Rij-impressie BMW X3

Oef, wat kreeg BMW in 2004 de volle laag toen het merk de toen fonkelnieuwe X3 op de markt zette. De 'baby-X5' was de eerste vingeroefening van de Duitsers in het segment van de luxueuze compacte SUV, en dat was ook wel te merken. Veel media (waaronder AutoWeek) waren niet te spreken over het rijgedrag; om de X3 'als een BMW' te laten sturen, koos de ontwikkelingsafdeling voor een straf afgesteld onderstel. Wat heet; de veren en dempers waren zo stug, dat je de X3 met geen mogelijkheid kon betitelen als een comfortabele auto. Hij stuurde fantastisch, maar op lange ritten was de auto zo vriende­lijk voor je bips als een houten kerkbankje. Tel daar de op z'n minst opvallende vorm­geving en de fikse prijzen ten opzichte van z'n grote broer bij op en je mag concluderen dat BMW's midi-SUV voor verbetering vatbaar was.

De tussentijdse facelift maakte de X3 al heel wat prettiger. Het onderstel werd wat vergevingsgezinder – zij het niet veel – en de ongespoten 'kijk-mij-eens-ruig-zijn-bumpers' maakten plaats voor keuriggelakte exemplaren, waardoor z'n uiterlijk volgens de goegemeente een stuk beterte pruimen was. Nu is het dus tijd voor de tweede generatie; een volledig nieuw ontwikkelde auto, die vooral aan de buitenkant doet denken aan een wat te heet gewassen X5. Wat ons betreft kloppen z'n looks een stuk beter dan bij z'n voorganger; dat was toch vooral 'n stationwagon op hoge poten. De X3 anno 2010 past keurig in de BMW-designtaal, die onder Adrian van Hooy­donk weer een duidelijk familiegezicht heeft gekregen. Vooral de terugkomst van de licht voorover hellende grille (zoals bij de oude sharknose) krijgt onze handen op elkaar.

Sprong voorwaarts

Ten opzichte van z'n voorganger is de nieuwe X3 acht centimeter in de lengte gegroeid. Dat brengt hem wat grootte betreft netjes in de buurt van concurrenten als de Volvo XC60, terwijl je er vooral aan de binnenkant de ruimtelijke vruchten van plukt. Zoals je wellicht weet, ben ik niet één van de kleinsten, maar met m'n 2,04 meter lengte kan ik in deze auto vrij eenvoudig achterin zitten. Dat is een duidelijke sprong voorwaarts vergeleken bij het oude model, en zeker nog geen gemeengoed in dit deel van de markt. Zowel voorin als op de achter­bank doet de nieuweling duidelijk ruimte­lijker aan. Die beleving was na de wat krappe eerste generatie wel welkom ook. Met een slim kantelende achterbank, een lage tildrempel en een maximale bagageruimte van zo'n 1.600 liter scoort de X3 bovendien nette cijfers op het gebied van gebruiksvriendelijkheid. Voor de dagelijkse praktijk is dit een handiger auto dan de oude.

Zodra je achter het stuur stapt, valt trouwens op dat BMW werk heeft gemaakt van de zitpositie. Je zit natuurlijk in een SUV, dus je moet rekening houden met een hoge plek (precies wat veel kopers willen), maar ten opzichte van het dashboard zit je lekker laag, terwijl stoel en stuur over een grote lengte verstelbaar zijn. Daarbij is het uitzicht – zowel naar voren, schuin opzij als achterom – prima in orde. Een tweede indruk betreft de stoelen, die volgens de traditie van BMW behoorlijk ferm zijn. Voor zachte, ruime kamerfauteuils moet je niet bij deze Duitser zijn, maar oncomfortabel zijn de zetels zeker niet. Ten derde valt op dat de X3 (die voortaan wordt gebouwd in de Ameri­kaanse plaats Spartanburg, South Carolina, en niet langer bij Magna Steyr in Oostenrijk) vanbinnen netjes in elkaar steekt. De gebruikte materialen staan net niet op het niveau van de 5-serie, maar qua touch and feel doet de auto zeker niet fragiel of goedkoop aan. En dat was bij de vorige op sommige plekken toch wel het geval. Ook hier dus een nette verbetering.

Houten klompen

Onze grootste klacht bij de vorige X3 betrof zoals gezegd het gebrek aan rijcomfort. Wanneer je bijvoorbeeld met zo'n auto in één ruk 800 kilometer reed, was dat niet zo comfortabel als met andere SUV's. Door zijn stugge en harde onderstel voelde je veel oneffenheden in het wegdek te nadrukkelijk. We zijn blij dat dit nadeel bij de nieuwe X3 zo goed als verdwenen is. Nog steeds voel je duidelijk of de wegwerkers hun werk goed hebben gedaan, zeker met grote wielen, maar je krijgt stukken minder klappen vanuit de wielkasten. Optioneel kun je een X3 trouwens voorzien van Dynamic Drive Control, waarmee je de scherpte grotendeels zelf kunt bepalen. Een XC60, Q5 of Freelander is echter beduidend soepeler geveerd, maar die leent zich minder fijn als instrument om als een dolle door bochten te knallen. Want dat kan de X3 nog steeds prima.

Nieuw is de volledig elektrische stuur­bekrachtiging. Die werkt net iets minder fijn dan de hydraulische pomp in het vorige model. Hij gaat wel aangenaam zwaar, maar rond de middenstand is-ie wat te zenuw­achtig, terwijl de auto na het insturen iets te lang wacht met reageren. Zo'n elektrische stuurhulp bespaart weliswaar brandstof, maar je levert er wel een snufje 'stuurmanskarakter' voor in. Al kunnen we er zeker mee leven; voor een auto met een dergelijk systeem aan boord stuurt de X3 nog steeds voorbeeldig. Verder blijft ook deze BMW mooi strak liggen in bochten, terwijl het xDrive-systeem de aandrijfkrachten te allen tijde netjes op het asfalt doet belanden.

Diesel in de hoofdrol

Die vierwielaandrijving is op de X3 trouwens standaard. Voorlopig gaat BMW (anders dan bij de X1) geen achterwielaangedreven exemplaren leveren. In eerste instantie krijgen de vier wielen kracht van een twee­liter viercilinder dieselmotor (de xDrive20d) óf een zescilinder twinturbo (de xDrive35i). Beide blokken kennen we al uit andere modellen van het Beierse merk. Of er– naast de xDrive28i in december – nog andere motoren komen, weet BMW overigens nog niet te melden. Voorlopig speelt de diesel de hoofdrol op de Neder­landse markt; met 184 pk kom je weinig kracht te kort, al is-ie onder de 2.000toeren wat slaperig. Er is een merkbaar turbogat, want de power komt er boven het genoemde toerental vrij plots in. Het is dus zaak om de vierpitter wakker te houden, al is dat geen straf met de strakke zesbak. Wel is het blok – net als in de X1 – behoorlijk luidruchtig. Dat in tegenstelling tot de 35i, die wat ons betreft nog veel meer lawaai zou mogen maken. Het heerlijke zescilinderblok heeft kracht te over en brengt die standaard naar de wielen via een achttrapsautomaat.

Opvallend is dat BMW ook deze versie voorziet van een start-/stopsysteem, en dat zien we nog niet zo vaak; houd bij een verkeerslicht je voet op het rempedaal en de motor slaat na enkele seconden af. Wil je weer wegrijden, dan leeft de motor alweer voordat je het gaspedaal raakt. Een fraai systeem, dat deel uitmaakt van een pakket aan zaken dat de X3 een aanmerkelijk fijnere auto maakt dan z'n geschiedenis doet vermoeden.