Test: Mercedes S-klasse (2013)

Traditioneel gaan ontwikkelingsingenieurs in de auto-industrie uit van de bestuurder. Heeft die het naar z'n zin, dan is de auto geslaagd. Maar de eigenaar van een Audi A8, BMW 7-serie of Mercedes-Benz S-klasse ervaart z'n auto doorgaans vanaf de achterbank. Zeker in China, waar grote limousines meestal door chauffeurs worden bestuurd. En laat nu net China tegenwoordig de belangrijkste markt voor dit soort auto's zijn, meer nog dan Duitsland of de Verenigde Staten. De Chinezen zijn goed voor de halve verkoop van S-klasses wereldwijd. Dat klinkt mooi, maar Mercedes wil meer. De S-klasse moet in China de A8 en 7-serie vóór zich dulden, en dat is het merk een doorn in het oog. Het werkt er dan ook hard aan het tij te keren. Om te beginnen investeert Mercedes flink in de uitbreiding van het Chinese dealernetwerk. Minstens zo belangrijk is echter een nieuw, tot de verbeelding sprekend boegbeeld: de S-klasse W222 – een auto die het meer dan ooit de verwende man of vrouw op de achterbank naar de zin moet maken. Een flinke klus. Misschien wel meer dan in welk ander segment zijn de auto's in de eredivisie van de automobielbouw een compromis. Aan de ene kant verwacht je achterin als een vorst op een vliegend tapijt te zweven, maar je moet met zo'n auto óók bovengemiddeld goed uit de voeten kunnen op de autobahn. Kortom, modellen in dit segment mogen op geen enkel gebied teleurstellen. Ga er maar aan staan als autofabrikant.

Vertrouwde basis

Met deze pittige opdracht zijn de Mercedes-Benz-ingenieurs aan de slag gegaan. Overigens niet met een volledig leeg stuk papier. Hoewel alles wat je ziet, voelt of ruikt nieuw is, is het platform van de vorige S-klasse, de W221, als uitgangspunt genomen. Het enige wat dit verraadt, is trouwens de wielbasis. Die is bij beide generaties gelijk, maar in de dragende structuur is uiteindelijk nog slechts 5 procent van W221-origine. Overigens is MB bij het ontwerpen– in tegenstelling tot alle voorgaande generaties (zie het historisch overzicht in AutoWeek 15) – niet begonnen met de basisversie, om daar vervolgens de lange variant van te extraheren. Nee, met China in het achterhoofd is éérst de L ontwikkeld, daarna pas de 'korte' S-klasse. Overigens wordt nog gewerkt aan een XL, om zodoende naadloos het gat in het programma te kunnen dichten dat de Maybach heeft achtergelaten. Bij de start van de W222-ontwikkeling was trouwens nog niet besloten dat de stekker uit Maybach gehaald zou worden. Niettemin is de nieuwe S met dezelfde wielbasis in alle richtingen gegroeid, zowel vanbinnen als vanbuiten. Een leuk detail is dat de auto door slimmer te construeren en meer aluminium toe te passen niet zwaarder is geworden. Gezien de toegenomen functionaliteit (waarover later meer) is dat een prestatie van formaat. Het draagt er mede aan bij dat het brandstofverbruik en de bijbehorende CO2-uitstoot zijn teruggedrongen.

In de aandrijflijn komen we vertrouwde techniek tegen. De zescilinderdiesel in de S 350 Bluetec en de V8-benzinemotor in de S 500 zijn met dezelfde prestaties overgenomen uit de W221, inclusief de zeventrapsautomaat. Daarnaast zijn er een S 300 Bluetec Hybrid met een viercilinder dieselmotor (die we ook uit de E-klasse kennen) en een S 400 Hybrid met een zescilinder benzinemotor (een aandrijflijn die in Amerika in de E-klasse geleverd wordt en anders is dan in de W221). De nadruk ligt meer dan ooit op het terugdringen van de ecologische voetafdruk, niet in de laatste plaats door het verlagen van de rijweerstanden. De Cw-waarde daalde naar 0,24 (voor de 300 Bluetec Hybrid zelfs naar 0,23). Om het groene plaatje af te maken, komt later nog de S 500 Plug-in Hybrid met een verbruik van minder dan 4 liter per 100 kilometer. Overigens ligt er nog het nodige AMG-geweld in het verschiet en zal de zeventrapsautomaat op termijn plaatsmaken voor een variant met negen verzetten.

Dieren en voetgangers

De lijst met veiligheidsvoorzieningen is duizelingwekkend lang. Werkelijk alles lijkt uit de kast te zijn getrokken om dreigend gevaar af te wenden, bij een eventuele impact letsel tot een minimum te beperken en eventueel nog te zorgen dat ook naderhand de schade binnen de perken blijft. Om er even snel een paar systemen uit te pikken: de achterpassagiers beschikken over veiligheidsgordels met geïntegreerde airbags – zogeheten beltbags. Wie de optionele Executive-stoel bestelt (die uitgevouwen kan worden tot een soort sofa), krijgt ook een airbag onder de zitting: een cushionbag. Die drukt de zitting omhoog om te voorkomen dat je, onderuit gezeten, bij een aanrijding onder de gordel door glijdt. Verder is de auto in staat voetgangers te herkennen en te remmen als ze plotseling de straat oversteken. Ook het vermelden waard is dat het display van de nachtkijker oplicht wanneer het een voetganger of dier herkent. Met enkele knipperende leds in de koplamp wordt de voetganger vervolgens extra verlicht, zodat je hem duidelijk kunt zien. Bij dieren gebeurt dat juist niet omdat die met hun onvoorspelbare gedrag van schrik juist de weg op zouden kunnen rennen.

Over werkelijk álles is door de Mercedes-ingenieurs nagedacht. Alles moest op een nóg hoger niveau komen, nóg comfortabeler worden dan het al was. Chinezen willen bijna allemaal achterin zitten, maar wij twijfelden of we niet eerst zélf wilden sturen. Uiteindelijk zijn we toch maar achterin gestapt om ons te laten chaufferen. We hebben de beschikking over het optionele First Class-achtercompartiment, waarbij de door een brede console (voorzien van gekoelde bekerhouders en twee usb-aansluitingen) gescheiden stoelen in alle standen verstelbaar zijn. De rugleuning doet in de bocht actief z'n best ons op de plek te houden, een hot-stonemassage houdt intussen onze rug soepel. Aan de bijrijderskant komt na een druk op de knop een steun voor de benen omhoog. Als je 2 meter lang bent, moet je even oppassen dat je schoenen niet onder de voorstoel blijven haken, maar verder zit je absoluut vorstelijk. Ondertussen speurt een stereocamera achter de voorruit het wegdek af op kuilen en bobbels, waarna deze door het actieve onderstel proactief keurig worden weggefilterd. Veel dichter bij een zwevend tapijt kun je niet komen. Een simpele airco zou hierbij uiteraard ernstig misstaan. Daarom beschikken we over een vierzonesysteem, waarbij de lucht uitgebreid wordt gefilterd en geïoniseerd en in een van onze stemming afhankelijke geur wordt geparfumeerd. Erg prettig is de armsteunverwarming in het portier en de middentunnel, net als het stoelventiliatiesysteem dat niet begint met koude lucht te blazen, maar eerst de warmte wegzuigt. Kom er maar eens op. Uiteraard is de geluidsinstallatie van het betere concertzaalniveau. Of je de auto nu wilt gebruiken als mobiel kantoor of wellnesscentre, alles kan. Even leren hoe je het infotainmentsysteem bedient met de afstandsbediening of je iPhone en je bent de baas. De grote schermen blijven bij het verstellen van de voorstoelen onder de juiste hoek staan. Werk je liever op je eigen laptop, dan vouw je gewoon een klaptafel uit de middenconsole. De klant is koning ...

De perfectie benaderd

Met lichte tegenzin verruilen we de achterbank voor de voorstoelen. Maar wees gerust, ook hier is alles dik in orde. Heel in de verte horen we de zescilinder dieselmotor, en wanneer de radio aan staat, raadplegen we de toerenteller om te kijken of de motor nog wel draait. Ondanks alle comfortverhogers blijkt de auto geenszins gevoelloos of afstandelijk. Als passagier mag je je dan wel op een vliegend tapijt wanen, de auto's is niet vaag of deinerig. Er zit genoeg dynamiek in om er op een verlaten weg zorgeloos mee vandoor te gaan. Een blik op de snelheidsmeter leert dat het tempo in werkelijkheid sneller oploopt dan in je beleving. Niettemin ligt de nadruk op comfort, ook met het onderstel en de aandrijflijn in de sportstand. De dieselmotor kwijt zich in onze Benz prima van z'n taak, waarbij de automatische transmissie het geheel heel keurig afmaakt.

Het hergebruiken, of in elk geval het als uitgangspunt nemen van het platform van de W221, geeft aan waar het bij dit soort auto's steeds vaker om gaat. Het mechanische deel van de S-klasse benadert qua opzet steeds meer de perfectie. De grote vooruitgang komt van (hoofdzakelijk elektronisch geregelde) toegevoegde systemen. De grote kracht van deze Mercedes zit hem dan ook in de verdere verfijning en in allerhande innovaties die hem nog veel veiliger en vooral ook behaaglijker maken dan zijn voorganger al was. De afwerking van het brede dashboard in geperforeerd runderleer en gelakt hout bijvoorbeeld is van grote klasse. Met de elektronica die de auto op veilige afstand van je voorligger én binnen de lijnen houdt, zou je bij wijze van spreken tijdens het rijden rustig de krant kunnen lezen. Aan de andere kant is er een simpel kledinghaakje in het plafond weggewerkt dat indien nodig met exact de juiste snelheid keurig gedempt naar buiten komt. Het zijn zo van die dingen die niet alleen de verwende passagier achterin bedienen, maar ook de man of vrouw achter het stuur nog lang tevreden houden.