Volvo V60 D6 AWD Plug-In Hybrid - Peugeot 508 RXH Hybrid4 - Test

Een paar jaar geleden leek een dieselhybride het Ei van Columbus: groene techniek gekoppeld aan een zuinige diesel met relatief lage CO2-uitstoot. Maar dit soort auto’s is een kort genoegen gebleken. De diesel zit inmiddels in het verdomhoekje en de nieuwe WLTP-verbruikscyclus hielp de concurrentiepositie van de (plug-in) hybride in één klap om zeep. Vandaag de dag staat er geen enkele diesel-hybride meer in de prijslijst. Dat betekent voor de occasionkoper dat je je voordeel kunt doen en dat het de moeite waard is om het omslagpunt voor het rijden op diesel eens te herberekenen; de prijzen van een gebruikte diesel(-hybride) liggen laag. Een kleine waarschuwing voor degenen die zich laten verblinden door alle voordelen van een V60 Plug-in hybride: in 2020 gaat daarvan de wegenbelasting omhoog. Alleen volgend jaar geldt nog een half tarief voor plug-in hybride auto’s. Het jaar daarna wordt dat voordeeltje geschrapt en betaal je dus het volle pond voor deze toch wel looiige diesel. En dat heeft vast weer zijn weerslag op de restwaarde.

DAG BIJTELLING ...

Laten we beginnen met de overbekende Volvo. Dit exemplaar stamt uit 2013 en dat betekent dat hij vijf jaar lang van nul procent bijtelling heeft geprofiteerd. Iemand heeft dus heel voordelig met een zeer dikke diesel rondgereden. Nu is dat voordeel dus verdwenen. Ook voor een zakelijke rijder is deze auto niet meer interessant, want nu gaat hij gewoon voor 22 procent bijtelling in de boeken. Als je de V60 met de ogen van nu bekijkt, is het een Volvo van een andere tijd. De V60 heeft de pech dat er net een nieuwe versie is geïntroduceerd; het is nu dus definitief een oud model. Toch oogt de auto vooral aan de buitenkant nog steeds modern en dat zal best nog een tijdje zo blijven. Maar van het interieur is niet zo veel werk gemaakt als bij nieuwe Volvo’s. Niet dat het in onze testauto allemaal ouderwets oogt. Bovendien wordt een Volvo-interieur mooi oud.

Ook met de ergonomie is niks mis. Zoals het een Zweedse auto betaamt, is het mooi ‘schoon’ vormgegeven en zijn er grote knoppen voor de bediening. Alles zit op de plek waar je het zoekt. Verder lijkt het alsof dit exemplaar niet zo’n zuinig baasje heeft gehad. Hoewel de wielen zeker niet te groot zijn, hebben ze allemaal kennisgemaakt met de stoeprand. Ook op een hoek van de bumper zien we wat schade. Ach, dat is het lot van de occasionkoper en bovendien merk je er niks van als je ermee onderweg bent.

Het hybridedeel van de Volvo heeft als groot voordeel dat je een kilometer of 40 veertig louter elektrisch kunt rijden. Als je dus veel korte stukjes aflegt, is het mogelijk om een eeuwigheid met een tank diesel te doen. En als de brandstofmotor bijspringt, heb je te maken met een vijfcilinder in de beste Volvo-traditie. Een beer van een motor, die 215 pk levert en een lieve 440 Nm aan trekkracht. Daar doet de elektromotor met 68 pk nog een schepje bovenop. Vermogen zul je dus niet gauw tekortkomen. Nadeel van het hybridesysteem is dat het een flink deel van de bagageruimte opvreet. Dat de V60 geen klassieke reuzestationwagon is als we van oudsher van Volvo kennen, is inmiddels genoegzaam bekend. Maar dit model slikt wel erg weinig spullen. Daar komt bij dat de ruimte op de achterbank ook niet overhoudt. Een beetje inschikken is dus noodzakelijk als je deze auto gaat inzetten voor een opgroeiend gezin.

MAG ER WEZEN

Dan het rijden: dat het een diesel is, laat de vijfcilinder duidelijk weten als hij aan zijn werk begint. Maar het geluid mag er wezen; storend is het eigenlijk nooit. En als de boel warm is en de snelheid toeneemt, doet hij in alle stilte zijn werk. De besturing van de Volvo is lekker direct en hij hangt prettig enthousiast aan het gas. Onderweg is de auto heel comfortabel; snelwegkilometers vreet hij met groot enthousiasme.

Gelukkig heeft degene die deze auto ooit nieuw heeft besteld, zich niet laten verblinden door de grote wielen die voor dit model te koop zijn. Die staan hem weliswaar heel fraai, maar zijn van negatieve invloed op de besturing en het comfort. Tijdens bochtenwerk breekt het hoge gewicht ’m op. De vijfcilinder diesel maakt hem zwaar in de neus, maar hij legt een paar honderd kilo extra in de schaal ten opzichte van een nonhybride diesel-V60. En dat extra gewicht ligt achterin. Eigenlijk voelt deze auto daardoor altijd alsof hij zwaar beladen is.

VIER KILOMETER

Alle innovatie van de Peugeot 508 RXH Hybrid4 ten spijt viel die destijds gewoon in de twintig procent bijtellingscategorie. En dat doet hij tot vijfjarige leeftijd. In dit geval dus tot 2020. De Hybrid4-aandrijflijn zit ook in enkele andere PSA-producten, de Peugeot 3008 en de Citroën DS5. In principe zijn het voorwielaandrijvers, maar de elektromotor zorgt voor additionele aandrijving van de achterwielen. Als je de rijmodus ZEV selecteert, lukt het om de auto helemaal elektrisch te rijden gedurende vier (!) kilometer. Dat is dus meer voor de show. Daarna neemt de diesel het via de voorwielaandrijving over. Maar de elektromotor kan in de Sport-stand worden gebruikt om extra vermogen te genereren en in de 4WD stand helpt hij om er een vierwielaandrijver van te maken. Het is leuk bedacht, maar je moet erg je best doen om het in de praktijk te laten werken. Bovendien is opladen met de stekker niet mogelijk.

Een stuk interessanter vinden we het uiterlijk van de 508 RXH. Waar je bij een V60 Hybrid je best moet doen om hem van een gewone V60 te onderscheiden, laat de RXH er geen misverstand over bestaan dat we hier met een bijzondere variant te maken hebben. Om te beginnen staat hij hoger op de poten en is hij voorzien van wat bescheiden kunststof stoermakers. Als het een Volvo was geweest, had je ’m Cross Country genoemd. Tot op de dag van vandaag is de RXH een indrukwekkende verschijning. En het feit dat hij nieuw niet zo vaak is verkocht, maakt dat hij nog steeds de ogen op zich gericht krijgt.

Ook in de 508 RXH vreet de extra techniek aan de inhoud van de bagageruimte. Ook hier is de vloer hoger dan in een normale 508 SW, maar er blijft voldoende ruimte over voor een stationwagon van dit formaat. In het interieur is te zien dat deze auto alweer een paar jaartjes meedraait. Bovendien is de ergonomie niet erg doordacht. Het duurt bijvoorbeeld even voordat je de bediening van het versnellingspookje doorhebt en de startknop is gevonden, om maar eens wat basiszaken te noemen. Een navigatiesysteem oogt in een occasion algauw gedateerd en daarop vormt het systeem in deze Peugeot geen uitzondering. Bovendien is het scherm wat klein bemeten. Pleister op de wonde is dat je weet dat de volgende generatie PSA-multimediasystemen traag en tamelijk ondoorgrondelijk is.

RUST EN STILTE

De viercilinder HDI levert zonder hulp van de elektromotor 163 pk en 300 Nm. Zowel wat betreft vermogen (215 pk) als trekkracht (440 Nm) is de Volvo hem duidelijk de baas. Als je van de één in de ander overstapt, merk je wel dat de Peus het allemaal rustiger aan doet, maar traag kun je hem met de beste wil van de wereld niet noemen. De besturing is ook niet zo scherp als van de Volvo; deze auto is gemaakt voor comfort. In alle rust en stilte voert hij je van bestemming naar bestemming. Ook fraai is de hoeveelheid licht die er in het interieur binnenkomt dankzij het panoramadak. Vaak klagen we over de korte zittingen in Franse auto’s. Deze Peugeot heeft zittingverlengers, dus dat gemopper kunnen we dit keer achterwege laten. Sportief wordt deze auto pas als hij ooit nog eens wordt gerecycled als Ferrari. Het is meer een goedmoedige lobbes, maar in vergelijking met de Volvo voelt hij een stuk meer uitgebalanceerd. Hier is duidelijk langer nagedacht over wat er gebeurt als je een hybride-module in een auto bouwt.

Als we wat langer met deze hybrides bezig zijn, worden we filosofisch. Beide zijn het heerlijke langeafstandsauto’s. Ze zijn stil, comfortabel en goedmoedig. En ook voor de techniek moet je bewondering hebben. Beide hebben ze anderhalve ton op de klok, al een leven als leaseauto achter de rug en zitten ze vol met innovatieve techniek. Toch functioneren ze nog feilloos. Maar de vraag die zich opdringt, is: wat is de meerwaarde van een hybride diesel? De overheid schrapt niet voor niks het voordeel op de wegenbelasting voor plug-ins. Ze halen de optimistische verbruikswaarden die de fabrikanten opgeven, in de verste verte niet.

Tenzij je optimaal gebruik kunt maken van het stekkeren van de Volvo, verbruikt hij door zijn extra gewicht niet bijzonder veel minder dan een non-hybride V60. En daar komt volgend jaar dus een flink bedrag aan extra wegenbelasting bij. Het hybridesysteem van de 508 RXH voegt al evenmin veel toe; tenzij je zit te wachten op een auto met vierwielaandrijving, maar dat zullen niet veel Nederlanders doen. Toch kunnen we voorstellen dat je valt voor de 508 RXH. Want hij heeft een onverzettelijk uiterlijk en je ziet hem niet zo veel. Je koopt er dus een opvallende en zeldzame auto mee die bovendien uitstekend is geschikt als reisauto voor het hele gezin. Maar ook hier geldt: als je een normale 508 diesel koopt, ben je misschien wel net zo goed bediend.