Vergelijkende Test: Toyota Prius vs. Peugeot 408

Wat voegt de hybride Toyota Prius eigenlijk nog toe nu er al zoveel andere hybrides én volledig elektrische auto's zijn?

Goede vraag. Tijdens met name de eerste drie generaties is de Toyota Prius uitgegroeid tot een soort icoon van zuinigheid, met alle imagotechnische voor- en nadelen die daarbij komen kijken. Generatie vier was al veel meer een ‘outsider’ en inmiddels bevindt de Prius zich eigenlijk gewoon in een lastige positie. Waar dit ooit een pionier op het gebied van elektrificatie was, zijn vrijwel alle auto’s tegenwoordig in meer of mindere mate geëlektrificeerd. Wie het graag breed laat hangen op dat gebied, stapt ook alweer jaren zonder twijfelen in een volledig elektrische auto.

Althans, in Nederland. In de rest van de wereld zit dat anders, toch?

Juist. In grote delen van de rest van de wereld is die EV-transitie nog lang niet zo ver. Daar is een hybride nog steeds al heel wat en heeft de Prius dus volgens Toyota nog steeds bestaansrecht. Ook dan lopen we echter tegen een probleem aan. Waar de Prius ooit de eerste en enige Toyota-hybride was, is nu wereldwijd vrijwel iedere auto van dit merk verkrijgbaar met een  hybride-aandrijflijn. Om toch onderscheidend te zijn, wordt de nieuwe Prius neergezet als het ultieme vlaggenschip op dit gebied. Hij is gestroomlijnder en zuiniger dan de rest en is in Europa bovendien uitsluitend verkrijgbaar als plug-inhybride, wat bij een Corolla bijvoorbeeld in het geheel niet mogelijk is. Wat de nieuwe Prius in ieder geval voor heeft op zijn voorgangers, is dat iedereen hem mooi lijkt te vinden. De strakke, maar onderscheidende koets valt op door zijn extreem gestroomlijnde vorm en bijna onnatuurlijk vlak liggende voorruit. Hij staat zelfverzekerd op zijn grote wielen en is daarmee een heel andere verschijning dan eerdere generaties, die ofwel heel wat suffer waren (1, 2 en 3), ofwel erg smaakgevoelig (editie 4).

Waarom is de Peugeot 408 een gekozen als rivaal voor de Prius?

Anders dan bij de directe voorganger positioneert Toyota deze nieuwe Prius niet als een D-segmenter, dus een auto van Avensis-formaat. Het is weer ‘gewoon’ een C-segmenter, maar ook een auto die qua prijs duidelijk boven ‘segmentgenoot’ Corolla zit en alleen al door dat uiterlijk duidelijk een buitenbeentje is naast die auto. Wat dat betreft past de Peugeot 408 geweldig bij de Prius. Ook deze Fransman is immers een compacte middenklasser, maar dan met een wat ongebruikelijke, liftback-achtige koets en een wat hoger prijskaartje dan de ‘gewone’ 308. Ze delen ook de liftback-kont, maar Peugeot voegt er wel een flinke scheut cross-over aan toe door de 408 hoog op de poten te zetten. Met zijn vele scherpe hoeken en vouwen en – in het geval van de testauto – bizarre wielen is ook de 408 niet te missen, zij het op een wat schreeuweriger manier dan de strakkere Prius.

Twee bijzondere plug-inhybrides dus. Hoe verhouden deze auto's zich tot elkaar als we puur kijken naar de aandrijflijn?

Wat de nieuwe Prius óók nadrukkelijk onderscheidt van eerdere generaties, is zijn vermogen. De nieuwe PHEV-aandrijflijn maakt gebruik van de 2,0-litermotor die we ook in andere hybrides tegenkomen, maar haalt dankzij meer elektrokracht een totaalvermogen van maar liefst 223 pk. Daarmee sprint de auto in zo’n 7 tellen van 0 naar 100, ronduit vlot. De elektrische prestaties mogen er ook zijn. Met een accu van 13,6 kWh komt de auto ongeveer 70 kilometer ver op stroom. Daarna is het echter nog steeds één van de zuinigste hybrides die Toyota ooit bouwde en dus reden we er ook zonder te laden met gemak dik 1 op 20 mee. Dat zien we vaak anders en is in de praktijk inderdaad een vrij ideale combi, omdat ‘niet laden’ niet meteen betekent dat je duur onderweg bent. Toch doet de Peugeot het op dit vlak ook lang niet onaardig. Hij komt minder ver en is minder zuinig, maar scoort alsnog zeer nette waarden voor een auto met dit formaat, gewicht en vermogen. We rijden de 408 als 1.6 Hybrid 225, een auto die dus precies 2 pk meer heeft dan de Prius. Hij is er ook met 180 pk en die bevalt in de praktijk eigenlijk net zo goed, dus houd dat in gedachten. Met 225 pk is de Peugeot uiteraard ook lekker vlot, maar vooral het karakterverschil valt op. De Franse auto voelt door zijn traditionele achttraps-automaat en turbomotor wat natuurlijker aan dan de Prius, houdt meer van versnellen en laat zich indien gewenst ook met flippers schakelen. Deze aandrijflijn is echter ook nukkiger en minder verfijnd. Waar het samenspel tussen elektro- en benzinemotor in de Toyota altijd vlekkeloos verloopt, betrappen we de Peugeot toch af en toe op een klein ‘hikje’. Door het hoge vermogen presteert de Prius makkelijker dan ooit en dat zorgt dan weer voor rust aan boord, omdat de motor niet snel op zijn tenen hoeft te lopen. Vraag je écht veel, dan laat de Toyota-motor zich wel goed horen en komt hij meer dan de Peugeot buiten zijn ‘comfort zone’.