Tesla Model Y vs. Volvo XC40 - Vergelijkende Test

Het heeft veel weg gehad van een olifantsdracht, maar je kunt hem nu eindelijk in Nederland tegenkomen: de Tesla Model Y. Om te prikkelen verspreidde Tesla al in 2018 de eerste foto’s met details van de auto, die in feite niets anders is dan de hogere variant van de Model 3. Twee jaar geleden al gaf de Nederlandse tak van het Amerikaanse concern een prijsindicatie. Maar goed, nu is hij er, in de uitvoeringen Long Range en Performance, twee typeaanduidingen die aan duidelijkheid niets te wensen overlaten. Is dat lange wachten de moeite waard geweest? Tijdens de lange aanloop heeft de concurrentie bepaald niet stilgezeten.

Integendeel. Want waar Tesla lange tijd het alleenrecht had als het gaat om EV’s met fatsoenlijke specificaties, lijkt die vanzelfsprekendheid inmiddels verleden tijd. Zowel gevestigde autofabrikanten als nieuwe spelers uit China zijn Tesla dicht genaderd of wellicht al gepasseerd. Om een idee te krijgen waar de Model Y staat, zetten we de Long Range in een directe vergelijking naast een exponent van de in een grote transitie verkerende traditionele auto-industrie: de Volvo XC40 Recharge Twin Pure Electric. Beide zijn het cross overs met twee elektromotoren en beide sprinten ze in zo’n vijf seconden van nul naar honderd. Bovendien torsen ze alle twee een accupakket mee van zo’n 75 kWh. Prima vergelijkingsmateriaal dus.

ROYALERE DIMENSIES

Uiterlijk lijkt de Model Y weinig anders dan een in hoogterichting opgerekte Model 3. De cross-over is achttien centimeter hoger dan de sedan. Ook in alle andere richtingen (inclusief de wielbasis) is er iets bijgekomen, al gaat het dan maar om enkele centimeters. Verder valt op dat de auto – om het crossover karakter een zetje te geven – voorzien is van zwarte randen onder de dorpels en langs de wielkasten. Door de royalere dimensies heb je in het interieur meer ruimte tot je beschikking. Voorin was het al goed toeven in de Model 3 en is het nog beter in de Model Y, maar het meest profiteer je op de achterbank. Daar valt op de beenruimte weinig aan te merken, ook niet wanneer je in het midden zit. De onderkant van de middenconsole loopt naar voren, waardoor je er prima de neuzen van je schoenen onder kunt parkeren. Onder het grote glazen dak kun je nu ook als volwassene prima zitten zonder je hoofd te hoeven buigen. Kortom, de Model Y is een volwaardige vijfzitter. Een zevenzitsuitvoering staat naar verluidt voor later op de rol.

Terwijl de Model 3 een vierdeurs sedan is, heeft de Model Y juist een echte vijfdeurs carrosserie met een royaal openslaande achterklep die toegang geeft tot een zeer ruime kofferbak, waarvan Tesla overigens geen inhoudsmaat opgeeft. Een hoedenplank of rolhoes ontbreekt. De getinte achterruit moet soelaas bieden om je bagage aan het zicht te onttrekken, maar dat lukt niet helemaal. Een alternatief is (een deel van) je spullen op te bergen in de ruimte ónder de vloer van de achterste kofferbak of in de bagageruimte tussen de voorwielen. Het is niet anders.

De bonkig vormgegeven Volvo XC40 Recharge Twin Pure Electric heeft tussen de koplampen geen grille, maar een in de kleur van de carrosserie gespoten paneel. Voor het overige lijkt het koetswerk in grote lijnen gelijk aan dat van de andere XC40’s. Dit resulteert er in dat je voorin ook met een wat flinker postuur prima kunt zitten, maar dat je achterin net wat minder ruimte hebt dan op de Tesla-achterbank. De ruimte in de kofferbak is keurig, al kun je er zo op het oog net iets minder in kwijt dan bij de Model Y. Hetzelfde geldt voor de beschikbare ruimtes onder de vloer en onder de neuspartij, het is allemaal net iets bescheidener van formaat. Daar stelt Volvo echter wel tegenover dat een grotere aanhanger mag worden getrokken, eentje van maximaal 1.800 kg waar dat achter de Tesla maximaal 1.600 kg mag zijn.

De Tesla ziet er keurig afgewerkt uit. Dat het evengoed beter kan, ervaar je wanneer je in de Volvo stapt. Alles wat je in de XC40 ziet of beetpakt, laat een hoogwaardiger indruk achter. Ook het zitcomfort in de Volvo is van een hoger niveau dan in de Model Y. Net als bij alle andere Tesla’s is het interieur van de Model Y strak van snit. Bedieningsorganen zijn tot het absolute minimum uitgebannen. Je hebt alleen het stuur, de knoppen daarop en de stengels erachter. Verder regel je vrijwel alles swipend en vegend via het grote centrale aanraakscherm, dat een liggende oriëntatie heeft, net als bij de Model 3 sinds de laatste fysieke update. Het kost weinig moeite om je door de veelal logische menu’s te bewegen, al moet je wel altijd kijken wat je doet. Helemaal blind kun je het niet bedienen.

VRIJ DRUK

Het interieur van de XC40 volgt de lijn die in 2014 is ingezet bij de toen nieuwe XC90, met het dominerende, verticale beeldscherm. We omschreven die stijl zeven jaar geleden als minimalistisch. Naast het Model Y-interieur toont het binnenste van de XC40 anno 2021 echter vrij druk. Maar dat is zeker niet hetzelfde als rommelig, integendeel. Er zijn gewoon handmatig te richten ventilatieroosters en Volvo geeft de XC40 nog een set fysieke toetsen waarmee je bijvoorbeeld razendsnel de voorruitontwaseming inschakelt of in één beweging het audio volume aanpast. Het veel geroemde multimediasysteem werkt voortaan met Googles Android Automotive. Dit betekent dat navigeren net als met Google Maps prima gaat, dat je je bestemming heel eenvoudig mondeling kunt ingeven en dat er real time wordt ingespeeld op de actuele verkeers informatie. Alleen houdt daarna de vooruitgang snel op. Niet dat we tegen veranderingen zijn, maar Volvo’s oude systeem werkte veel natuurlijker en logischer. Het lijkt nu uitgekleed en van zijn rijkdom ontdaan, tot aan de magere, geïntegreerde digitale handleiding aan toe.

De Model Y is er voorlopig alleen als ultrarappe Performance en als de hier geteste Long Range, andere varianten komen later. In alle gevallen zijn het uiteraard zoals bij Tesla te doen gebruikelijk puur elektrische auto’s. De tekst Dual Motor op de achterplecht verraad dat er twee motoren aan boord zijn, maar voor het overige is Tesla uiterst zuinig met informatie. Waar Volvo open en eerlijk aangeeft wat de nominale en bruikbare accucapaciteit van de XC40 is (78 respectievelijk 75 kWh) en vertelt wat de motoren maximaal kunnen presteren (zowel vóór als achter 204 pk en 330 Nm) is Tesla voorzichtig met het verstrekken van gegevens over de Model Y. Veel meer dan de acceleratietijden, de topsnelheden en de WLTP-actieradius wil Tesla niet over zijn auto’s kwijt. Zodoende is de Long Range-variant volgens opgave goed voor een topsnelheid van 217 km/h, legt hij de sprint van 0 naar 100 km/h in 5 seconden af en heeft hij een WLTP-actieradius van 507 kilometer. Maar het maximum motorvermogen wordt niet prijsgegeven, net zo min als de accucapaciteit. Uit de gegevens van de Europese typegoedkeuring weten we echter dat de voorste elektromotor in de Long Range goed is voor 215 pk en de achterste bij 299 pk piekt. Verder maken we uit het chassisnummer op dat de Models Y die in Nederland worden verkocht uit het Chinese Shanghai komen, wat betekent dat ze een LG M48-accupakket meekrijgen met een capaciteit van 75 kWh.

Het piekvermogen van 514 pk dat Tesla in de Europese typegoedkeuring opgeeft, lijkt overigens behoorlijk aan de royale kant. De Model Y is ruim 100 kg lichter dan de XC40 en ziet er veel gestroomlijnder uit. Toch hebben we na herhaaldelijk meten met de Tesla steeds 0,2 seconde meer nodig voor de sprint van nul naar 100 km/h dan de Volvo, waarvan de motoren samen ‘slechts’ maximaal 408 pk leveren. Het heeft er alle schijn van dat Tesla de Model Y met meer vermogen heeft gehomologeerd dan er in werkelijkheid wordt meegegeven. Wellicht neemt Tesla op deze manier de vrijheid om te zijner tijd met een royaal gebaar bij een over-the-air-software-update het vermogen op te schroeven, de hardware kan het aan.

HOGER LAADVERMOGEN

Tesla geeft een WLTP-verbruik op van 16,9 kWh/100 km, in onze test hebben we een kWh meer nodig. Dat is nog altijd netjes en betekent in de praktijk dat je op een volle accu 419 km ver komt. Wie zijn best doet, kan overigens vast nog wel iets verder komen. De Volvo heeft beduidend meer energie nodig. We registreren een gemiddeld testverbruik van 22,7 kWh/100 km. Dat is overigens wel minder dan de 24,1 kWh die Volvo zelf opgeeft. Het betekent dat we met de Volvo op een volle accu niet verder komen dan 330 km. Dat is aanzienlijk minder ver dan met de Tesla, die aan de DC-snellader ook nog eens sneller weer op weg is. Behalve dat het snelladen met de Tesla begint met een hoger aanvangsvermogen, blijkt uit grafieken van snellaad-aanbieder Fastned dat de Tesla dat hogere laadvermogen ook nog eens langer weet vast te houden dan de Volvo. Moeten er regelmatig langere afstanden worden afgelegd, dan sta je met de Model Y minder vaak en korter bij de snellader dan met de XC40.

Zonder dat het tot een oncomfortabel geheel leidt, geeft Volvo de XC40 een stevig onderstel mee, steviger dan je op grond van ervaringen met benzineversies verwacht. Het resulteert in een voorspelbaar, maar nog wel enigszins afstandelijk weggedrag. Met de Volvo ga je lekker koersvast over het asfalt en mooi neutraal de bocht door.

De Model Y doet het met zijn koersvastheid en bochtgedrag net iets beter dan de XC40, en ook de afstemming van veren en schokdempers voelt nog net even iets meer in balans aan dan bij de Volvo het geval is. Wat hierbij ook een rol speelt, is dat de Volvo uit onze duurtestvloot rondom is voorzien van Continental EcoContact6’s, die ook nog eens smaller zijn dan de Michelin Pilot Sport EV’s onder de Model Y. Die sportieve Michelins dragen er mede aan bij dat de Tesla bij een noodstop eerder stilstaat dan de Volvo. Overigens hebben we eerder een elektrische XC40 in een test gehad en die had met Pirelli P Zero’s een vergelijkbare remafstand als de Tesla.

CAMERA’S EN SENSOREN

Met elektronische veiligheidsvoorzieningen horen Volvo en Tesla absoluut bij de koplopers. De auto’s zitten rondom in de camera’s en sensoren om bij het gevaar uit de buurt te blijven en zo nodig preventief narigheid te voorkomen. Volvo maakt bescheiden eerste stappen richting autonoom rijden; veel verder dan een combinatie van een goed gekalibreerde actieve rijbaanassistent en dito cruisecontrol gaat het momenteel nog niet. Deze standaard Pilot Assist werkt prima en maakt de gewekte verwachtingen keurig waar. Het doet gewoon wat het moet doen, zonder pretenties. De rode Tesla op deze pagina’s is voorzien van de ! 3.800 kostende Enhanced Autopilot.

Dat maakt de auto veel zelfstandiger dan Volvo’s Pilot Assist; er kan op basis van navigatiedata bijvoorbeeld zelfs automatisch worden uitgevoegd. Op het multimediascherm wordt overigens wel duidelijk aangegeven dat de automatische piloot nog een beta-functie is en dat blijkt in de praktijk ook regelmatig. Naar onze smaak zegt het systeem net even te vaak dat je het zelf maar moet uitzoeken en dat wekt weinig vertrouwen. Het is leuk om naar een glimp van de toekomst te kijken, maar je kunt dat geld beter nog even in je zak houden tot er een stabielere, verder uitgekristalliseerde versie beschikbaar is. Het is overigens één van de weinige opties die Tesla biedt. Voor het overige is er alleen keuze uit verschillende wielen en de kleur van de lak en het interieur. Volvo levert daarentegen de XC40 Recharge Twin Pure Electric in twee uitvoeringsniveaus, de al keurig aangeklede Plus en de net iets completere Pro. Daarnaast is er ook nog een XC40-variant met slechts één elektromotor. Die is er naast de Plusen Pro-uitdossingen ook nog als de iets simpeler Core.