Test: Jaguar XF Sportbrake D200

Het is een naderend einde van een korte periode in de lange historie van het merk. Twintig jaar geleden moest de eerste stationwagon van Jaguar zich nog aandienen en bestond er niet eens een model van het nobele Britse merk met zelfontbrander. En deze net gefacelifte XF Sportbrake is alweer de laatste Jag waarin dieselnieuws is te vinden. Daarnaast achten we de kans groot dat er na dit model geen stationwagon meer verschijnt van het merk. Sowieso beschikt elke Jaguar vanaf 2025 over een geheel elektrische aandrijving en gezien de grote hang naar SUV’s lijkt de carrosserievorm estate, combi of sport­brake, zoals dit merk hem noemt, gedoemd tot uitsterven, zeker in het luxe segment.

Uitgesproken

De Jaguar verscheen eind 2015 op de markt en eind vorig jaar was er een facelift. De XF van na de facelift komt toch wat uitgesprokener voor de dag. Dat komt mede door de nieuwe bumpers, die qua uitstraling niet onderdoen voor het front, dat voor de wijzigingen was voorbehouden aan exemplaren met het R-Dynamic-pakket. Nieuwe lichtsignatuur in de koplampen met de dubbele J-vorm en de aangepaste grille zijn andere kenmerken van modeljaar 2021. De testauto is voorzien van de SE-uitrusting en is verder op smaak gebracht met 20-inch wielen. In het interieur zien we dat Jaguar daar rigoureuzer te werk ging dan aan de buitenzijde. Een nieuw dashboard met een opvallend groot centraal scherm springt direct in het oog. Het knappe is dat die moderne touchscreen-interface niet detoneert met het wat klassiek ogende interieur, dat veel sfeer geeft. Je krijgt er dus het Jaguar-gevoel van. Opmerkelijk is ook Jaguars keuze voor een nieuwe keuzehendel voor de automatische transmissie. Dat is nu een hoekig blok, waar voorheen bij XF’s een ronde draaiknop uit de middenconsole omhoog kwam. Ernaast zit nog wel een pulserende startknop. De nieuwe optie werkt sneller wanneer je aan het manoeuvreren bent en ook het grote touchscreen vinden we een verbetering. De bediening van de multimedia gaat gemakkelijker en sneller. Fraaie weergaves in het centrale scherm stellen je op de hoogte hoe je rit verloopt, Apple CarPlay en Android Auto geven desgewenst de apps van het telefoonscherm weer. Minder logisch werkt de bediening van het instrumentarium voor de bestuurder. Je wijzigt de weergave door eerst de volumeknop van de audio in het stuur ingedrukt te houden en dan met de pijltjes aan weerszijden ervan de opties af te lopen. Het is de enige ergonomische misser die we aantreffen in dit uitgerijpte model. Verder alle lof voor de bediening van klimaatgerelateerde zaken, waarbij de knoppen voor de temperatuurinstelling ook te gebruiken zijn voor de stoelverwarming.

ZF-Automaat

In de Jaguar zorgt een ZF-automaat voor de overdracht van de krachten naar de achterwielen. De software is van het merk zelf en dat voel je. Het aangrijppunt van de koppelomvormer zit in de Jaguar bijvoorbeeld wat hoog. De auto komt daardoor wat minder vlot van zijn plek. Wel zijn daarna de schakelmomenten vlot, waarbij de bak heel alert overkomt. Er lijkt een relatief klein verschil te zijn tussen de normale rijstand en de sportieve. De Jaguar zou volgens de fabrieksopgave de sprint van nul naar honderd in acht tellen moeten kunnen afleggen, maar dat haalt hij toch niet.

Met deze aandrijflijn kun je ook gemakkelijk gebruik maken van de dynamische capaciteiten van het onderstel, waarbij de XF verrassend sportief overkomt. De auto betrekt je intens bij het rijden en heeft bij hogere snelheden een goed communicerende besturing. Hoewel het dieselblok wat hoog in de neus hangt, zoekt de voorkant gretig de binnenkant van de bocht op. Er is wat lichte rol om de lengteas, maar wat voelt die XF toch enthousiast aan! Hij staat op Pirelli P-Zero-rubber, waarmee je wel wat mee krijgt van het wegdek. Een echte rijdersauto, dat is het.

Zuinig

Diesel rijden betekent nog altijd zuinig rijden. Met 1 op 15,8 voor de XF D200 zie je op de actieradiusweergave na het voltanken heerlijke waardes verschijnen: 1.000 kilometer tot de volgende tankstop! Op zulke momenten zou je het bijna jammer vinden dat deze brandstof uit de gratie is, maar met de toekomstige emissie-eisen is het einde van de zelfontsteker in zicht. De nabehandeling in het uitlaatsysteem staat op hoog niveau, maar schoner dan ze nu zijn, is welhaast onmogelijk. Uiteraard beschikt de diesel over een SCR-katalysator, waarbij met behulp van AdBlue de NOx uit de gassen wordt gefilterd. Opmerkelijk: het bijvullen daarvan moet je in de bagageruimte doen. Maar als er nu één goedje is dat je echt niet wilt morsen op die fraaie bekleding, dan is het wel AdBlue.
De testauto is behoorlijk aangekleed, waarbij het bedrag dat bij deze samenstelling hoort richting de 90 mille gaat. Opvallend is dat de XF Sportbrake geen adaptieve cruisecontrol heeft, maar wel is voorzien van rijstrookassistentie. Blijkbaar zijn de aandachtspunten bij het configureren vooral gelegd op het zo gelikt mogelijk voor de dag komen. Wel prettig is het feit dat de stationwagon voor de verandering eens niet is voorzien van zwarte accenten. Daardoor schittert je vooral veel blinkend chroom tegemoet.