Volvo XC40 D4 AWD (2018)

De XC40 is voor Volvo een stap in een nieuw segment en die nemen ze met een nieuwe designtaal. Reden: de auto moet een ander, jonger publiek aanspreken en Volvo heeft met stijlelementen gespeeld die we aantreffen bij kleinere cross-overs die minder als premium worden aangemerkt. Het resultaat is niet ieders smaak; we horen vergelijkingen met een Tonka-auto en de Suzuki Ignis, maar anderen lopen er juist mee weg. De vergelijking met de Ignis zit hem vooral in de C-stijl, die eruitziet alsof degene die bij Volvo de ramen moest uitzagen halverwege besloot om een kortere weg te kiezen. Een two-tone kleurstelling behoort tot de mogelijkheden, maar opmerkelijk is dat onze testauto (en ook de eerste auto's die we bij de dealers zien staan) die niet heeft. Ontwerper Robin Page gaf eerder in een interview met AutoWeek aan dat een tijdelijk, kort houdbaar fenomeen te vinden; wellicht is dat de reden. Anders dan het zijaanzicht zijn zowel het front als de achterkant wel heel Volvo, met die hoekige grille, Thor-hammer-lichten en op de achtersteven de verticale boemerang-units.

Veel ruimte
Zo eigenzinnig als zijn uiterlijk is, zo bijzonder is de binnenkant van de Volvo XC40. Het meeste bedien je via het grote, verticale scherm, waardoor er maar weinig fysieke knoppen resteren. De klokken zijn digitaal en verder krijg je veel 'out of the box'-handigheden: een uitneembare prullenbak, een haakje aan het dashboard­kastje, enorme bergruimtes in de portieren dankzij naar het dashboard verhuisde lagetonenspeakers en een vak tussen de voorstoelen waarin een doos tissues past. Allemaal leuk en aardig, maar het meest praktische aan het interieur van de XC40 is de ruimte. De hoekige koets werpt hier z'n vruchten af; er is behoorlijk wat beenruimte en heel veel hoofdruimte op de achterbank. Ten opzichte van actuele concurrenten mikt de Volvo XC40 het sterkst op comfort. Het onderstel voelt erg zacht aan, een tikje afstandelijk misschien. De nogal lichte besturing is mooi precies. De koets kent amper rol en onderstuur blijft lang uit. De dieselmotor is wel wat minder stil dan we hadden gehoopt, maar compenseert dat met veel souplesse en een snel schakelende achttraps automaat.

Autonoom
Net als zijn grotere broers is de XC40 te bestellen met Volvo Pilot Assist, waarmee de auto autonoom wordt op niveau 2. Het hulpmiddel werkt erg goed: op doorgaande wegen houdt hij de gekozen snelheid aan of stemt hij die op de voorligger af, terwijl de auto zelf heel secuur de rijbaan volgt. Het is wel jammer dat je (door wetgeving opgelegd) nog elke vijftien seconden even het stuur moet aanraken om de auto te laten weten dat je zelf nog bij de les bent. Op dit gebied is de XC40 een flinke stap voor op zijn concurrenten, waar je het moet stellen met gewone cruise­control en als je buiten de lijntjes gaat, een trillend stuur; dat doet een Playstation ook.