Toyota Aygo 1.0 12V VVT-i Sport (2008) - Test

Toyota en PSA (Peugeot en Citroën) hebben de handen ineengeslagen bij de ontwikkeling van hun supercompact. De Toyota Aygo, de Citroën C1 en de Peugeot 107 verschillen maar bitter weinig van elkaar. Slechts door middel van een licht aangepast neusje en achterkant geven de fabrikanten hun supercompacts hun merkidentiteit. Voor de rest is er veel uitwisselbaar. Toch weet de Aygo grofweg tweemaal zoveel mensen aan zich te binden dan de 107 en de C1.
Zo zie je maar wat goede marketing en een jaar extra garantie voor een verschil kunnen maken. En met z'n Xposeduitdossing is de Aygo echt een hebbeding geworden. Boven op de adequate, maar niet weelderige standaard uitrusting, die onder meer elektrisch bedienbare ramen voor en een gedeeld neerklapbare achterbank omvat, krijg je als koper van een Xposed tal van niet te versmaden extra's. Wat te denken van met leer overtrokken zitmeubilair, pookknop en stuur, een toerenteller en een meterbehuizing in carrosseriekleur. Maar de Xposed moet het ook hebben van veel uiterlijk vertoon. De carrosserie is driftig onder handen genomen. Onder onze witte Aygo prijken zwarte 15inch lichtmetalen wielen met 175/55R15rubber.
En zowel de voorals achter bumper is dichter bij het asfalt gebracht. De uitlaat steekt midden onder de achterbumper uit. Verder zien we ook dorpelverbreders. Bij zo'n sportieve outfit mag een spoiler natuurlijk niet ontbreken en dus treffen we boven de achterruit een tamelijk forse taartschep aan. Het dak is uitgevoerd in carbonlook.

Volwassen
Onderhuids is alles bij het oude gebleven. Dat betekent dat de pittige 1,0liter driepitter
nog altijd 68 pk ophoest. Beslist geen schande, want hij heeft voldoende pit om de 780 kilogram wegende auto vlot met het verkeer te laten meekomen, terwijl ie er lustig op los roffelt. Hij klimt met gemak in de toeren, tenminst zo lang je er alleen in zit; met vier volwassen aan boord krijgt de Aygo het wat moeilijker.
Door de souplesse die de motor tentoonspreidt, kun je het je permitteren om schakellui te rijden, al werkt de bak zo prettig, dat schakelen geen straf is. Het onderstel is een verrassing. De Aygo heeft een heel volwassen weggedrag. Hij is mooi en balans en lekker stabiel. Slecht wegdek pareertie zonder overmatig stoten of deinen, en in de bocht helt de Toyota maar beperkt over.
De buitenmaten van de Aygo voorspellen een interieur met bescheiden afmetingen. Toch voelt het binnenste van de Toyota allerminst benauwd aan als gevolg van een royaal glasoppervlak. Wel wens je bij langere ritten wat groter meubilair. En ook meer verstelmogelijkheden daarvan zijn welkom. Instappen gaat zonder probleem, ook achterin bij onze vijfdeursvariant.
Wij vinden de vijfdeurs een aanrader, zeker voor wie regelmatig een kinderstoeltje moet monteren of boodschappen op de achterbank neerzet. De kofferruimte is met 138 liter aan de krappe kant, dus de kans dat een boodschappentas op de achterbank belandt, is niet denkbeeldig. Goed toegankelijk is het kattenbakje ook niet echt; alleen de achterruit doet dienst als kofferklep, waardoor de toegang tot de bagageruimte nauw is en de neiging spullen op de achterbank te deponeren des te groter.