Renault Kadjar - Suzuki Vitara - Occasion Test

Na lange tijd van afwezigheid kwam Suzuki in 2014 met een nieuwe Vitara, het jaar erop presenteerde Renault de Kadjar en allebei kregen ze in 2018 een facelift. Weer twee nieuwkomers in het groeiende SUV-segment. We zijn er gek op in Nederland, gezien het succes van de kleinere modellen, met de Renault Captur als koploper. Zo’n SUV koop je vooral vanwege de uitstraling en de hogere instap; voor de ruimte hoef je het eigenlijk niet te doen. Een beetje stationwagon heeft op dat onderdeel echt meer te bieden en is daarbij lichter en zuiniger. Die pragmatische benadering staat de opmars van de hoge auto echter niet in de weg.

Zo was het in de jaren 90 de MPV die mateloos populair werd. Aangevoerd door, jawel, weer een Renault: de Scénic. Die voertuigcategorie biedt juist wel meer ruimte en dat maakt ze geliefd bij gezinnen. Of beter: maakte, want de nieuwste Scénic kan geen potten breken in de verkoopstatistieken. Renault borduurde net iets te lang door op dit thema, waar veel andere fabrikanten al een andere richting kozen. Toch is zijn Captur een schot in de roos (net als de Clio) en de Kadjar werd in 2018 bijna net zo vaak verkocht als de Scénic. De Vitara gaat in minder grote aantallen de deur uit, ondanks zijn scherpe prijs.

Op de occasionmarkt beginnen de Kadjar en de Vitara steeds vaker op te duiken en voor minder dan 20 mille haal je een goed aangekleed exemplaar met niet al te veel kilometers in huis. De twee testauto’s zijn daar een goed voorbeeld van. De Kadjar is zelfs een jaar jonger en toch maar € 1.000 duurder.

RUST EN OVERZICHT

Het is geen geheim dat de Kadjar zijn genen deelt met de Nissan Qashqai en dat was voor Renault een welkome aanvulling op het gamma. Ontwerper Laurens van den Acker en zijn team boetseerden de koets tot een echte Renault en dat resulteerde in een smaakvol geheel. Een mooie, hoge neus, speelse welvingen in de motorkap en op de flanken en een kloeke achtersteven.

Het exterieur is daarnaast opgetuigd met typische SUV-kenmerken, zoals de zwarte randen in de wielkasten en de zwarte onderkanten van de bumpers. Deze kleur staat hem trouwens ook goed. Het interieur oogt verzorgd en doordacht, maar minder speels dan de buitenkant. Motorisch gezien is er niet zo gek veel keuze: een 1.2 viercilinder met 130 pk of een 1.6 met 165 pk.

Voorts een 1.5 dCi met 110 pk en een 1.6diesel met 130 pk, die ook als 4WD leverbaar is. Een automatische transmissie stond ook op de optielijst. De zit achter het stuur is goed; de stoel biedt voldoende steun. Het instrumentarium is digitaal en de grote meter in het midden kun je naar eigen smaak samenstellen. Het geheel straalt rust en overzichtelijkheid uit. We rijden met de lichtste benzinemotor, een 1,2-liter viercilinder met 130 pk en 205 Nm, en daar ben je goed mee bediend. Hij loopt toch wat mooier rond dan de hedendaagse driecilinder en hij is lekker stil en soepel.

FIJNE KILOMETERVRETER

De zesbak schakelt op zich goed, maar er zou wat meer gevoel in mogen zitten. De pook staat hoog en ligt goed in bereik. Qua onderstelafstemming lijkt de Kadjar wat soepeler dan zijn Japanse neef. Oneffenheden worden goed verwerkt, je zou hooguit kunnen zeggen dat de achtervering straf is gedempt. Dat merk je onder sommige omstandigheden, maar hinderlijk is het niet. De besturing is niet te sterk bekrachtigd en voelt ook in bochten goed aan. Extra correcties zijn niet nodig.

Interieurruimte is er volop en ook de kofferbak voorziet in de behoeften van een vierpersoons reisgezelschap. En het lijkt ons absoluut geen straf om met zo’n Kadjar een tripje naar de Middellandse Zee te maken. Het is een fijne kilometervreter.

KRASGEVOELIG PLASTIC

Bij het tekenen van de Vitara heeft Suzuki zo af een toe een blik geworpen op de brochure van de Range Rover Evoque, of was het op zijn minst geïnspireerd door die auto. Geeft niet, de Suzuki ziet er leuk uit en zoals het rood de Kadjar goed staat, zo oogt de Vitara best voornaam in het zwart. Zeker in combinatie met de chroomen aluminiumdecoraties op de koets. Hij is wat kleiner dan de Renault en past in die zin misschien beter naast een Captur, die 5 centimeter korter is dan de Vitara, die op zijn beurt dan weer 5 centimeter hoger is.

In eerste instantie leverde Suzuki deze auto met een atmosferische 1,6-liter motor, een 1.4 turbo (Boosterjet) en er is een 1.6-diesel. Bij de facelift werd de oude 1.6-benzine vervangen door een 1,0-liter driecilinder met 112 pk. Vrijwel alle versies zijn geleverd met automaat en/of 4WD, het trekgewicht is altijd 1.200 kg, behalve bij de handgeschakelde 1.6 D, want daar mag 1,5 ton aan de haak.

De materiaalsoort die voor het interieur is gebruikt, is duidelijk anders dan die in de Kadjar. Veel harde kunststof, die op sommige plekken ook behoorlijk krasgevoelig blijkt. Hier komt de lagere prijs tot uiting. Het doet uiteraard niets af aan de kwaliteit, want op dat vlak heeft Suzuki de zaken altijd goed voor elkaar. De stoelen zijn aan de kleine kant, maar bieden toch een redelijk goede zit. Het panoramadak beperkt de hoofdruimte. Dat merk je vooral op de achterbank, waar de beenruimte ook niet riant is, maar gezien de buitenmaten heel netjes.

Goed, een turboloze 1,6-liter viercilinder met een vijfbak. Dat is een beetje terug in de tijd, ook al is het een levenslustige motor. Hij heeft gewoon wat meer toeren nodig om te presteren en daar zijn we niet meer aan gewend. De vrij lichte Vitara is echter een vlotte auto. Op de snelweg is het motortoerental hoog, maar het geluid is gelukkig goed gedempt. En toerenmaker of niet, het brandstofverbruik is verrassend laag en schakelen kost geen enkele moeite. De besturing is direct en licht, niet zo’n fijne combinatie. Vooral op de snelweg is dat onrustig. Het onderstel maakt een minder verfijnde indruk dan dat van de Renault. Op al te slecht wegdek leidt dat tot een soms ietwat dribbelig veergedrag. Alles bij elkaar is het luxegevoel in deze auto wat minder. Dat kan beter, bewijzen sommige concurrenten in deze klasse.

GRATIS TREKHAAK

Misschien mogen de rijeigenschappen van de Vitara dan niet super de luxe zijn, voor de uitrusting geldt dat allerminst. Hij heet dan ook niet voor niets ‘High Executive’, geen loze kreet. Ga maar na: ledkoplampen, panoramadak, adaptieve cruisecontrol, keyless entry & start, achteruitrijcamera, navigatie en verwarmbare voorstoelen. De trekhaak die de vorige eigenaar liet monteren, is mooi meegenomen. De stoelen zijn bekleed met een soort leer en alcantara; dat ziet er chic uit. Verrassend veel verwennerij in de Suzuki.

De Kadjar is misschien met wat minder opties bedeeld, het is in elk geval geen uitgeklede versie. Een eerste blik in het interieur wekt de indruk dat er genoeg aan boord is en door de mooiere materialen is de indruk sowieso al beter. Navigatie en automatische klimaatregeling zijn fijne opties en het deels digitale dashboard maakt het mogelijk om dat deel te individualiseren. De zijkanten van de stoelen zijn bekleed met een leerachtig materiaal en voorzien van witte stiksels, die we ook tegenkomen op de deurpanelen, de pookhoes en de handgreep voor de bijrijder op de middenconsole.