Rij-impressie Audi Quattro Concept

Eind jaren zeventig van de vorige eeuw werkte Audi in opdracht van de Duitse defensie aan een nieuwe vierwielaandrijving voor terreinwagens. Bij wijze van grap bouwde het concern een coupé-versie van de Audi 80 en het resultaat was ongeveer wat we zouden leren kennen als de Quattro, tegenwoordig vaak Ur-Quattro genaamd. Het betekende een mijlpaal in de geschiedenis van dit merk en wie beweert dat Audi zich hiermee definitief onderscheidend vermogen gaf, zal er niet ver naast zitten. Tot op de dag van vandaag is Audi hét merk dat over bijna de hele modellenreeks vierwielaandrijving aanbiedt, op de duurdere types vaak zelfs standaard, en dat alles nog steeds onder diezelfde naam, Quattro. Geen wonder dus dat het dertigjarig bestaan daarvan wordt gevierd. En dan gaan we toch nog even terug in de tijd; van de Ur-Quattro werd een raceversie gemaakt, de Sport Quatto. Deze variant was een stukje ingekort om hem lichter en wendbaarder te maken, had 306 pk en daarvan kwam weer een rally-versie met 530 pk, de S1, waarin Walter Röhrl en Christian Geistdörfer het WK volledig opschudden. Elke professionele rallyrijder uit de jaren tachtig die zelf geen Audi reed, zal tijdens slechte nachten nog wel eens zwetend wakker worden met dat hoekige geel-witte monster op zijn netvlies.

Het is de Sport Quattro die we in deze Concept geacht worden te zien, maar daar is wel een beetje fantasie voor nodig. Ontwerper Wolfgang Egger wilde natuurlijk wel het hedendaagse gezicht van Audi aan de auto meegeven. Toch zijn er overeenkomsten. Let uiterlijk op de trapezium-vormige C-stijlen, maar belangrijker, kijk naar het concept. Zoals de Sport van weleer werd ingekort, gebeurde dat ook met de RS5 waarop deze Concept is gebaseerd. Vijftien centimeter werd er tussen voor- en achterbumper geamputeerd en de daklijn ging met vier centimeter omlaag. Mede daardoor kon het gewicht worden terug­gebracht tot 1.300 kilo en dat was een belangrijk streef­getal, omdat ook de Ur-Quattro dat op de schaal zette. De motor komt overigens niet uit de RS5, maar uit de TT RS, omdat een Quattro-revival pas echt is wanneer er een vijfcilinder in zit. Verschilletje: de vijfpitter van de Ur-Quattro had 200 pk, de reïncarnatie 408 pk. Bij gelijk-gebleven gewicht. En anders dan in de TT RS is de motor in de Quattro Concept in lengterichting geplaatst, ook dit weer analoog aan het origineel.

Godfather

En dan is het grote moment nabij. In alle vroegte worden we vanuit het hotel in Santa Monica naar een door Audi gehuurde villa in Malibu gebracht. In de dubbele garage eronder staan spiegel aan spiegel een rode Sport Quattro uit 1984 en de witte Quattro Concept. Een bijzonder weerzien, want toen ik hem twee maanden eerder voor het eerst aanschouwde in Parijs, was het vechten en duwen met honderden andere journalisten om er een glimp van op te vangen. Ditmaal is hij voor mij. Anderhalf uur lang.

Op één of andere manier is de Concept zo in een alledaagse omgeving (nou ja, alledaags: hier in de straat woont Cher, en Moon Shadows, de stamkroeg van Mel Gibson, is om de hoek) nog indrukwekkender dan op de beursvloer. Waarschijnlijk omdat het nu echter is; je kunt elke maffe creatie die je bedenkt wel in elkaar knutselen en onder een paar lampen zetten, maar er instappen, de motor starten en de weg op rijden, is heel wat anders. En dat is precies wat ik doe, al is dat niet zomaar. Projectleider Peter Seizinger van Quattro GmbH, het brein achter deze auto en eerder de RS6, zit naast me en de weg wordt voor en achter ons afgesloten door drie surveillancewagens van de Highway Patrol. Deze Quattro is immers allesbehalve streetlegal, al was het maar omdat de spiegelverstelling en de richtingaanwijzers niet werken. We draaien de Pacific Coast Highway op, de vijfpitter gromt vervaarlijk. Echt serieus gas geven zit er natuurlijk niet in. Dit is een showmodel en vooral bedoeld om mooi te zijn op een draaiplateau. De koets kreunt en kraakt dan ook in zijn voegen. Maar de diepe brom van de machine is zelfs bij lagere toerentallen al prachtig en het moet gezegd, voor een rijdend studiemodel zit deze Quattro Concept visueel erg strak in elkaar. De besturing is erg zwaar en direct, en de vijftien centimeter kortere wielbasis ten opzichte van de RS5 werpt merkbaar vruchten af. Het contact met de weg is heerlijk, mede dankzij de lage 275/30-banden rond 20-inchwielen. Je zit flink laag in het harde kuipje en het kleine stuurtje lijkt in de handen gegoten. Het interieur is, zeker voor Audi-begrippen, extreem minimalistisch. Schakelen gaat lekker strak met de handbediende zesbak. Een handbak? Jawel, ook dat ter ere van de 'godfather'. Mocht het tot productie komen, dan moeten we rekenen op S-Tronic, vertelt Seizinger vanaf de bijrijderstoel.

Nürburgring

Nou je er toch zelf over begint, Peter, gaat-ie in productie? "Wat ons betreft wel, maar natuurlijk moet er eerst toestemming komen van Audi. En ik geloof dat dat er wel van komt, iedereen is erg enthousiast." De vraag is alleen waar we de Quattro straks moeten plaatsen. Een ingekorte A5 zou echt te weinig eer zijn, en Seizinger wuift die suggestie dan ook lachend weg. "Nee, als hij komt, dan in heel beperkte oplage. Tweehonderd, vijfhonderd, misschien duizend. Hij moet wezenlijk duurder worden dan een R8, dus dan moet daar wel een zekere exclusiviteit tegenover staan. Van de R8 zijn er tot nu toe al vijftien­duizend gebouwd, dus tel maar na."

Als de auto in productie gaat, is er trouwens nog heel wat werk te verzetten voor Seizinger en zijn team, geeft hij zelf toe. Door de lage daklijn is hij nu ongeschikt voor echt lange mensen. "Dat betekent dat het dak omhoog moet, maar om te voorkomen dat het design uit proporties wordt getrokken, moet daardoor de auto alle kanten op groeien. En dat betekent gewicht erbij en dat mag niet. Dus moeten we sowieso aan een aluminium spaceframe of misschien zelfs aan een volledig uit koolstofvezel opgetrokken koets. Daarnaast geeft ook de automatische transmissie gewichtsproblemen. Een S-Tronic weegt twintig kilo meer dan deze zesbak en de bijbehorende Quattro-achteras nog een 25 kilo meer. Ook dat moeten we elders weer zien weg te halen."

Audi geeft een topsnelheid op van boven de 300 km/h en een 0-100 in 3,9 seconden, maar daar ligt Seizinger niet zo wakker van: "Om deze auto echt exclusief en begeerlijk te maken, moet hij heer en meester worden op de Nürburgring. Ik droom van een rondetijd van 7.30."

Een mooie droom, maar voorlopig droom ik van mijn ritje in deze oogverblinde schoonheid over de Pacific Coast Highway. Californian Dreamin'. Let it come true.