Mercedes-Benz C 350e (2015) - Test

Zestigduizend euro is een enorme smak geld. Tenminste, wij kennen weinig mensen die dat zomaar onder hun matras vandaan halen om 'eventjes een auto af te tikken'. En toch hoef je niet wakker te liggen van die zestig ruggen. Dat wil zeggen, mits je goede arbeidsvoorwaarden hebt en een Mercedes-Benz C350e kunt leasen. De plugin hybride variant van de succesvolle middenklasser kost minimaal 57.995 euro (als Estate 59.995) maar omdat hij goed is voor 7% bijtelling kun je een zeer luxe Mercedes rijden tegen aantrekkelijke maandlasten. Netto vanaf 142 euro per maand, om precies te zijn.

En luxe is de C350e: Mercedes levert slechts één variant en die Lease Edition zit riant in de spullen met onder meer luchtvering, automatische klimaatcontrole, ingebouwde navigatie en stoelverwarming. De bevoorrechte zakelijke rijder zit er dus letterlijk en figuurlijk warmpjes bij… De optielijst is beperkt maar bevat wel een 'obstakel': wie zijn C350e Estate laat voorzien van een trekhaak, verliest zijn zeven procent bijtelling. Om een aanhanger te kunnen trekken krijg je namelijk bredere banden met hogere rolweerstand dan het standaardrubber en dat laat de CO2-uitstoot – die met 49 gram per kilometer nét binnen de grenzen valt – stijgen tot boven de 50. Niet handig voor Nederland-trekhaakland. Hetzelfde luxeprobleem doet zich trouwens voor bij panoramadaken: zo'n glaspaneel is zwaarder, daardoor stijgt de CO2-uitstoot en voilà: veertien procent. Bij de iets lichtere sedan (48 g/km) spelen deze punten overigens niet.

31 kilometer

De naam C350 doet denken aan een fijne zescilinder, maar in de neus van de 'e' is een viercilinder benzinemotor aan het werk die dankzij een turbo 211 pk levert. Aan dat blok hangt de bekende 7G-Tronic automaat waar heel vernuftig een 60kW sterke elektromotor in is weggewerkt. Door die compacte constructie verdwijnt de noodzaak van een inefficiënte koppelomvormer en omdat de e-motor de verbrandingsmotor altijd ondersteunt ontstaat een krachtige aandrijflijn (totaalvermogen 279 pk) die zijn werk behoorlijk soepel doet.

Op een volgeladen accupakket kan de C-klasse 31 kilometer volledig elektrisch afleggen, waarna de verbrandingsmotor keurig en onopgemerkt bijspringt. De aandrijflijn is mooi vrij van schokken en dat maakt hem geciviliseerder dan bijvoorbeeld de dieselhybride die Volvo in de V60 levert waarbij je het aan- en afslaan van de krachtbron duidelijker voelt. Mercedes zit qua hybridefinesse bijna op het niveau van Lexus, ware het niet dat de 7G-Tronic zo nu en dan voelbaar schakelt en minder 'vloeiend' werkt dan een CVT-bak. Al zoeken we nu spijkers op laag water, onder de streep biedt de hybride C erg veel reiscomfort.

Een elektro-actieradius van eenendertig kilometer is matig, zeker wanneer je bedenkt dat de gemiddelde Nederlander dagelijks zo'n 37 kilometer woon-werkverkeer aflegt. De reden? In China krijgt een auto die elektrisch meer dan dertig kilometer ver komt meer subsidie en aangezien China een immense afzetmarkt is voor Mercedes, heeft het merk de C350e precies binnen die maatstaven ontwikkeld. Een grotere EV-range vraagt meer accucapaciteit en die batterijen zijn duur, dus dit is zakelijk gezien het meest ideale compromis. Tot zover Mercedes' ideologie achter hybriderijden...

Het relatief beperkte accupakket (dat op de achteras rust) slokt alsnog 135 liter aan bagageruimte op, waardoor de C350e iets minder praktisch is dan zijn niet-hybride broertjes. Wel goed: de achterbankleuning blijft in zowel sedan als Estate neerklapbaar.

Haptisch

Een mooie bijvangst van de elektropower is dat de C350e in 5,9 seconden van nul naar honderd trekt, maar dat is natuurlijk vooral fijn voor leaserijders met een tankpas. Interessanter is de fabrieksopgave van 2,1 liter per honderd kilometer en de manier waarop Mercedes-Benz claimt dat dergelijke waardes haalbaar zijn. Om de bestuurder te helpen heeft het merk de C-klasse voorzien van wat slimmigheidjes. De eerste zit gekoppeld aan het navigatiesysteem: klop bijvoorbeeld een bestemming in hartje Amsterdam in en de auto onthoudt dat het verstandig is om elektrokracht te sparen zodat je straks volledig elektrisch door het stadscentrum kunt rijden. Intelligent maar niet nieuw, BMW gebruikt het ook al in de 5-Serie Activehybrid. De werking van het hybridesysteem kun je trouwens ook zelf aanpassen met een knop op de tunnelconsole.

Een tweede voorziening noemt Mercedes met een dure term een 'haptisch' gaspedaal. Samen met de radartechnologie in de neus (waarmee de C-klasse zoals bekend al semiautonoom kan rijden) kun je dit zien als een soort opvoedhulp die je bij de les houdt door middel van subtiele trillingen in het gaspedaal. Het systeem leert je beter anticiperen: gaat je voorligger van het gas? Dan registreert de radar dat en laat het trillende pedaal weten dat jij ook van je gas kunt om zo optimaal gebruik te maken van de uitrolmogelijkheid. De C350e verbruikt immers niets tijdens het uitrollen, terwijl de vrijkomende kinetische energie juist weer wordt opgeslagen in het accupakket. Het trilpedaal is uitschakelbaar maar werkt niet indringend, al duurt het even voordat je hoofd de link legt tussen de trilling en de daadwerkelijke reactie van je gasvoet. Volgens Mercedes helpt het echter onbewust mee om het gemiddeld verbruik te drukken, en daar zal de baas weer blij mee zijn.

Lusten en lasten

Deze gimmicks vormen uiteraard niet de essentie van de nieuwe C350e. De reden dat je deze auto voor je deur wilt zetten zit hem in eerste instantie in de gunstige maandlasten, maar de Benz heeft wel degelijk meer in zijn mars. Wat knap is aan deze C-klasse is dat hij je geen moment meer het gevoel geeft dat hybriderijden een compromis is. Een letterlijk geval van 'wel de lusten, niet de lasten'. Goed, de bagageruimte is iets kleiner en je zult hem aan de stekker moeten hangen om optimale verbruikscijfers te scoren, maar afgezien daarvan kom je met een C350e vooral in het bezit van een verschrikkelijk fijne auto. Een voornaam in elkaar geschroefde zakenbolide die goed in de spullen zit, een heerlijk soepel rijgedrag heeft zonder zweverig te zijn en zowaar voldoende ruimte biedt voor mensen op de achterbank. Zestigduizend euro is niet niks, maar als dit tot je secundaire arbeidsvoorwaarden behoort dan heb je erg weinig te klagen.