Saab 9-3 2.0 Turbo Aero (2004)

Het blijft toch een van de leukste dingen om te doen: in een weinig opvallende, maar razendsnelle auto het humeur vergallen van iemand die dénkt dat 'ie een vlotte bolide heeft. Even terugschakelen, gas erop en er voorbij; in je achteruitkijkspiegel kun je nog net het verbouwereerde gelaat zien van de chauffeur die je zojuist een klein minderwaardigheidscomplex hebt bezorgd. De Saab heeft flink wat in zijn mars en dat mag ook wel, want hij gaat voor niet minder dan 40 mille de deur van de Saabdealer uit. Stevig bedrag, maar daar krijg je dan ook wel iets voor.

Traditiegetrouw
heeft 'ie een turbo aan boord, in dit geval de hogedrukvariant (0,85 bar) van de turbo die we ook terugvinden als low pressure (0,7 bar) op het tweeliter viercilinderblok in de 175 pk-versie. In de Aero levert 'ie 210 pk en een machtig koppel van 300 Nm. Als we de vierpitter starten met de in de middenconsole geplaatste sleutel, raken we niet echt opgewonden van het geluid; ook een indrukwekkende uitlaatsymfonie blijft uit. Jammer. Alleen als je flink doortrekt en snel overschakelt, laat de tweeliter zich horen en herken je het gefluit van de turbo. Maar sensationeel wordt het nooit, het blijft bij braaf gezoem. Wat we met wat goede wil wél onder het kopje 'sensationeel' kunnen plaatsen, is de grote sprong voorwaarts die de Aero maakt als de turbo er vanaf zo'n 2.200 tpm inkomt. Dat gebeurt niet erg geleidelijk – het turbogat is wel degelijk aanwezig – maar zorgt wel voor actie en de Saab gaat dan ook meteen flink van kiet.

Klapperen
In de Aero heb je al snel door dat er met de afstelling van het onderstel het nodige is gebeurd. Vering en demping zijn erg stevig en op korte oneffenheden zelfs aan de oncomfortabele kant als de boel af en toe gaat 'klapperen'. Dat geeft zeker geen oersolide gevoel. De balans tussen sportiviteit en comfort slaat iets teveel door richting sportiviteit. Sportiviteit die hem vervolgens niet de beste wegligging oplevert. De auto helt, hoewel prima op koers te houden, in de bochten behoorlijk. Hoe raar het ook klinkt, je hebt het gevoel dat de 9-3 ondanks z'n verlaagde sportchassis wat 'hoog op de poten' staat. Ook de bediening van de auto past niet helemaal bij zijn sportieve inborst. Het werken met de zesbak van de Saab gaat licht en voor het koppelingspedaal geldt hetzelfde. Op zich niks mis mee en sommige mensen zullen zo'n 'makkelijk' koppelingspedaal zelfs prettig vinden, maar het past gewoon niet bij zo'n sportieve auto.

Wat moet je ermee?
De vraag die we onszelf stelden in het intro dwingt ons tot een typering. Wat is de Aero nou eigenlijk? Wat moet je ermee? Wie rijdt erin? Wat je er in elk geval mee kunt, is hard rijden, érg hard zelfs als het moet. Je kunt er ook nog eens strak de hoek mee om. Maar dat maakt deze sedan natuurlijk nog geen sportwagen, daarvoor is de Saab simpelweg te groot en te log. Een comfortabele reisauto is het al evenmin, want daarvoor is de onderstelafstemming te hard. Het is dus een echt grensgeval. Evenwel een perfecte oplossing voor de (zaken)man/vrouw die een gewone 9-3 maar gewoon vindt, echter wél de ruimte van een forse sedan wil en die pittige prestaties en rijeigenschappen hoog op het lijstje heeft staan. Dat alles heeft met € 43.890 wel z'n prijs.