Is de Microlino geschikt om op de normale weg te rijden?

Angst is geen goede raadgever, en evenmin een goede passagier. Maar als je in een mini-auto met 60 km/h op de teller tussen de vrachtwagens, bussen en SUV’s rijdt (en heen en weer schudt als een ijsblokje in een plastic bekertje), zit de angst naast je op die oncomfortabele bank, en dan is er niets aan boord om je gerust te stellen. Geen airbags, geen kreukelzones, geen goede remmen. Dan stoppen er twee jonge vrouwen in een Golf of Fiesta naast je bij het stoplicht en kijken je aan. Maar het is niet de blik waarop je hoopte. Het is meer een blik van medelijden.

Wie zit er achter de Microlino?

We maken onze eerste rit in de productieversie van de Microlino. Wim Ouboter, een Zwitser van Nederlandse origine, verdiende zijn geld met het scooterbedrijf Micro, en had in 2015 al het idee om een revolutie teweeg te brengen op mobiliteitsgebied, naar het voorbeeld van de BMW Isetta of soortgelijke iconische micro-karretjes. Acht jaar later brengen ze in Zwitserland de eerste Microlino van Italiaanse makelij (hij wordt geproduceerd in Turijn) aan de man. Vanaf dit najaar kunnen ook Nederlanders een Microlino Pioneer kopen.

Wat kost de Microlino?

Wat betaal je dan voor deze minimale hoeveelheid auto, die in de zogeheten L7E-categorie valt waarin bijvoorbeeld quads vallen? Hij kost minstens €17.990, aan de Pioneer-versie die wij reden hangt zelfs een prijskaartje van €22.990. Dat is veel geld voor een elektrisch karretje dat aanvoelt alsof hij al een paar jaar rondrijdt. De Isetta-achtige ingang aan de voorkant is misschien best grappig, maar als het regent, moet je je haasten om de klep met de lus te sluiten. Anders is het hele interieur kletsnat. Hoewel hij gemaakt is van robuust hard plastic, ziet de Microlino er erg goedkoop uit, wat niet erg zou zijn als het wagentje de helft minder zou kosten.

Hoe rijdt de Microlino?

Maar goed, laten we eens gaan rijden. We draaien de knop links van het stuur naar de stand D en weg zijn we. De kleine elektromotor achterin maakt veel lawaai, hij fluit er lustig op los. Daar staat tegenover dat het wagentje vlot van zijn plek komt. Maar al snel neem je gas terug. De Microlino geeft elk steentje en elk kuiltje in de weg gevoelsmatig een-op-een door aan de inzittenden. In snel genomen bochten (en dan hebben we het over een snelheid van rond de 30 km/h) hebben bestuurders de neiging om uit zelfbehoud instinctief naar de binnenkant van de bocht te leunen. Het is een soort MSP, oftewel een Menselijk Stabiliteits Programma. Een L7e-voertuig hoeft geen elandproeven te ondergaan voor certificering, en dat komt de fabrikant van dit autootje vermoedelijk wel goed uit. Je kunt als je wilt doorhalen naar een snelheid van 90 km/h, maar daarvoor moet je haast levensmoe zijn. Immers, als je wat steviger wilt afremmen bij een snelheid van 60 km/h, vergt dat een enorme krachtsinspanning van het rechterbeen.

Hoe laad je de Microlino?

Ouboters zonen Oliver en Merlin claimen dat de zelfdragende carrosserie uniek is in deze klasse, waarin modellen als de Italiaanse Tazzari Zero en de bekendere Renault Twizy meer dan tien jaar geleden al vochten om klanten. Opladen doe je via het stopcontact thuis. Laden via een Type 2-stekker is eveneens mogelijk, maar het laadvermogen blijft onder de 3 kW.

Komen er nog meer versies, zoals een 45 km/h-variant?

Micro wil dit jaar 4.000 exemplaren verkopen in Duitsland, in het derde kwartaal van dit jaar komt hij als gezegd ook naar ons land. Op middellange termijn moet de Microlino net zo’n exporthit worden als Zwitserse kaas. Tenminste, dat is de wens van zijn ontwikkelaars. Een ‘light’-versie met een maximumsnelheid van 45 km/h en een cabriolet volgen in een later stadium. De introductieversie Pioneer, met een oplage van 999 stuks, wordt afgeleverd met een extra vervoermiddel. Een kickstep, waarmee de familie Ouboter ooit zijn geld verdiende, is bij de prijs inbegrepen.

We keken uit naar de rit met de Microlino, maar we waren eerlijk gezegd blij dat het achter de rug was. Jazeker, de Microlino neemt weinig ruimte in op de weg en je steekt overal tussendoor. Maar een veilig gevoel geeft hij niet tijdens het rijden, en wat ons betreft is dan de aanschafprijs echt te hoog.