Renault Scénic - Volkswagen Golf Sportsvan - Vergelijkende Test

De Volkswagen Golf Sportsvan is al sinds 2014 onder ons, maar nog altijd is het een wat lastig te plaatsen model. Net als zijn voorganger Golf Plus is het een iets hogere, ruimere versie van de Golf, maar zonder de duidelijke MPV-kenmerken en écht hoge zitpositie van concurrerende vijfzits ruimtereuzen. Met alternatieven als de Golf Variant en Touran binnen handbereik opereerden de hoge Golfs dan ook altijd in een klein gaatje van het uitgebreide Volkswagen-gamma. Met de komst van de T-Roc is de positie van de Sportsvan er niet beter op geworden. Waar een Tiguan duidelijk groter is dan de hoge Golf, is de kleinere T-Roc zowel qua prijs als binnenruimte goed vergelijkbaar met de Sportsvan. Die T-Roc wordt al dan niet terecht nadrukkelijk neergezet als hip en fris, termen die op het eerste gezicht niet van toepassing zijn op de ‘oudgediende’. De hatchback-achtige koets van de Sportsvan kan de vrolijk gekleurde bloemenzee op de foto’s goed gebruiken, al helpt de zwarte lakkleur niet. De modernere lichtunits en strakgetrokken bumpers van de facelift doen de auto moderner, maar zeker niet karakteristieker ogen. Dat is geen schande, maar een sprankelende verschijning is de Sportsvan zeker niet.

Dat wat saaie karakter lijkt precies wat Renault bij de laatste generatiewisseling van de Scénic heeft willen voorkomen. Hoewel de auto inmiddels een vertrouwde verschijning is, oogt het model dankzij de enorme raampartijen, stompe neus en gigantische wielen nog altijd fris. Het tegen meerprijs in contrasterend zwart uitgevoerde dak draagt bij aan de feestvreugde. Ook bij het ontwerpen van de binnenzijde speelde creativiteit een grote rol. Het centraal geplaatste, verticale infotainmentscherm springt als eerste in het oog, want het is fors uitgevallen, evenals het glasoppervlak. Renaults systeem behoort op de gebieden vormgeving en snelheid zeker niet tot de wereldtop, maar de digitale omgeving is wel bijzonder uitgebreid. Uiteraard is er navigatie en kan de Scénic overweg met Android Auto en Apple Carplay, maar vooral de hoeveelheid instelmogelijkheden is voor een auto in dit segment ongekend groot. Van de kleur van de sfeerverlichting tot het volume van het richtingaanwijzerpiepje en zelfs het door de elektronica nagebootste ‘motorgeluid’ – het laat zich bij een aangeklede Scénic allemaal naar wens instellen. Handig is ook het basisscherm, waarop multimedia en navigatie in één beeld worden gevangen. Het dashboard is leuk vormgegeven en netjes afgewerkt, al verzet de Scénic op dat gebied geen bakens.

Wel is het vermoedelijk de auto met de grootste afstand tussen de bestuurder en de onderzijde van de voorruit. Het enorm diepe dashboard zorgt voor een ‘ruimteschipgevoel’ dat in de hoogtijdagen van de MPV zo kenmerkend was voor deze autosoort. Je zit vrij hoog en ook erg prettig, dankzij een grote, verschuifbare ‘bak’ als middenarm-steun en een goede verstelbaarheid van stuur en stoelen, al zien de stoelen er weelderiger uit dan ze zitten. Het meubilair achterin lijkt op het eerste gezicht uit drie losse stoelen te bestaan. Maar dat is slechts schijn, want twee van de drie ‘stoelen’ zijn met elkaar verbonden. Dat perkt de flexibiliteit iets in, al is de bank wel verschuifbaar en opklapbaar. Dat laatste kan niet alleen met knoppen in de bagageruimte, maar ook – daar is-ie weer! – via het touchscreen. Helaas valt de Scénic met zijn zitruimte achterin een beetje door de mand. Vooral de beenruimte is onder de maat voor eigenlijk iedere volwassene door de buitengewoon onhandig geplaatste en vooral ruimtevretende klaptafeltjes aan de rugleuning van de voorstoelen. Dat wordt versterkt door de hoge wagenvloer, waardoor de knieën zich al snel op gelijke hoogte met die tafeltjes bevinden. Gelukkig zijn ze optioneel. In de lange Grand Scénic speelt dit probleem minder.

HATCHBACK

In de Volkswagen heerst een heel andere sfeer dan in de Renault. Ook hier is in bepaalde uitvoeringen een uitgebreid, fijn werkend multimediasysteem met alle moderne functies aanwezig, maar het scherm is minder groot. En hoewel ook hier een heleboel in te stellen is, hebben de meeste functies meer betrekking op het systeem zelf dan op het karakter van de auto, waardoor het meer een prettige toevoeging is dan een integraal onderdeel van het geheel. Toch kent ook Volkswagens digitale wereld een aantal doordachte handigheidjes. Zo wordt automatisch het verbruik en de gereden afstand sinds de laatste tankbeurt bijgehouden en zijn er sowieso veel rijgegevens beschikbaar. Bovendien kunnen die en tal van andere gegevens worden geraadpleegd op het kleine scherm in het instrumentarium.

Het dashboard waarin het scherm is gevat, lijkt met z’n verticale ventilatieroosters meer T-Roc dan Golf, maar ademt dezelfde zakelijke, strakke sfeer als de buitenzijde. Voor creatieve vondsten moeten we hier wat langer zoeken dan in de Renault, maar de elastische banden in en naast de opbergruimte tussen de stoelen – handig voor telefoons en ander klein grut – vallen zeker in deze categorie. De zitpositie in de ‘hoge Golf’ is heel want minder hoog dan in de Scénic. De Sportsvan voelt dan ook eerder aan als een normale hatchback dan als een serieus ruimtewonder. Wel ontbreekt het echt lage, geborgen gevoel van een reguliere Golf. Als we achterin plaatsnemen, wordt de meerwaarde van de Sportsvan pas echt duidelijk. Been- en hoofdruimte zijn hier werkelijk in overvloed aanwezig, zodat ook een dagje weg met vier volwassenen geen enkel probleem hoeft te zijn. In plaats van de voor MPV’s gebruikelijke losse stoelen heeft de Sportsvan ogenschijnlijk een traditionele achterbank. Toch laat ook het middelste deel van de rugleuning zich indien gewenst individueel omklappen, terwijl de bank in twee ongelijke delen verschuifbaar is en ook de hoek van de rugleuning zich laat verstellen. Dankzij een handige dubbele bodem kun je achterin kiezen voor een diepere laadvloer of een handige opbergruimte onder die vloer, waarbij de hoogste stand bovendien zorgt voor een vrijwel vlak geheel als de rugleuning wordt neergeklapt. Met minimaal 500 liter is de kofferbakinhoud van de Golf Sportsvan mooi in lijn met die van z’n tegenstrever, die met de achterbankleuning rechtop 506 liter biedt.

DYNAMIEK

Het nieuws is bij de Scénic aan de buitenkant niet te zien, maar wel degelijk belangrijk. De vertrouwde 1.2 TCe-motor met 130 pk heeft namelijk plaatsgemaakt voor een volledig nieuwe 1,3-liter viercilinder, die met 140 of 160 pk meer vermogen levert dan z’n voorganger. Bovendien kan het nieuwe blok worden gekoppeld aan een automaat, een voorrecht dat voorheen was voorbehouden aan dieselversies. Bij onze testkandidaat is de TCe 140 gekoppeld aan een handgeschakelde zesbak. Die is prettig in de omgang, maar vooral de motor valt in positieve zin op. Dankzij het bijzonder soepele en felle karakter van dit turboblok is de Scénic niet alleen op papier vlotter, maar voel je dat ook echt. Bovendien blijft het motorgeluid altijd op de achtergrond en ligt het geluid dat wel tot het interieur doordringt, aangenaam in het gehoor. De 140 pk-variant is krachtig genoeg om onder de meeste omstandigheden genoeg marge te bieden, dus is de 160 pk-versie eigenlijk niet nodig. Een echte aanwinst, dit blok!

Ook de krachtbron van de Golf Sportsvan is nieuw, al kennen we het 1.5 TSI-blok met 130 pk al uit tal van andere modellen van de Volkswagen Groep. Hij is bij de testkandidaat gekoppeld aan een automaat, uiteraard een zeventraps DSG. De combinatie past uitstekend bij de Sportsvan, die wars is van dyamiek en zich in ieder opzicht gedraagt als een keurige, veilige, maar weinig opzienbarende auto. In bochten leunt de koets goedmoedig naar de buitenkant van de bocht en de besturing is licht, zoals we van Volkswagen gewend zijn. De Sportsvan is bedoeld om comfortabel te zijn en slaat daarbij soms zelfs letterlijk wat door als hij na een grotere oneffenheid kortstondig zweverig wordt. Daar heeft De Scénic geen last van, want die geeft richels met z’n grote wielen eerder te stevig dan te soft door. Direct of communicatief is de Fransman evenmin, maar door de bijzondere zitpositie en de gretige motor is rijden in de Renault wel leuker dan in de Volkswagen.

FLINKE KLUS

Het doorspitten van de Volkswagenprijslijst is een flinke klus. ‘Onze’ testauto is een Highline, maar volgens de importeur gaan de meeste mensen voor de Highline Edition. Die verschilt van de auto op de foto’s door z’n ledkoplampen, maar biedt ook standaard het navigatiesysteem dat bij de reguliere Highline in een optiepakket van € 1.015 zit. In combinatie met een handgeschakelde zesbak en de 130 pkmotor kost de Highline Edition € 34.190. De versie met DSG-automaat is € 2.360 duurder. Voor dat geld staat er een auto die met de genoemde zaken en onder meer verwarmbare sportstoelen en 17-inch lichtmetaal erg compleet is uitgerust, maar je ook niet compleet onderdompelt in luxe. Voor keyless entry en -go, een beter audiosysteem en nog veel meer handige en fraaie items moet je nog stevig bijbetalen. Ook op het gebied van veiligheid is niet alles standaard. Adaptieve cruisecontrol is opvallend genoeg altijd aanwezig, maar Volkswagen vraagt extra geld voor een dodehoeksensor en een rijstrookassistent. De prijs van de Sportsvan loopt met alle optiemogelijkheden snel op.

Bij Renault zijn de zaken overzichtelijker. De testauto is een Bose, het op één na hoogste uitrustingsniveau. Die ene is de luxueuze Initiale Paris, maar voor € 33.190 biedt ook de Bose al standaard ledkoplampen, het meest uitgebreide multimediasysteem met Bose-audio, 20- inch lichtmetaal en een massagestoel voor de bestuurder. Ook rijstrookwaarschuwing is standaard, maar dodehoekwaarschuwing en actieve rijstrookassistent zijn optioneel. Een automaat, net als bij Volkswagen met een dubbele koppeling, vergt nog eens € 2.200. Volkswagens Highline Edition heeft standaard adaptieve cruisecontrol en stoelverwarming, de Renault niet, en toch biedt de Franse auto meer spullen voor flink minder geld.