Renault Kadjar (2015) - Test

Renault laat geen kans onbenut om te benadrukken dat de nieuwe Kadjar níet de opvolger is van de (in ons land behoorlijk geflopte) Koleos. "In landen als China doet de Koleos het nog steeds heel goed, maar dit is een hele andere auto." Feit blijft dat we Renaults eerdere poging om een middelgrote SUV op de markt te brengen mogen rekenen tot de grootste mislukkingen van het merk van de afgelopen jaren. Toen Nissan in 2007 de Qashqai presenteerde, dachten de Fransen een graantje mee te pikken door in allerijl een groot wybertje te plakken op een model van het Koreaanse dochtermerk Samsung. Die creatie werd de Koleos, maar het Nederlandse volk bliefde hem niet en na twee jaar en 1.262 verkochte exemplaren was het al uit met de pret.

En toch is de Kadjar voor ons land wel degelijk de directe opvolger van de Koleos. Dat was immers óók een cross-over in het C-segment, net als de nieuweling. Al pakt Renault het ditmaal grondiger aan: onderhuids deelt de auto zijn architectuur met de huidige Nissan Qashqai (die op hetzelfde schaalbare platform staat als de X-Trail en de Renault Espace) en dat model kennen we als een behoorlijk prettige machine. Z'n genen heeft de Kadjar dus in ieder geval mee.

Hoewel de verschillen onderhuids minimaal zijn ten opzichte van de Nissan, is de Renault net iets langer van grille tot uitlaat; de Kadjar meet 4,45 meter waar de Qashqai vier meter 37 laat noteren. Daardoor wint de Fransman ook in de achterbak van zijn neefje, want met de achterbank in gebruik slikt de Kadjar een nette 472 liter tegen 430 voor de Nissan. Dat betekent overigens niet dat de Renault leider is in het segment, want geduchte tegenstanders als de Kia Sportage en Mazda CX-5 gaan over de vijfhonderd liter. Wel scoort de Kadjar op de achterbank, waar je ondanks een rechte rugleuning heel redelijk kunt zitten met een acceptabele hoeveelheid been- en hoofdruimte.

De looks

Vraag menig cross-overrijder waarom hij voor zijn auto gekozen heeft, en het stoere uiterlijk zal vaak als één van de belangrijkste aankoopargumenten naar voren komen. Kopers van deze auto's kicken nu eenmaal op die dikkere uitstraling, het gaat om de looks, en op dat vlak stelt de Kadjar wat ons betreft niet teleur. Het ontwerp, dat tot stand kwam onder leiding van landgenoot Laurens van den Acker, mag dan niet erg subtiel zijn, herkenbaar en uitgesproken is het zeker. De grote wielen (al is 16-inch staal standaard), het opbollende plaatwerk en vet aangezette wielkastranden passen helemaal in de laatste mode. Dat deze stijl in de smaak valt, blijkt wel aan het fikse succes van de Clio en Captur.

Vanbinnen vaart de C-segmenter wel een serieuzere koers dan z'n compactere familieleden, met een dashboard dat met z'n cockpit-achtige opzet wat aan de Peugeot 3008 doet denken. Het geheel steekt netjes in elkaar met stevige materialen, fraaie moderne details zoals volledig digitale klokken en een frisse vormgeving. Bovendien valt meteen op dat de Kadjar inzet op een comfortabel verblijf: de voorstoelen zijn ruim en vrij zacht en ook hier heb je – in ieder geval gevoelsmatig – bovengemiddeld veel ruimte. Luxere versies zijn aan te kleden met het vernieuwde R-Link 2 systeem dat z'n intrede deed in de Espace en ook op het gebied van actieve en passieve veiligheidssystemen loopt de Kadjar netjes in de pas. De prijzen zijn bovendien niet schokkend: de Renault is met een vanafprijs van 24.790 euro net wat prijziger dan de Nissan Qashqai, maar voor diverse concurrenten betaal je beduidend meer.

Slappe bak

Renault houdt de motorenkeuze lekker overzichtelijk, met slechts één benzinemotor en twee keuzes voor dieselrijders. De benzinekrachtbron is de 1.2 TCe met 130 paardenkrachten die we al kennen uit onder meer de Megane, en hoewel de viercilinder turbo zo nu en dan flink aan de bak moet om de grofweg 1.400 kilo zware Kadjar de Zuid-Spaanse heuvels over te helpen, reageert het blok soepel genoeg op het gaspedaal en zijn de prestaties niet slecht. Later dit jaar volgen overigens nog sterkere benzine-Kadjars, die ook leverbaar worden met een automaat met dubbele koppeling. Die EDC-bak is al wel optioneel op de lichtste dieselmotor, de 1.5 DCi. Die common-railmachine levert 110 pk, verbruikt 3,8 liter per honderd kilometer en is altijd goed voor twintig procent bijtelling. De sterkere 1.6 DCi met 130 paardenkrachten is dat niet, maar die motor is naar wens wél weer te combineren met inschakelbare vierwielaandrijving.

Wij hebben alleen met de handgeschakelde transmissie gereden en die bak is één van de minder sterke punten aan de Kadjar: het mechaniek voelt wat slap aan naar onze zin, terwijl de pook licht maar gevoelloos zijn ding doet. Die kwalificaties gelden ook voor de besturing, die nogal licht aanvoelt zonder dat je duidelijk merkt wat je doet. Je bedient het stuurwiel in plaats van dat je lekker aan het sturen bent; dat (gebrek aan) gevoel bespeuren we steeds vaker in nieuwe auto's en ook de Kadjar heeft het. Anderzijds past het ook wel bij de comfortabele afstemming die Renault voor deze auto gekozen heeft. Het onderstel is zo nu en dan zelfs wat aan de weke kant: de Kadjar heeft een hoog zwaartepunt en wil soms een beetje deinen, zeker wanneer de vering op hogere snelheden hobbels te verwerken krijgt, en ook in bochten gedraagt-ie zich eerder goedmoedig dan dynamisch. Al die zaken dragen bij aan de conclusie dat je deze Renault niet kiest voor zijn innemende rijkwaliteiten, maar eerder omdat je een comfortabele familiebak wilt met voldoende ruimte en – vooral – een dik uiterlijk. Die zaken heeft de Kadjar prima voor elkaar dus grote kans dat deze Renault in ons land goed zal scoren. In ieder geval beter dan de Koleos!