Test: DS 9 E-Tense 250 – Franse praal uit China

DS 9, een sedan in het hoge segment: de jaren tachtig aan de lijn?

De hoogtijdagen van de riante Franse limousines liggen inderdaad ver achter ons, maar helemaal vergeten is dat verfijnde segment gelukkig niet. DS realiseert zich dat het wel heel gênant zou zijn wanneer Emanuel Macron in iets Duits zou moeten worden rondgereden en dat een Peugeot 508 net iets te gewoontjes zou staan onder de carport van het Elysée. Voilà het bestaansrecht van de DS 9, de chique sedan uit Frankrijk. Niet verder vertellen: hij wordt in China gebouwd, maar ach, de Eiffeltoren werd bedacht door een Duitser en daar hoor je ook niemand over zeuren.

De achterlichten komen van een juwelier op de Rue Rivoli.

Hoeveel limo is de DS 9 dan?

De DS 9 is een lel van een auto, een prachtige, gestrekte sedan met een uiterlijk dat je geen seconde voor iets anders aanziet. Dat is wel zo leuk in een tijd waar steeds meer modellen allemaal uit hetzelfde ei lijken te zijn gekropen. Je zou de DS 9 wat kitscherig kunnen noemen, maar een beetje extravagante bling-bling is in dit segment prima op zijn plaats.

Wie de DS 9 aan een wat nauwkeuriger onderzoek onderwerpt, ziet algauw veel bijzondere details. Zo zitten boven aan de C-stijlen oranje lampjes die een verwijzing vormen naar de richtingaanwijzers die de oorspronkelijke DS op die plek had zitten. Meer in het oog springend en gewaagd is de verchroomde strip die over de hartlijn van de motorkap loopt. Meesturende koplampen komen we tegenwoordig vaak tegen, maar hé, die zaten vijftig jaar geleden wel mooi al op de (duurdere versies van de) Citroën DS. Op deze DS 9 draaien ze aan het einde van de rit weg en die units doen de Hope Diamond degraderen tot vensterglas.

Het dashboard van de DS 9 zit vol mooie details.

Leuk hoor, maar vanbinnen?

Ook het interieur is overladen met extravagantie en veel mooie details. Veel knoppen zijn van aluminium met het bekende ruitprofiel en het centrale klokje, dat bij stilstand een 180- graden-koprol maakt, komt zo uit de etalage van een Parijse juwelier. Onder het klokje prijkt een mooi, breed beeldscherm met daaronder een rij fysieke knoppen. Het infotainmentsysteem dat daaronder schuil gaat, kan ons minder bekoren. De menustructuur is ingewikkeld en onlogisch en ook voor heel elementaire handelingen ben je zomaar een aantal submenu’s verder. De knoppen eronder willen nogal eens dienst weigeren. De kofferruimte meet een keurige 473 liter en mocht je daar niet voldoende aan hebben, dan moet je kiezen voor een DS 9 zonder achterbankventilatie en elektrische bediening van de achterklep. Dan krijg je namelijk 510 liter.

Hoe rijdt de DS 9?

Subliem comfortabel, maar liefhebbers van sportief sturen hebben de verkeerde trein genomen. Het is heerlijk stil binnen en je krijgt bijna het gevoel dat de omgeving 3D op de ruiten is geprojecteerd, als in een simulator. Vooral de zogenoemde Active Scan Suspension draagt daaraan bij. Het systeem speurt met camera’s het wegdek voor je af en bereidt de adaptieve schokdempers voor op wat ze op het punt staan voor hun kiezen te krijgen. Het is heel wat anders dan de hydropneumatische vering waar zijn illustere voorgangers hun sublieme veercomfort aan hadden te danken, maar het gaat om het resultaat en dat is ook hier indrukwekkend. Helaas heeft het systeem geen kattenogen, dus in het donker werkt het niet en boven de 130 km/h gaat het de reactietijd van het systeem ook te boven. Bovendien werkt het alleen in de Comfort-stand. De besturing is erg licht en doet zijn uiterste best de kapitein niet te vermoeien met onnodige informatie en ook dat draagt verder bij aan het heerlijke comfort van de DS 9. Deze receptuur leidt overigens wel tot een auto die zich totaal niet leent voor sportief, scherp stuurwerk. Dat klinkt misschien als een open deur, maar er zijn in het hogere segment merken die hoogstaand comfort dankzij adaptieve schokdemping wel degelijk nog een sportief randje weten te geven.

Achter in de DS 9 is het lekker ruim.

Wil hij een beetje van zijn plaats?

De aandrijflijn is vooral gebouwd voor zen-weggedrag. Bij relaxed rijden is de machine rustig en soepel. De overschakelingen tussen elektrisch en benzine verlopen gladjes en de achttraps automaat zorgt voor een glad verloop door de verzetten. Op elektriciteit haalden we vanuit een volle (15,6 kWh) accu 52 kilometer voordat de benzinemotor het moest overnemen. Puur op benzine noteerden we een gemiddeld verbruik van 8,3 l/100 km, ofwel 1 liter per 12,1 kilometer. Het DS Driver Attention Monitoring houdt in de gaten of je wel bij de les blijft, maar is ronduit hypergevoelig. Al sta je stijf van de adrenaline en cafeïne, je krijgt minstens één keer per tien kilometer een bling met de waarschuwing ‘soyez vigilant’. Dat klinkt misschien als een roman van Simone de Beauvoir, maar betekent niets meer dan ‘let eens op de weg, bal gehakt’.

Ik zie de DS 9 nog steeds zelden...

Wij reden de Opéra, op de Esprit de Voyage na de meest riante uitvoering. Alles wat je op de foto’s ziet, is dan standaard. Alleen de metallic lak (Midnight Blue) vergt een meerprijs. Voorstoelen en achterbank met verwarming, ventilatie en massage, night vision, mooie audio, schuif- en kanteldak, leer en alcantara: het zit erop. Maar inderdaad, je rijdt sowieso iets exclusiefs wanneer je voor een DS 9 durft te kiezen, want tussen zijn introductie in 2021 en het moment dat we deze test afronden, zijn er in Nederland niet meer dan 65 stuks verkocht.