Test: Nissan Qashqai

Een cross-over. Toen de eerste generatie van de Qashqai in 2005 verscheen, noemde Nissan de auto zo, en wij ook. Dat oorspronkelijke model houdt het midden tussen de hatchbacks en de echte SUV’s van die tijd, vandaar ‘cross-over’, maar de naam is ook ook gekozen omdat de drieletterige afkorting in die jaren een nare bijsmaak had. Kennelijk zijn we daar nu overheen gegroeid; ook Nissan gebruikt inmiddels beide termen door elkaar. De Qashqai is intussen min of meer dezelfde gebleven, in ieder geval als concept. Het is een naar Europese maatstaven middelgroot model, hoog op de poten maar zonder overdreven offroad-pretenties. De geheel nieuwe Qashqai, de derde generatie, is bovendien nauwelijks groter dan het model dat hem voorging. In lengte en hoogte scheelt het slechts een handjevol centimeters, maar de auto is wel duidelijk strakgetrokken. Met name de neus, met flinterdunne koplampen die alleen maar kunnen bestaan dankzij led-techniek, is opvallend. Verder naar achteren wordt het wat conventioneler en meer herkenbaar Qashqai, maar dan wel in een strakkere, modernere en duidelijk meer zelfverzekerde vorm.

Tussenschot

De achterklep van de Qashqai is bij duurdere versies nu elektrisch bedienbaar en biedt toegang tot een bagageruim dat met 504 liter maar liefst 74 liter groter is dan voorheen. Het onderste deel wordt afgedekt door twee losse bodemplaten, die hoog en laag gemonteerd kunnen worden. Bijzonder is dat je een van die panelen verticaal kunt monteren om als tussenschot te dienen, wat in de praktijk vaak erg handig is.

Voorin is er een heleboel veranderd. Alle zichtbare onderdelen zijn nieuw en het geheel is qua indeling en vormgeving een stuk strakker en moderner dan voorheen. Het dashboard is bijna helemaal van ‘zachte’ kunststof en bij de duurdere versies zelfs met leer bekleed, dat ook nog eens donkerblauw is. Mooi, maar wel een overweging bij de keuze voor een exterieurkleur.

Op detailniveau heeft het Qashqai-binnenste hier en daar toch nog iets goedkoops over zich, onder meer door de grote lappen plastic rond de automaatpook en de pianolak-afwerking op allerlei knoppenclusters. De beide schermen, 9 inch in het midden en 12,3 inch achter het stuur in deze uitvoering, zien er wat resolutie betreft prima uit. Door indeling en kleurgebruik oogt het geheel echter wel wat rommelig en laat de overzichtelijkheid te wensen over. Het centrale touchscreen is in hoge mate naar wens in te delen, maar werkt niet zo intuïtief. Ook opvallend: de climatecontrol blaast bijzonder hard, zelfs als de ventilatie in de laagste stand staat. Sowieso heeft het systeem wat moeite met de broeikas die de Qashqai wordt door het enorme glazen dak, dat net even wat te veel licht en warmte doorlaat.

Neutraal & voorspelbaar

Nissan heeft bij de nieuwe Qashqai veel werk gemaakt van besparing op het gewicht. Zo zijn veel carrosseriedelen van aluminium en de tankklep en achterklep zijn gemaakt van een composietmateriaal dat eveneens lichter is dan het gebruikelijke staal. Nu is de auto alsnog wat zwaarder dan zijn voorganger, maar met deze stappen blijft dat wel binnen de perken. Onderweg heeft de auto dan ook een vrij lichtvoetig karakter, maar je moet geen spannende rij-ervaring verwachten. De Qashqai rijdt neutraal, voorspelbaar en doet netjes wat je van hem vraagt. Het veercomfort is niet subliem, maar dat is wat ons betreft grotendeels te wijten aan de 20-inch wielen.

Nissan gebruikt de 1,3-liter viercilinder die ook al in de vorige Qashqai werd geschroefd, maar de technici hebben die motor wel uitgebreid tegen het licht gehouden. Bovendien is het blok in de Qashqai altijd gekoppeld aan een mild-hybrid hulpje, welke vermogensvariant of versnellingsbak je ook kiest.

Sprongetje

Wie in de Qashqai automaat wil rijden is aangewezen op de krachtigste versie, die 158 pk op de been brengt. De automaat in kwestie heet Xtronic en is een cvt die bij zwaardere belasting schakelmomenten

simuleert. Dat is in theorie best een goed idee, maar in de praktijk is de aandrijflijn niet zo verfijnd. Vanuit stilstand rijdt de Qashqai vaak met een klein sprongetje weg en onderweg is er hier en daar een schokje voelbaar. Geen ramp, maar wellicht valt er met wat programmeerwerk nog wel wat te winnen. De motor zelf presteert netjes, maar laat zich bij zware belasting wel op wat schrille wijze horen.

De prijslijst begint bij deze aandrijflijn net onder de 40 mille.