Renault Mégane R.S. (2018) - Test

Halverwege de bocht even het gas lossen volstaat om de achterzijde van de nieuwe Renault Mégane RS een klein stapje opzij te laten zetten. Net zo ver als je verwacht en dus goed te gebruiken om de lijn halverwege de bocht een beetje bij te stellen. Het is een karaktertrek die zijn illustere voorganger populair maakte en in de nieuwe generatie mede om die reden behouden blijft. Tegelijkertijd hebben de engineers het verraderlijke er een beetje uitgeslepen. Dankzij de komst van meesturende achterwielen treedt overstuur namelijk niet meer zo plotseling en gewelddadig op.

De nieuwe Mégane RS gunt je een wat langere periode om te reageren, als je eenmaal het gevoel van de auto in je vingertoppen hebt. Door de meesturende achteras nam ook de directheid toe, waardoor een kleine beweging al zorgt voor een enthousiast insturende neus. In de Race-stand sturen de achterwielen tot 100 km/h in tegengestelde richting aan de voorwielen, waardoor de hot hatch in veel bochten aanvoelt alsof hij niet kan wachten om de apex op te zoeken. Op hogere snelheden sturen de achterwielen in dezelfde richting, met enorm veel stabiliteit tot gevolg. Koppel het aan de slimme voorwielophanging met onafhankelijk scharnierend fuseestuk, de schokdempers met hydraulische compressiestops en de jarenlange ervaring van Renault Sport en het resultaat is een onderstel dat je laat kennismaken met een uitzonderlijke hoeveelheid beheersing, directheid en sensatie. Zelfs het Sportchassis, zonder sperdifferentieel en met minder harde schokdempers en anti-rollbars, kan zich op de openbare weg al meten met de Civic Type R's en Leon Cupra's van deze wereld. Verrassend genoeg vechten de voorbanden niet eens in elke krappe bocht om tractie, wanneer ze én moeten sturen, én 280 pk moeten verwerken. De Cup-uitvoering gaat niettemin nog een stapje verder en bewijst op het circuit van Jerez niet alleen bizar hard te kunnen, maar ook te kunnen omgaan met langdurig intensief gebruik. Tractie, remgevoel en
beheersing nemen nog verder toe. Of dat het offer in comfort waard is, valt op basis van een korte sessie op het circuit niet te beoordelen. We weten in elk geval wel dat het Sport-chassis op de openbare weg niet echt doet verlangen naar méér. Om even aan te geven hoe uitzonderlijk goed de basis is.

EDC OF HANDBAK

Wat de circuitsessie wél uitwijst: voor maximale beheersing kun je nog altijd het beste opteren voor de handbak en niet voor de EDC-automaat met dubbele koppeling. Weliswaar schakelt die een stuk sneller dan voorheen, maar zo af en toe loopt het mechaniek toch nog een heel klein beetje achter de feiten aan. Bovendien zitten de flippers niet ideaal geplaatst, waardoor je de rechterflipper bocht uit soms net niet helemaal fijn kunt beetpakken. Problemen die je met de handgeschakelde zesbak niet hebt. En het geeft ook een zeldzaam goed gevoel als je vanuit de vijfde, via de vierde, naar de derde versnelling terugschakelt bij het remmen voor een bocht. Zonder hulp om het motortoerental te synchroniseren, want dat moet ouderwets met je rechtervoet. Daarbij legt de auto wel één van zijn eigen tekortkomingen bloot, want de reactie van de 1,8-liter viercilinder turbomotor op het gaspedaal kan absoluut beter.

Dat de krachtbron onder de 2.000 tpm weinig fut heeft, is niet uitzonderlijk in dit segment, maar ook als de turbo eenmaal meeblaast, duurt het een fractie te lang voordat de motor gehoor geeft aan je vraag om meer vermogen. Bovendien klinkt de viercilinder wat tam en vlakt hij na een sterk middengebied bovenin af. Het leidt echter niet af van wat er wél klopt en met 280 pk en 390 Nm zijn de prestaties in meetbare cijfers nog altijd ronduit snel. Veel sneller dan een 0-100-sprint in 5,8 seconden en een top van 255 km/h gaat met een voorwielaangedreven auto simpelweg niet. Iets meer enthousiasme kan echter wel en zou de Mégane RS bovendien nog beter maken.

Met een vanafprijs van € 42.340 behoort de snelste Mégane in de basis tot de goedkopere hot hatchbacks. Het gaat dan echter wel om de Sport-uitvoering. Wat de Cupuitvoering kost, blijft nog even geheim. Reken echter op een meerprijs van een paar duizend euro.

MIDDEN IN DE MARKT

Daarmee valt die waarschijnlijk precies tussen relatief goedkope aanbiedingen als de Hyundai i30 N en de Seat Leon Cupra en de dure jongens, zoals de Honda Civic Type R en de Ford Focus RS. Dat zijn geen van alle auto's die tegenvallen. Toch verovert de Mégane RS met zijn speelse, maar uiterst gecontroleerde rijgedrag meteen zijn plek. Sterker nog, als het je alleen gaat om de hoogste bochtensnelheid en ultieme scherpte kon dit wel eens de nieuwe maatstaf zijn. Perfect is de nieuwe Mégane RS niet, maar hij herstelt wel de naam van Renault Sport na de vrij matige Clio RS in ere. En dan moet het beste nieuws nog komen: traditioneel worden RS-modellen na de facelift nog beter.