Test: Volvo XC40 P8

In Zweden, beter gezegd China, gaan ze nog verder met hun EV-offensief dan al die concurrerende merken die het EV-tijdperk inluiden met vooral nieuwe namen, denk aan ID en EQ. Volvo stampte immers met Polestar doodleuk een geheel nieuw merk uit de grond. Des te opmerkelijker dat Volvo de elektrische aandrijflijn van de Polestar 2 ook gewoon levert onder de eigen naam. De XC40 Recharge P8 AWD is een elektrische SUV met twee elektromotoren en een groot accupakket voor een vanafprijs van €55.495. Hij oogt gedrongen, stoer en vierkant. Binnenin is de zit tamelijk rechtop, dat zou meer ontspannen kunnen. Achter de bank is er redelijk wat ruimte beschikbaar, mede door de hoogte. Er is een handige opbergruimte voor losse spullen onder de laadvloer en een extra bagageruimte in de neus, al houdt dat niet over met 31 liter.

Het XC40-interieur oogt niet bijzonder hightech, maar wel heel opgeruimd en hoogwaardig. Elk detail is met zorg en in een consequent toegepaste stijl vormgegeven en de gebruikte materialen zijn origineel en fraai. Net als aan de buitenkant vertoont de XC40 vanbinnen een herkenbare Volvo-stijl, maar dan overgoten met een wat jeugdiger sausje. Verschillen met een normale XC40 zijn er nauwelijks. Die worden groter als we het stoffelijke verruilen voor het digitale. Net als de Polestar beschikt de elektrische XC40 namelijk over Android Automotive. Dat ziet er in grote lijnen hetzelfde uit als het bestaande Volvo-systeem en het werkt fijn. De toegevoegde waarde zit ’m vooral in Google Maps, dat ook op uitgebreide schaal op het scherm achter het stuur wordt getoond. Dat betekent altijd actuele verkeersinformatie, overzichtelijke routes en bovendien de mogelijkheid om in te loggen, zodat alle eerder bezochte adressen automatisch ook in de auto vindbaar zijn. Volvo voegt daar de eigenschap aan toe dat de auto heel precies weet te voorspellen met welk accupercentage je op de bestemming zult arriveren. Jammer is dan weer dat het resterende rijbereik pas op het display verschijnt als die waarde onder de 50 kilometer zakt, al wordt daar naar verluidt nog aan gewerkt. Datzelfde geldt ook voor een app, die op dit moment nog niet bestaat voor de Volvo.

Stevig onderstel

De Polestar 2 staat niet bekend als erg efficiënt en dat is met de wat hogere Volvo zeker niet beter gesteld. Vooral op de snelweg en met  lagere temperaturen loopt de actieradius snel terug en moet je alweer op zoek naar een laadpaal. Het onderstel is aan de stevige kant, maar met een hoog gewicht en een relatief hoge en korte koets kan dat ook bijna niet anders. Op slecht wegdek zit er behoorlijk veel beweging in de carrosserie. De XC40 rijdt zoals we van Volvo gewend zijn: een beetje afstandelijk en erg voorspelbaar. De auto laat zich niet gauw van de wijs brengen door een wat snellere bocht, maar betrekt zijn bestuurder ook niet bij het rijden. Behalve als het gas op de plank gaat, want de versnelling is dan bijna hilarisch. Met 408 pk is de P8 met grote afstand de sterkste XC40 die er is. Niemand verwacht dat deze compacte SUV er zó rap vandoor kan gaan en dat is leuk, zelfs als je het maar af en toe kunt benutten. Voorlopig is iedere elektrische Volvo zo snel, want de P8 AWD is vooralsnog de enige beschikbare uitvoering. Wie een goed aangeklede XC40 wil, moet echter nog stevig aan de slag met de optielijst.