Suzuki Swift 1.0 Smart Hybrid (2017)

Hoewel volwassenen bij de nieuwe Suzuki Swift fatsoenlijk op de achterbank kunnen zitten, behoort hij nog steeds niet tot de ruimste modellen in zijn klasse. Vooral de 265 liter bagageruimte is middelmatig. Daar staat tegenover dat stoel en stuur zich over een grote lengte laten verstellen, wat een prettige zitpositie garandeert. Het materiaal voorin oogt vrolijk, maar voelt erg hard aan. De bediening van het centrale touchscreen is in orde: het werkt snel genoeg en behoeft weinig uitleg.

De 1,0-liter driecilinder heeft veel karakter. Zodra de toerenteller de 2.000 passeert, wordt de turbo wakker en sleurt hij de Suzuki met 170 Nm richting horizon. Daarbij hoor en voel je hem af en toe werken, maar dat moedigt meer aan dan dat het stoort. Op tussensprints staat hij zijn mannetje dankzij het lage gewicht, dat ook zorgt voor een goede wegligging én een bescheiden verbruik van 1 op 18. Dat laatste komt mede doordat de duurste versie is uitgerust met een mild hybride systeem, bestaand uit een starter-generator die energie terugwint bij het uitrollen en die inzet om de motor te starten of om te assisteren bij een versnelling.

Ondanks vrij smalle eco-banden kun je de Swift met hoge snelheid de bocht in gooien. De koets rolt dan wel even om de lengteas, maar de dempers zorgen ervoor dat de vooras aan het asfalt kleeft. De achteras heeft wat moeite om te volgen, dus bij plots gas loslaten wil die wel een beetje bewegen. Het past echter goed bij het speelse karakter van de auto, waarbij rijplezier vooropstaat. Daar lijdt het comfort wel iets onder, zodat slecht wegdek zich duidelijk laat voelen. Resumerend: het onderstel biedt plezier, de aandrijflijn is goed, de prijs is dat eveneens en de gebruikskosten zijn laag, dus we hebben een winnaar!