Volkswagen Lupo 1.2 TDI 3L (2000)

In de Lupo 3L past Volkswagen waar mogelijk speciale constructies toe om tot een zo licht mogelijke auto met een zo gunstig mogelijke Cw-waarde te komen. Ook rust VW deze Lupo uit met een 1191 cc metend dieseltje dat niet meer dan drie verbrandingskamers telt. Deze heeft inspuiting via pompverstuivertechniek, en dat levert beslist een aardig resultaat: een gezonde 61 pk en maximaal 140 Nm trekkracht van 1800 tot 2400 tpm. Volgens zijn makers kun je met de Lupo op één enkele liter dieselolie maar liefst 33,3 kilometer ver komen. Dat is zo'n 3 liter per 100 kilometer en vandaar de aanduiding '3L'.
Volkswagen heeft veel veranderd aan de Lupo en die is met zijn 803 kg daardoor maar liefst 152 kg lichter dan de vergelijkbare Lupo 1.4 TDI. VW heeft dat bereikt door bijvoorbeeld aluminium op ruime schaal toe te passen. Motorkap, spatborden, portieren, achterklep, velgen en stoelframes zijn van dit lichte metaal gemaakt. Het stuurwiel is zelfs van een ultralichte magnesiumlegering gefabriceerd. En een reservewiel heeft de Lupo niet meer; dat is vervangen door een spuitbusje met speciaal schuim om de lekke band weer rijdbaar te maken. Zware extra's zijn ook taboe voor de Lupo: stuurbekrachtiging is niet leverbaar en hetzelfde geldt voor centrale vergrendeling en elektrische bediening voor spiegels en ramen. Op de veiligheidsuitrusting is terecht niet beknibbeld: de Lupo 3-Liter is uitgerust met ABS, twee airbags, gordelspanners en elektronische verdeling van de remkracht.

Verbruikt dat nu?

De grote vraag is zonder twijfel wat deze auto nu daadwerkelijk verbruikt. Cijfertjes van fabrikanten zijn allemaal prachtig, maar waar wij nog veel meer waarde aan hechten zijn de verbruiken die we onder Nederlandse omstandigheden in ons drukke verkeer realiseren. Daarvoor hebben we met dit spaarwonder heel wat kilometers afgelegd met een beheerst bewegende rechtervoet. Een paar dingen hebben we niet gedaan: op enkele meters achter een vrachtwagen hangen en extreem langzaam rijden. Is gevaarlijk en niet realistisch!
Nadat we de Lupo tot zijn strot vol met diesel gestopt hadden gingen we op pad met de pook in de zuinigste E-stand en de ECO-schakelaar in actie. Als we aan het eind van de rit het 34-litertankje weer net zo vol druppelen als aan het begin, komen we uit 1:27,8 en dat is het in onze ogen best haalbare, realistische verbruik voor deze auto. Om aan de fabrieksopgave te komen, zul je naar onze inschatting nooit meer harder dan 110 km/h moeten rijden.
De Lupo 3L kan dus de mooie beloftes van Volkswagen niet helemaal waar maken in de keiharde praktijk van alledag. Maar het is wel overduidelijk dat 'ie de zuinigste auto is die je thans kunt kopen.
Kun je met zo'n superzuinige auto nog wel een beetje leuk rijden? Om te beginnen is zuinig rijden met de Lupo ook nog leuk omdat het behoorlijk geraffineerd gaat en je op het dashboard met de twee verbruiksmeters goed kunt zien waar je mee bezig bent. Als je echt haast hebt en met de hand schakelt, walst het dappere driepittertje alle doemscenario's over gebrek aan prestaties volledig plat. En geeft die bak bij terugschakelen indien nodig zelfs professioneel een toefje tussengas, net als bij de Alfa 156 Selespeed en de Ferrari 360 Modena F1. Het geringe gewicht zorgt ervoor dat de Lupo pittiger te rijden is dan we in onze stoutste dromen hadden durven hopen. En dan blijft zelfs het gerucht nog zeer binnen de perken: dieselgeluiden zijn niet waarneembaar en die driecilinderpruttel klinkt gezellig. O ja, als je flink te keer gaat loopt die Lupo nog steeds zo'n 1:22. Nadelen zitten er wel aan deze Lupo. Om te beginnen gaat het wegrijden uit stilstand nogal eens schokkerig en de tijd die de bak neemt voor het overschakelen zou korter mogen. Overigens kun je het verwisselen van versnelling wel iets gladder laten verlopen door tijdens het schakelen het gas een beetje los te laten. De smalle, rumoerige bandjes zorgen voor duidelijk meer onderstuur en minder strak rechtuit rijden dan bij een normale Lupo en door het ontbreken van stuurbekrachtiging vergt parkeren enige spierkracht. Ook reageert de transmissie niet altijd even alert op plots gasgeven; iets meer marge inhouden dus.
Volkswagen heeft een heel speciale Lupo gebouwd. Liefhebbers van techniek zal dat bijzonder aanspreken en het dualistische karakter (pittig tegenover superzuinig) maakt hem voor een grotere groep kopers heel acceptabel. Zijn prijs is echter hoog en is (als je hem afzet tegen de Lupo 1.7 SDI) pas na heel veel kilometers terug te verdienen.