Test: Opel Insignia GSi

Goed nieuws voor liefhebbers van dikke Opels: de Insignia GSi is ­terug van weggeweest. Dat is op zijn zachtst gezegd best opmerkelijk in een tijd waarin grote middenklassers een bedreigde soort lijken te zijn en sportief getinte varianten daarvan al helemaal een zeldzaamheid. Vanaf begin 2018 was de Insignia GSi verkrijgbaar met naar keuze een potente benzine- of dieselmotor. Al vrij kort na zijn introductie verdween echter de 260 pk benzinemotor uit de prijslijst. Zijn CO2-uitstoot maakte hem volgens de in juli 2018 geïntroduceerde WLTP-regelgeving nagenoeg onverkoopbaar. De diesel hield het langer vol, maar verdween uiteindelijk toch ook geruisloos via de achterdeur.

Einde Insignia GSi … Of toch niet? Bij de laatste update van de Insignia werd niet alleen de vormgeving van de auto bijgepunt, ook werd de aandrijftechniek herzien. Zo kan het gebeuren dat je ook nu weer een GSi-variant van de Insignia kunt kopen. Deze verse GSi is er alleen op benzine en met iets minder vermogen dan voorheen. De motor piekt nu bij 230 pk, maar dat mag de pret niet drukken. Hoewel Opel inmiddels is overgenomen door PSA, dat op zijn beurt weer is opgegaan in Stellantis, heeft de nieuwe GSi-motor nog een GM-basis, net als de Insignia zelf. Het is namelijk niet lonend de auto in de herfst van zijn carrière nog aan te passen voor een krachtbron uit de schappen van Stellantis.

Corrigerende tik

Bij zijn rentree heeft de Insignia GSi 30 pk moeten inleveren en daarmee heeft hij nog maar 30 pk meer dan de normale Insignia 2.0 Turbo. Die laatste heeft net als de GSi ook een negentraps automaat, moet op de sprint van nul naar 100 km/h op de GSi slechts een paar tienden toegeven en is op een haar na twintig mille goedkoper dan de GSi. Is er dan nog wel een reden om de GSi te prefereren? Ja, het is vooral de manier waarop de prestaties op het asfalt worden gebracht. In tegenstelling tot de gewone 2.0 Turbo heeft de GSi bijvoorbeeld grotere wielen, een aangepast onderstel met elektronisch geregelde variabele demping en vierwielaandrijving in plaats van louter voorwielaandrijving. Die vierwielaandrijving maakt overigens geen gebruik van het vertrouwde differentieel tussen de achterwielen. Nee, de aandrijfkrachten worden via twee koppelingen optimaal over de respectievelijke aandrijfassen verdeeld, waarbij in bochten zelfs wordt gezorgd voor een torque vectoring-effect. We kennen dit stuk verfijnde techniek ook van bijvoorbeeld de Ford Focus RS. Doordat de Insignia GSi zijn krachten via vier wielen kwijt kan, verloopt een verkeerslichtsprint heel mooi gecontroleerd. De nieuwe negentraps automaat van Opel is best snel. Interventie in het versnellingskeuzeproces is zelden nodig en mocht dat onverhoopt wel zo zijn, dan heb je achter het stuur schakelflippers.

Opmerkelijk neutraal

In basis is de Insignia bedacht om een zo groot mogelijke middengroep te bedienen, waarna er achteraf scherpe randjes aan zijn geslepen om hem tot GSi te maken. Dat levert allereerst een verrassend goed onderstel op. De werking van de elektronisch verstelbare schokdempers lijkt trouwens nauwelijks verschil te maken wanneer je de Sport-modus kiest. Geen ramp, de basis is – zonder dat het op lange afstanden oncomfortabel wordt – al stevig genoeg. De vierwielaandrijving met torque vectoring-effect draagt bij aan een opmerkelijk neutraal bochtgedrag. Mede dankzij de goede grip van de Michelin Pilot Sport-banden kun je de auto zonder directe neiging tot onderstuur een bocht mooi beheerst uitaccelereren. De Insignia reageert lekker precies op het stuur. In de normale rijmodus is dat prima voor alledaags gebruik. In de Sport-modus voel je meer weerstand, al krijg je in die sportievere setting niet overdreven veel extra feedback voor een auto met pretenties. Passagier in je eigen auto word je in elk geval niet. De grenzen liggen beduidend verder dan waar je met de geldende verkeersregels op de openbare weg mee wegkomt.

Lekker compleet

In het Insignia-interieur domineren zwart en grijs en het geheel laat een degelijke indruk achter. Aan de informatievoorziening merk je wel dat het model al een tijdje meegaat. Zo heeft de Insignia nog geen volledig digitaal instrumentarium. En waarom ook? Opel heeft nog de nodige fysieke wijzers. De snelheidsmeter is echter wel digitaal en kan op verschillende manieren worden geprojecteerd, net als een schier oneindige reeks gegevens. Je kunt het zo (on)overzichtelijk maken als je zelf wilt. Het multimediasysteem loopt niet voor de troepen uit en dat is binnen de Stellantis-groep eigenlijk een pre. Je kunt namelijk nog veel met fysieke toetsen en knoppen regelen.

Deze rode Insignia is voorzien van stoelen die in alle richtingen veel steun bieden en waarvan (als optie) desgewenst de wangen elektrisch kunnen worden versteld voor extra zijdelingse steun op momenten dat je de grenzen tussen rijden en glijden aan het verkennen bent. In de auto heb je voorin in alle richtingen genoeg ruimte, zoals het hoort in royale D-segmenters. De Insignia biedt de achterpassagiers een behoorlijke hoeveelheid beenruimte. Opels hatchback is ook praktisch dankzij zijn grote achterklep, maar ook doordat de rugleuning van de achterbank kan worden neergeklapt. De Insignia GSi krijgt zoals gezegd standaard actieve schokdempers mee, maar ook schakelflippers en een sperdifferentieel. Ook als het om veiligheidsvoorzieningen gaat, kom je in de GSi niets tekort, al biedt Opel een aantal veiligheidsitems alleen tegen bijbetaling aan. Wat de Insignia wel standaard heeft, is een korte remweg. Voorkomen is beter dan genezen.