Renault Clio Estate (2013) - Test

Uiteraard moet het praktische element van een stationwagen niet worden onderschat, maar je kunt er als automerk toch wel een beetje je best voor doen dat je auto er een beetje leuk uitziet. In die zin viel er een hoop af te dingen op de eerste Clio Estate die Renault presenteerde, op basis van de Clio III. De hatchback was al niet een auto die opviel door een prachtig design, maar de station was compleet uit balans. Alsof het merk te laat bedacht dat de verlengde versie ook nog getekend moest worden. Op dat vlak is de nieuwe Clio Estate een hele verbetering van zijn voorganger, want zeker in de aangeklede uitvoeringen is het een zeer leuke auto om te zien. Het stoere front van de gewone variant bleef en de achterkant ziet er strak uit. Hoogstens lopen er wat wel erg frivole lijnen voorbij de C-stijl, die mogelijk wat afbreuk doen aan de tijdloosheid van de auto. Maar vooralsnog ziet de auto er naar onze mening gewoon goed uit. Aan de binnenkant is de auto meer frivool dan echt heel mooi. Je kunt de auto aankleden met leuke kleuren, vlakken, ander soort stof in je stoel, maar welke keuzes je ook maakt: het geheel blijft allemaal bestaan uit heel veel plastic. Renault kiest voor een groot multimediasysteem, maar gebruikt de Estate ook om R-link te introduceren: een soort tablet-systeem in je auto, waarvoor je dan weer verschillende apps kunt aanschaffen. Ook kan je je email erop laten binnenkomen of actief je Facebook-berichten laten voorlezen. De bediening van dit soort schermen is verre van ideaal, omdat iedereen die een iPhone gewend is zich zal ergeren aan de traagheid en de complexiteit van de bediening. Zo is in en uitzoomen op de navgatiekaart al een crime. Evengoed zijn er in dit segment weinig auto's die het beter doen, met uitzondering van de extreem dure Audi A1 en zijn MMI.

Harde liters

Qua ruimte doet de Clio Estate het redelijk, maar als je naar harde liters kijkt dan ging vorm af en toe een beetje voor functie. Zo biedt de kofferbak 443 liter aan ruimte, terwijl een Skoda Fabia Combi dik over de 500 liter gaat. Gooi je alle stoelen plat, dan biedt de Clio Estate bijna 1.400 liter, wat wel weer netjes is. Voorin een fijn aflegbakje onder de middentunnel, met simpele (dus goede!) aux-aansluitingen.

Net als de hatchback is de Estate slechts leverbaar met twee motoren. Een driecilinder 0,9 benzineversie, met een turbo, goed voor 90 pk. Geen verkeerd motortje, maar je moet wel flink toeren maken en vaak terugschakelen om de vaart erin te houden. Hierdoor rijd je hem eigenlijk meer als een toerenblok in plaats van als een turbomotor. In praktijk betekent dit niet veel goeds voor het verbruik, zo weten we door onze ervaringen met de Clio hatchback. De diesel is de bekende 1.5 dCi van Renault, ook deze heeft 90 pk. Wel heb je uiteraard veel trekkracht bij lage toeren. Hierdoor is de dieselmotor eigenlijk de fijnere van de twee. Dit maakt de keuze wellicht lastig, want tot einde dit jaar is de diesel-versie nog belastingvrij (en goed voor 14 procent bijtelling) zodat je erg goedkoop autorijdt. Maar ja, vanaf 2014 is de MRB weer fors.

Het onderstel is een van de sterkte punten van de auto. De auto weet alle oneffenheden goed weg te filteren, en dribbelt nauwelijks op zijn dempers, maar als je eenmaal een bocht inzet, dat ligt de auto zeer koersvast, zonder een zwabberende of deinende achterkant zoals je in deze klasse nog wel eens ziet. Netjes. De besturing is licht en direct. Niet supercommunicatief, maar de auto reageert wel erg goed, waardoor dat niet zo erg is. Je rijdt wel erg prettig weg in de Clio, de auto is erg toegankelijk. Dit is absoluut een serieuze speler in het kleine segment der compacte stations. De auto staat deze maand nog bij de dealer.