Volvo S60 2.4i (2001) - Volvo S60 T4 (2019) - Oud & nieuw

Of je nu een 240, een auto uit de 700of 900-serie, een 850 of een V70 voor ogen hebt, het zijn allemaal typische Volvo’s. Dat is knap, zeker omdat alle generaties er eigen, duidelijk andere kenmerken op nahouden. Rond het jaar 2000 vond Volvo het tijd voor de zoveelste revolutie. Bij de nog altijd vierkante V70 ging het allemaal nog wel, maar de in 2000 gelanceerde S60 nam met zijn vloeiende lijnen een enorme afstand van de vierkante, bonkige S70 die hem voorging. Dat de auto desondanks geen complete schok teweegbracht onder het publiek kwam alleen doordat de middenklasser sterk op de twee jaar eerder gepresenteerde S80 leek. De auto’s deelden hun brede, van de 240 geleende schouders en de daardoor wat typische vorm van de achterlichten en vertonen rondom veel overeenkomsten.

Toch oogt de S60 een stuk sierlijker dan zijn wat bedaagde grote broer. De gladde, moderne koets kent geen overbodige opsmuk en kwam twintig jaar geleden erg modern over. Met de ogen van nu blijkt de auto vooral erg tijdloos. Volvo bewees dat zelf al door de auto tot 2009 in productie te laten, waarbij het uiterlijk alleen op detailniveau werd bijgeslepen. Ook een vroeg exemplaar, zoals de auto die op deze pagina’s schittert, is anno 2020 een auto waarmee je kunt worden gezien. Naast onze duurtest-S60 valt op dat ook dat een typische Volvo is, terwijl er toch bijna geen designelementen zijn die het twee decennia hebben volgehouden. Vermoedelijk is het de knappe combinatie van rust en stoerheid die de auto’s verenigt. Ook opvallend is dat de oudere auto niet klein of iel oogt. Met het meetlint in de hand blijkt de nieuwe auto wel degelijk 18 cm langer dan zijn voorloper, maar in de breedte en hoogte is het verschil een stuk kleiner. In de kofferbak trouwens ook, want hier biedt onze duurtester slechts 18 liter meer. Daarvoor moet bovendien een prijs worden betaald, want waar de klep van de oer-S60 met fraaie gasveren omhoog wordt geduwd, moet het rode exemplaar het met simpele beugels doen.

Vanbinnen is er ten minste één gedeeld element: het lettertype dat wordt gebruikt in het instrumentarium en op de knoppen en schakelaars. In de huidige S60 zijn die letters en cijfers grotendeels digitaal. De ‘klokkenwinkel’ is immers standaard digitaal, terwijl het centrale touchscreen de middenconsole grotendeels bezet houdt. Wat vormgeving betreft, zijn alle moderne Volvo’s vanbinnen nagenoeg gelijk, met verticale ventilatieroosters, een grote, centrale volumeknop en een tussen de stoelen geplaatste startknop die zich niet laat induwen, maar verdraaien. Het enige scherm dat we in de middenconsole van de oude S60 aantreffen, is het simpele, monochrome exemplaar van de radio. Zelfs de klimaatregeling moet het zonder doen en toont zijn temperatuur simpelweg met een streepje op de draaiknoppen.

De oer-S60 was leverbaar met navigatie, maar bij dat destijds toch al enigszins verouderde systeem kwam het scherm elektrisch uit een behuizing boven op het dashboard. De gefotografeerde auto heeft het niet, wat anno 2020 wat ons betreft geen enkel bezwaar is. De brede, ietwat naar de bestuurder toegedraaide middensectie van het dashboard is hier nog bezaaid met knoppen, waaronder ook nog enkele ‘loze’ exemplaren voor de niet-aangevinkte opties.

VIJFOF VIERPITTER

Op motorisch vlak blijkt het Volvo van nu net zo consequent als het Volvo van 2001. Waar er tegenwoordig uitsluitend 2,0-liter viercilinders op benzine worden gemonteerd, kreeg de twintig jaar oude S60 louter vijfcilinders mee. Wel was er destijds nog keuze uit benzineen dieselvarianten. De hier gepresenteerde S60 is voorzien van een 2.4 met 140 pk en een handgeschakelde vijfbak, een combinatie die toen de basis van het gamma vormde.

Razendsnel wordt de auto er dan ook niet van, maar toch is er kracht genoeg. De fijne vijfcilinder brengt een mooie, zware roffel voort en komt zelden over alsof hij het onderste uit de kan moet halen. Daar houdt de auto sowieso niet zo van, want sportief is zo’n S60 allerminst. De besturing is vaag en het schakelen gaat met lange, gevoelloze slagen. Dat gemoedelijke karakter zien we ook in onze duurtester terug. Ook hier is de besturing licht en makkelijk en het onderstel vergevingsgezind, al is de S60 zeker wat scherper en lichtvoetiger dan zijn wel erg looiige voorvader. De 190 pk (zonder Polestar-tuning) sterke T4 was tot voor kort de basismotor, maar moet als B4 inmiddels de B3 met 163 pk onder zich dulden. Een handbak behoort bovendien net zo min tot de mogelijkheden als een dieselmotor.

Wie op brandstofkosten wil besparen, kan uitwijken naar één van de beschikbare plug-in hybrides. In alle gevallen geldt dat stationwagonbroertje V60 in Europa meer kopers trekt dan de S60, zoals de eerdere S60 de V70 voor zich moest dulden. De vierdeurs varianten zijn ontegenzeggelijk minder iconisch, maar tegelijkertijd zeker niet minder Volvo.