Volvo S60 2.0T Summum (2010)

De nieuwe S60 zorgt voor een ware cultuurshock. Waar de vorige er wat bedaagd begon uit te zien, doet de nieuwe heel sterk aan een vierdeurscoupé denken. Hij oogt veel ranker en sportiever, maar lijkt ondertussen ook compacter. De wigvormige lijn lijkt zich in het asfalt vast te bijten, de druppelvormige ogen kijken je hongerig aan en in plaats van de inmiddels obligate kerstslingers heeft de S60 schuine, bijna verticale dagrijverlichting tussen koplampen en grille.

De flanken zijn hoog, de zijruiten laag en de achterkant wordt vooral gekenmerkt door de boemerangvormige achterlichten die om de hoeken heen grijpen. Ook het interieur van de S60 is een mooie cocktail van Volvo-traditie en nieuw design. Het stuur is wat aan de forse kant voor een auto met sportieve aspiraties, maar voor de rest ziet alles er prachtig uit. De inmiddels van Volvo bekende, zwevende middenconsole is, net als in de vorige S60 al het geval was, een stukje naar de bestuurder toe gedraaid en bekleed met een moeilijk definieerbaar, maar mooi materiaal.

Een structuur die doet denken aan geborsteld aluminium, maar dan grover en donkerder. Op het centrale Knoppencluster na is het heel rustig uitgevoerd. De parkeerrem is elektronisch en wordt bediend met een knop bij de linkerknie. Het navigatiesysteem wordt nu op de middenconsole bediend. De stoelen voelen lekker stevig aan en geven veel steun, maar de zit achter het stuur is wat te hoog voor een auto met sportieve ambities. Een zitrij verder naar achteren merk je wat meer dat dit een sportief bedoelde auto is. De beenruimte is nog redelijk, maar de ontwerpers hebben hoofdruimte opgeofferd voor die mooie daklijn. Ook de kofferbak is wat krapvoor een auto in deze klasse.

Nieuwe motor

Het klassieke contactslot is verdwenen uit de S60. De sleutel gaat in een sleuf en je drukt op de startknop om de nieuwe motor te starten. Want net als de rest van het motorenpalet is ook deze tweeliter turbomotor met directe inspuiting kakelvers.

De nieuwe S60 voelt veel dynamischer aan dan zijn voorganger. De turbo komt er heel geleidelijk en gedoseerd in. Je krijgt veel kracht, die beheerst wordt opgebouwd, zonder een plotselinge duw in je rug. Daardoor voelt deze S60 net wat minder snel dan hij is. De besturing is prettig scherp, maar niet te erg om aan comfort in te boeten. Wel valt op dat het sturen op lage snelheden relatief zwaar gaat. Je moet het tamelijk bont maken om serieus onderstuur op te wekken. Het onderstel is vooral comfortabel.

Onze S60 heeft een handgeschakelde versnellingsbak. Die laat zich soepel en trefzeker bedienen; alleen de achteruit laat zich wat zwaar en nukkig inleggen. Behalve de sportiefste, moet dit ook de veiligste Volvo ooit zijn en daartoe is ons testexemplaar helemaal volgestopt met alle veiligheidssystemen die Volvo maar in huis had. Wat ons betreft wat over de top, want als je alles aan hebt staan, is het vaak een kakofonie van bliepjes en knipperende lampen. Sommige systemen reageren namelijk iets te snel op zaken die niet meteen als levensbedreigend hoeven worden beschouwd. Gelukkig kunnen ze worden uitgeschakeld.