Test: Hyundai Tucson

Van de in ‘donker-chroom’ uitgevoerde grille met verstopte dagrijlichten tot de bijzondere kont met 3D-ledbalk, alles is speciaal aan de Zuid-Koreaanse nieuwkomer. Dat valt te prijzen, al kunnen we ons voorstellen dat de expressieve vouwen en lijnen in de flank voor veel Europeanen net even te veel van het goede zijn. De binnenzijde is ook nieuw en minstens zo onderscheidend, maar dan in een wat strakkere stijl. Bestuurder en passagier krijgen visueel elk een eigen omgeving, dankzij een dashboard dat nadrukkelijk in tweeën is gesplitst. Het ziet er niet alleen coherent en modern uit, maar is bovendien ook prachtig afgewerkt. Knoppen en ­schakelaars voelen stevig aan, het materiaalgebruik is door de hele auto dik in orde en de gekozen tekenstijl wordt consequent toegepast. Het geheel is daarmee bijzonder hoogwaardig en het Tucson-interieur groeit zo uit tot de top van dit segment.

Prettig in de omgang

Dat is mooi, maar tegelijkertijd doet het strakke en sterk gedigitaliseerde geheel vermoeden dat vormgeving hier voor gebruiksgemak is gegaan. Dat blijkt gelukkig mee te vallen. Met name in het middendeel zijn knoppen en schakelaars grotendeels vervangen door digitale, aanraakgevoelige toetsen. Dat is wat vlekgevoeliger dan de traditionele vorm, maar door een logische indeling en haperingvrije reactie blijft het geheel prettig in de omgang. Dat geldt ook voor het centrale touchscreen, dat in de duurdere uitvoeringen een doorsnede heeft van 10,25 inch. Hyundai en daarmee ook Kia deden het wat multimedia betreft al goed als het gaat om de reactiesnelheid
van het scherm en een logische en overzichtelijke indeling van het geheel, maar bleven achter als het ging om vormgeving. Daar komt nu een einde aan, want dankzij onder meer een wat strakkere kleurstelling past het scherm mooi bij de rest van het interieur. Achter het stuur huist een tweede, even groot exemplaar, eigenwijs zonder overkapping. Met twee digitale ‘klokken’ is dit instrumentarium in de basis vrij traditioneel van opzet. Duurdere versies krijgen echter Hyundais Blind Spot View Monitor mee. Dat is niet helemaal nieuw, maar in Europa kenden we het in deze vorm eigenlijk nog niet. Bij gebruik van de richtingaanwijzer verandert, afhankelijk van de richting, de linker of de rechter meter kortstondig in het beeld van een onder de buitenspiegel geplaatste camera. Over de schouder turen wordt daarmee feitelijk overbodig, wat het comfort en de veiligheid ten goede komt. Helaas is het systeem alleen op de dure Premium-uitvoering te vinden. Vanaf de middelste Comfort Smart-uitvoering krijgt de auto wel de Highway Driving Assistant, die de standaard actieve rijstrookassistent uitbreidt met een slimme adaptieve cruisecontrol die rekening houdt met bochten en andere omstandigheden.

Geen zuinigheidswonder

De Tucson maakt bepaald geen futloze indruk. In de Hybrid zorgt de combinatie van een 1.6 T-GDi-­benzinemotor en een elektromotor voor een vermogen van 230 pk, dat naar de voorwielen wordt gebracht via een traditionele zestraps automaat. Met 1.539 kg is de Zuid-Koreaan een stevige jongen, maar toch komt hij uitstekend van de plek. De hybride aandrijflijn doet bovendien heel soepel zijn werk, zonder de schokken of onverwachte reacties die soms bij zo’n complex geheel naar boven komen. De benzinemotor schakelt zichzelf ook op de snelweg soms even uit, maar dat is eigenlijk alleen te zien aan de toerenteller. Een zuinigheidswonder is de Tucson overigens niet, met een verbruik van 1 op 13,2.

Onderweg doet de Hyundai weinig moeite om z’n extra kilo’s te verhullen. De auto voelt daadwerkelijk wat zwaarlijvig aan en komt ook enigszins afstandelijk over. Daarentegen scoort hij goed op het onderdeel ‘comfort’. Het is opvallend stil aan boord en het onderstel incasseert oneffenheden met speels gemak. Toch is de auto verre van week en blijft het overhellen binnen de perken. De Tucson voelt niet alleen zwaar aan, maar mede dankzij de hoge zit ook behoorlijk groot. Als bestuurder toren je gevoelsmatig hoog boven het overige verkeer uit. De auto beschikt over een vanuit de bagageruimte omklapbare bank, waarbij de hoek van de rugleuning instelbaar is. In de hier geteste Premium Sky-versie beschikken achterpassagiers in de Hyundai bovendien over achterbankverwarming, zonneschermpjes en een eigen klimaatzone.