Test: Smart ForTwo cabrio (2016)

Smart heeft het moederbedrijf nog steeds niet gebracht wat ze er van gehoopt hadden, maar het siert Daimler dat ze dapper doorgaan en inmiddels met de derde generatie bezig zijn. Door samenwerking met Renault (Twingo) zijn voor de derde generatie de ontwikkelingskosten gedrukt, waardoor het wat gemakkelijker gaat worden de Smart winstgevend te maken. Na de Forfour en de dichte Fortwo is inmiddels ook de leukste variant beschikbaar: de Fortwo cabrio.

Wat heet cabrio: we moeten er voor hoeden dat het begrip niet gaat devalueren, maar zolang Fiat de 500C cabriolet durft te noemen, hoor je ons bij de Smart nog niet klagen. Ze noemen het ook wel de Tritop, omdat hij in drie 'gradaties' open kan. Druk je de knop in, dan schuift het stoffen dakje naar achteren en heb je feitelijk een groot schuifdak. Nogmaals indrukken en de achterruit gaat voor pakweg driekwart omlaag. Wil je het allemaal nog meer open, dan moet je zelf aan de slag. De dakbogen kunnen handmatig worden verwijderd, zoals we dat ooit op de Citroën C3 Pluriel zagen. Maar waar je bij de Citroën dan met die bogen bleef zitten, passen ze bij Smart in een uitsparing in de achterklep. Dat is wel even puzzelen, maar het went. Overigens kost dat wel een deel van de toch al niet riante bagageruimte.

Aardig open

Doe je dan ook nog de zijruiten omlaag, dan zit je aardig open, hoewel het nog niet het echte vrije gevoel van een volwaardige cabriolet is. Daarvoor zijn de C-stijlen en het dakpakket te groot. Datzelfde is er de oorzaak van dat het zicht naar achteren, zowel in open als dichte toestand, erg slecht is, iets waar je steeds op bedacht moet blijven bij achteruit rijden en van baan wisselen.

Vanbinnen valt vooral op dat de speelsheid van Smart hier consequent is doorgevoerd. Het dashboard zit vol verrassende vormen en is bovendien mooi afgewerkt, met overwegend goede materialen. Wel missen we een toerenteller. Een ergonomische misser is de knop van de spiegelbediening, waar je gauw met je knie tegenaan zit, wat je pas ontdekt wanneer een spiegel ontsteld blijkt.

Traag

Het driecilinder blokje is de lichtste van de twee leverbare, maar komt ondanks het ontbreken van een turbo prima weg met de Smart. Alleen vanuit stilstand is de aandrijflijn echt te traag. Het stop/start-systeem heeft te veel tijd nodig om wakker te worden en als de motor eenmaal draait, is het de beurt aan de automaat met dubbele koppeling om voorzichtig bij kennis te komen. Dat betekent dat je bij invoegen in druk verkeer concreet kansen misloopt en juist voor een stadsauto is dit onwenselijk. Daar staat tegenover dat de Fortwo op tempo lekker vlot is, waarbij de motor lekker bijterig bromt. Mocht je nog meer dynamiek willen, kun je voor 600 euro meer voor de turbo kiezen, die met name bij de acceleratie heel veel sneller is.

Het stuur biedt behoorlijk wat gevoel en het onderstel is sportief afgesteld. Wel is het hobbelige karakter, veroorzaakt door de korte wielbasis en relatief hoge bouw, even wennen. Bij een noodstop maakt de Smart daardoor bewegingen waar je onaangenaam door verrast kan worden. Doordat de motor achterin zit, kunnen de voorwielen erg ver uitslaan, wat de Smart, in combinatie met de korte wielbasis, extreem wendbaar maakt. Je kunt op een gemiddelde straat in één keer, zonder steken, keren.

Praktisch is hij weliswaar niet, leuk des te meer, die Fortwo cabrio. Zeker in deze kleurstelling (vast favoriet onder Amsterdamse voetbalfans) is het een echte koppendraaier waar we op de boulevard van Zandvoort veel aandacht en aanspraak mee kregen. Dat heeft overigens wel een prijs, want de cabrio is, afhankelijk van de uitvoering, rond de 4.000 euro duurder dan een vergelijkbare dichte Fortwo. De uitvoering die wij reden kost inclusief alle extra's € 22.476 en dat is veel geld voor een leuk stuk strandspeelgoed.