Test: Kia Sorento (2009)

Er waren rond de eeuwwisseling een heleboel redenen te bedenken om te kiezen voor een Kia, maar prestige zat daar niet. Je koos een Rio omdat je dan voor een prikkie een vrij ruime, nieuwe vijfdeursauto met fabrieksgarantie had. Je koos een Kia als het je geen lor interesseerde wat de buurman van je auto vond, je koos een Kia als je meer met je witgoed had dan met je vervoer. En ineens, we schrijven voorjaar 2002, was daar de Sorento. Een grote, stoere SUV waarvan het merklogo net zo misplaatst was als Prada op een grondverzetmachine. Maar de markt heeft niet lang nodig om aan goed nieuws te wennen. De Sorento verzette bakens. Voor de minder gefortuneerde automobilist, die ineens een stoere SUV binnen zijn bereik zag komen, en voor Kia, dat in één klap lachmerk-af was. Maar hoe eigentijds en ruig de Sorento ook oogde, al gauw bleek dat de auto onderhuids wat minder actueel was. De rij-eigenschappen waren niet om over naar huis te schrijven en dat was geen wonder, want de eerste generatie Sorento stond op een ladderchassis, een constructie die eerder werd toegepast in onder meer de T-Ford, Romeinse strijdwagens en middeleeuwse ossenkarren. Verder was de eerste Sorento in principe een achterwielaandrijver die extra kracht naar de voorwielen stuurde en had hij een starre achteras.
Technisch gezien is de nieuwe Sorento met een zelfdragend chassis daardoor een ware revolutie, maar daarover later meer. Laten we eerst even het uiterlijk onder de loep nemen. Dat is bedacht door Peter Schreyer, en als we even in herinnering mogen brengen dat die man onder meer de eerste Audi TT tekende, dan is meteen verklaard waarom de nieuwe Sorento in vrijwel niets herinnert aan het vorige model. Met zijn scherpe lijnen en spits toelopende koplampen had de wagen van voren bezien ook een nieuwe Saab kunnen zijn. En aan de zijkant zijn hoog oplopende taillelijnen en een relatief gedrongen raampartij debet aan een gespierd voorkomen. Opvallend is ook dat de D-stijl heel breed is, achter een smalle C-stijl. Bij het vorige model was dat precies omgekeerd, waardoor het leek of de achterkant er achteraf op gelegd was. De nieuwe Sorento heeft een veel coherenter voorkomen.

Pre-productieauto
Vanbinnen is het wat minder revolutionair. Kia heeft er een keurig interieur van gemaakt, maar zonder veel verrassingen of frivoliteiten. Opvallend mooi is de klokkenwinkel, die uit drie overlappende tunnels bestaat. Het stuurwiel ziet er mooi uit, met aluminium-look delen. Helaas is het kunststof wat goedkoop, net als op sommige andere plekken. Maar volgens Kia rijden we in een pre-productieauto, wat ook de naad tussen motorkap en spatborden verklaart, die zo groot is dat de vorige Sorento er tussendoor kan. Bij de productieauto's zal dat euvel verholpen zijn, zo wordt ons verzekerd. En inderdaad, binnen in de showroom staat een exemplaar waarbij de plaatdelen wel netjes aansluiten.
Erg te spreken zijn we over de ruimte vanbinnen. De Sorento is daar heel royaal mee, ook lange mensen kunnen zich een prettige zitpositie aanmeten. En ook op de achterbank zeeën van ruimte. De nieuwe Sorento is elf centimeter langer dan zijn voorganger en daardoor behoort een derde zitrij voortaan tot de mogelijkheden. Wie daar niet voor kiest, krijgt een graanpakhuis als kofferruimte, met onder de vloer ook nog eens een flink luik. Maar als je de derde zitrij wegklapt, wat kinderlijk eenvoudig en in twee delen gaat, ontstaat nog een heel behoorlijke bagageruimte.

Sprong voorwaarts
De zelfdragende carrosserie heeft de Sorento geen windeieren gelegd. Het rijgedrag heeft een gigantische sprong voorwaarts gemaakt. De koets rolt en deint weinig en de auto is lekker stabiel. De koersstabiliteit is dik in orde, maar scherpte en gevoel in het stuur zijn wat magertjes. De standaard handbediende zesbak schakelt lekker strak en trefzeker. We rijden met de voorwielaangedreven 2,4-liter viercilinder benzinemotor, die goed is voor 174 pk en 230 Nm. Die weet prima raad met deze auto, maar dan ook niet meer dan dat. Zonder er mee te hebben gereden, durven we de bewering aan dat de volledig nieuw ontwikkelde 2,2-liter diesel met zijn 197 pk en 430 Nm de betere keus in deze auto zal zijn.
De nieuwe Sorento wordt leverbaar in vier verschillende uitrustingsniveaus. De eenvoudigste, de X-pect Cool, heeft standaard handbediende airco, audio met aansluiting voor externe muziekbron, elektrisch bediende zijramen rondom, 17 inch lichtmetalen wielen en op afstand bediende centrale vergrendeling. Een treetje hoger staat de X-tra, met mistlampen voor, dakrails, in hoogte en diepte verstelbaar stuurwiel en parkeersensoren achter. De X-ecutive heeft sfeerverlichting vanbinnen, elektrisch inklapbare en verwarmbare buitenspiegels, automatische verlichting, stuurbediening audio, 18 inch wielen, cruisecontrol, automatische gescheiden klimaatregeling en richtingaanwijzers in de spiegels. Bovenaan de voedselketen staat de X-clusive: leren bekleding, elektrisch verstelbare en verwarmbare voorstoelen, xenon, koplampensproeiers, automatisch dimmende binnenspiegel en regensensor.

Geduld
Wie warm loopt naar aanleiding van onze ervaringen, moet nog wel flink wat geduld opbrengen. We hadden de eer een voor-introductie mee te maken, die Kia heeft georganiseerd om het vertrouwen in het merk na het faillissement van de vorige importeur (Kroymans) weer wat terug te winnen. Het merk zelf is springlevend en heeft veel nieuws in de koker, zo luidt de boodschap. Het beursdebuut van deze auto is pas op de IAA in Frankfurt. Eind september zal hij dan zijn opwachting maken bij de Nederlandse dealers. Niettemin zijn de prijzen nu al bekend. De lijst begint bij € 29.995 voor een benzine, de diesel is er vanaf € 35.995. De automatische zesbak kost drie mille extra, maar bij de diesel gooit de slurptaks roet in het eten, zodat de automaat daar vijf mille meer kost. Vierwielaandrijving kost handgeschakeld drie mille extra en in combinatie met de automaat € 3.500. Een derde zitrij tenslotte is € 1.500 meerprijs. Dat lijkt fors, maar dat komt doordat de achterste passagiers beschikking krijgen over hun eigen aircoregeling. Bijna alle uitvoeringen hebben een C-label, alleen de diesel met automaat krijgt een D-label.