. We zetten koers naar het plaatsje Vare, vlakbij Varberg, waar we zullen overnachten bij Anna’s Bed & Kitchen. Het is zo’n gezellig oud Zweeds landhuis, met knusse kamers en een hartelijke gastvrouw. Vele malen leuker dan zo’n zielloos snelweghotel. In de sfeervolle kustplaats Varberg brengen we de caloriespiegel weer keurig op peil bij Hell’s Burger, een tof restaurant in het stadshart, om daarna nog een paar plaatjes van de Volvo te schieten bij het fort uit de dertiende eeuw, direct aan de kust.

DICHTBIJ DE ZEILJACHTEN

Dag twee, 21 juni, de start van de laatste etappe van de Volvo Ocean Race. Op naar Göteborg, nog een kleine 90 kilometer rijden, wat we deels op de fraaie binnenwegen doen. In de haven is een groot evenemententerrein, waar we ook tegen de nieuwe S60 aanlopen, die de dag ervoor in de VS is onthuld. Vreemd genoeg is het niet zo dat we over de hoofden moeten lopen. Integendeel, het is opmerkelijk rustig. Voor het eerst zien we de zeven zeiljachten in het echt, een indrukwekkend gezicht. Van een local krijgen we aanwijzingen waar we met onze XC60 zo dicht mogelijk bij de startende vloot kunnen komen.

Zo staan we een uurtje later aan het uiteinde van een lange houten pier, die we zelf met geen mogelijkheid zouden hebben gevonden. Niet lang daarna zien we in de verte de eerste wedstrijdboten de binnenhaven uitvaren, richting open zee. Helaas niet met volle zeilen, want dat zou voor het plaatje mooier zijn. De boten varen redelijk dicht aan ons voorbij, maar het is wel de enige glimp die we ervan zullen opvangen. Van daaruit gaat het nog niet rechtstreeks naar de Nederlandse kust. Er staat namelijk een sail by in Aarhus (Denemarken) op het programma en daarmee komt de totale afstand van de elfde en laatste etappe op een kleine 1.300 kilometer.

MOOIE UITZICHTEN

Nu de boten uit zicht zijn, hebben we alle tijd om een paar hotspots in de stad te bezoeken, zoals het hoofdkwartier van Volvo en het museum. We nemen ook een kijkje in het eeuwenoude stadshart, waar ooit de fundamenten voor het hedendaagse Göteborg werden gelegd. Een kort bezoek aan het oude concertgebouw staat ook op de agenda, al was het maar omdat je in het menu van de geluidsinstellingen voor deze optie kunt kiezen. O ja, die geluidsinstallatie met speakers van Bowers & Wilkins in de XC60 is grandioos: sprankelend geluid, veel details en een mooie, volle bas, heel verslavend.

Dan is het tijd om de stad in vogelperspectief te bekijken vanuit het Keillers Park, waar je een prachtig uitzicht hebt. Dat heb je ook als je aan de overkant van de rivier de Stigberg op rijdt, naar het oude visserskerkje, waar we bij het vallen van de avond van een prachtig panorama genieten. Daar ergens, ver van ons vandaan, zeilen zeven snelle jachten via het Kattegat naar Denemarken. Gezien de wereldzeeën die ze hebben getrotseerd, is dit wellicht een makkie, hoewel er nog steeds om de punten wordt gestreden.

MET DE AUTO OP HET STRAND

Vrijdag 22 juni, tijd om Göteborg te verlaten en de boeg van de XC richting het zuiden te keren. De zon schijnt, het asfalt wacht, de tank is vol. Er ligt weer een lange, maar heerlijke rit in het verschiet. Ook nu verlaten we weer even de snelweg, dit keer om een kijkje te nemen bij de fabriek van Koenigsegg, naast het kleine vliegveld van Ängelsholm Helsinborg. Het is echter een nationale feestdag, dus veel valt er niet te zien. Dit deel van Zweden heeft veel zandstranden en sommige zijn zelfs met de auto toegankelijk. Of het mag, weten we niet, er staat in ieder geval geen verbodsbord en het levert leuke beelden op. En ook al was het voor onze begrippen nog vrij vroeg in de ochtend en niet al te warm, die gekke Zweden duiken gewoon de koude zee in!

Bij Malmö pakken we de voor de tweede keer de dik 7,5 kilometer lange Øresundbrug, die sinds 2000 Zweden met Denemarken verbindt. De trip verloopt verder redelijk probleemloos, op de gebruikelijke files bij Bremen en Hamburg na. Die weten we redelijk goed te omzeilen, bijvoorbeeld door iets buiten Bremen met een pontje over te steken. Daarna is het aangenaam rustig op de Duitse wegen en kunnen we flink doorrijden. Tegen middernacht bereiken we Den Haag. Onze zes Nederlandse zeehelden en alle andere deelnemers aan de Volvo Ocean Race hebben er dan al bijna 36 uur zeilen op zitten en moeten nog eens ruim 36 uur voordat ze op zondag 24 juni finishen. Na acht maanden. Diep respect is op zijn plaats. En in mindere mate ook voor de XC60, want dat is een fantastische reisgenoot.