Test: Mercedes-Benz S500

Met zijn nieuwe S-klasse wil Mercedes-Benz laten zien waartoe het in staat is. We zien hier fysiek geen revoluties meer; het lijkt vooral een kwestie van bijschaven van het mechaniek. Zoomen we echter in op de elektronica, dan zien we dat er heel veel functionaliteit is toegevoegd en dat er behoorlijke sprongen zijn gemaakt. Dat alles met als doel om het verblijf in deze auto zo aangenaam en vooral ook zo veilig mogelijk te maken.

De S-klasse biedt een zee aan ruimte en zitcomfort. Voorin kom je niets te kort en achterin net zo min, om nog maar te zwijgen over de weldadige beenruimte die je voor de achterbank of optionele fauteuils krijgt in de versie met lange wielbasis. Op de middentunnel is niet langer een mogelijkheid te vinden om het infotainmentsysteem te bedienen, want de centrale knop is verdwenen. Dat geldt ook voor de fysieke toetsen om de airco te bedienen. Wat je ervoor terugkrijgt is een groter, bijna vierkant MBUX-multimediascherm. Hoe prominent het grote touchscreen ook aanwezig is, eigenlijk is swipen op het scherm alweer achterhaald. Je kunt het systeem namelijk ook kinderlijk eenvoudig met je duim bedienen via een aanraakgevoelig vlak op het stuur of nog simpeler: via spraakbesturing. Dat laatste is dusdanig doorontwikkeld dat het niet alleen nog beter raad weet met instructies, maar ook weet waar het commando vandaan komt. Als bijvoorbeeld de passagier rechtsachter roept dat de stoelverwarming aan moet, dan gaat ook daadwerkelijk rechtsachter de stoelverwarming aan en nergens anders. Het laat zien hoe de Mercedes zich steeds meer aan zijn inzittenden weet aan te passen in plaats van andersom.

Het materiaalgebruik in de S-klasse schurkt dicht aan tegen wat we kennen van Rolls-Royce en Bentley en het afwerkingsniveau gaat daar zelfs overheen. De S-klasse is een bubbel waarin je je helemaal kunt losmaken van de rest van de wereld, comfortabel en van alle gemakken voorzien, met een rustig interieurontwerp. Met de elektronische functionaliteit zet Mercedes absoluut weer een stap voorwaarts. Neem alleen al het driedimensionaal geprojecteerde instrumentarium, dat van heldere informatievoorziening een attractie maakt.

Betere zescilinders

Mercedes trapt in de nieuwe S-klasse af met twee min of meer bekende, maar wel verder verfijnde zescilinder-in-lijnmotoren: een 3,0-liter benzinemotor en een 2,9-liter diesel, die beide in twee vermogensvarianten
verkrijgbaar zijn. Bij de minst potente diesel (nog altijd 286 pk) is er keuze uit achter- of vierwielaandrijving, bij alle andere motoren worden standaard alle vier de wielen aangedreven. Ook biedt Mercedes in combinatie met alle aandrijfvarianten de keuze uit een korte of een lange wielbasis. De testauto is voorzien van een zescilinder benzinemotor, die piekt bij 435 pk. De S-klasse heeft een 48-volt startgenerator (het is een mild hybrid) die vooral onderin tot zijn recht komt en met een flinke zwiep de benzinemotor op gang helpt. Dat is prettig. Door het ontbreken van trillingen, vibraties en bijgeluiden én het karakter van de verder verfijnde zescilinder in combinatie met de zijdezacht schakelende negentraps automaat nadert de S-klasse heel dicht het niveau van een puur elektrische aandrijflijn. Er schiet ons even niet zo snel een conventionele aandrijflijn te binnen waar dat allemaal zó goed voor elkaar is. Elektrificatie van de aandrijflijn is primair bedoeld om dat wat er uit de uitlaat komt zoveel mogelijk terug te dringen. Gunstig bijeffect is de reductie van het brandstofverbruik. Met zijn MHEV-techniek registreren we voor de grote Benz een alleszins acceptabel gemiddelde van 9,3 l/100 km.

Luchtvering is bij deze toplimousine een standaard ingrediënt en geeft je via de elektronica de keuze uit comfortabeler en dynamischer afstemmingen, waarbij ook in die laatste modi in de auto comfort blijft overheersen. Hoezeer alles er ook op gericht lijkt om je te behagen, toch laat het Mercedes-onderstel je evengoed niet in de steek wanneer je toch net even sneller dan bedoeld een bocht induikt. Lichtvoetig is hij niet, maar hij is wel in staat om je te doen geloven dat je met minder kilo’s op pad bent dan er op het kentekenbewijs staat vermeld. Als optie is de S-klasse leverbaar met achterwielbesturing, die er in twee varianten is. Eén waarbij de achterwielen maximaal 4,5 graden kunnen indraaien en waarmee de draaicirkel met 90 centimeter wordt verkleind en één waarbij je zelfs tot 10 graden kunt indraaien. Die laatste zit onder de testauto en reduceert de draaicirkel van het verlengde exemplaar met 1,9 meter: tot onder A-klasse-niveau! Het werkt geweldig bij inparkeren, wat de auto desgewenst trouwens ook prima zelfstandig kan. Op tempo draagt de achterwielbesturing direct bij aan een prettig stabiel en voorspelbaar weggedrag.

Koersvaster

De scheidslijn tussen comfort en veiligheid is niet altijd even scherp te trekken, maar Mercedes is er klaar voor om zodra het wettelijk is toegestaan de S-klasse weer een stuk zelfstandiger te laten rijden. Nu houdt de autonomie op bij het actief afstand houden tot de voorligger en het binnen de lijnen blijven. De S-klasse is daarbij koersvast en blijft mooi in het spoor. Als je een tik tegen de stengel van de richtingaanwijzer geeft, wisselt de S ook zelfstandig van rijbaan, als er tenminste geen verkeer in de weg rijdt en als je tik tegen de stengel niet te lang en ook niet te kort is, want dat luistert nogal nauw. Verder heeft de testauto als optie koplampen die niet alleen over de inmiddels bekende grootlichtassistentie beschikken, maar ook als projectors met 1,3 miljoen pixels per unit informatie op en naast de weg kunnen projecteren. Het is verbluffend wat voor effect dit in het donker op verlaten polderwegen heeft. Deze lampen in combinatie met de augmented reality navigatie-informatie in het grote head-up-display, dat doet alsof het de te volgen pijlen op de weg tovert, geeft autorijden een nieuwe dimensie. Natuurlijk hebben al die innovaties een prijs. Voor veel van de nieuwe techniek moet worden bijbetaald en dat gaat dan in de vorm van losse opties of pakketten.