Renault Clio Sport 3.0 V6 (2003)

nault is onlosmakelijk verbonden met de autosport. Denk maar aan de Clio Williams, die op de markt kwam toen Renault grote triomfen vierde met de F1-stal van Frank Williams, en de Clio V6. TWR, het bedrijf van voormalig F1-baas Tom Walkinshaw, had dat project in handen. Maar er ontstonden problemen en Renault stopte de samenwerking. De tweede generatie Clio V6 wordt nu gebouwd door Renault Sport in de Alpine-fabriek te Dieppe.De kleine Fransman heeft de 3.0 V6 direct achter de voorstoelen. Het bovenste deel van de machine (nokkenassen, kleppen, inlaatkamer en luchtfilter) is door Renault Sport flink onder handen genomen. Opmerkelijk is dat het maximumvermogen pas bij 7.150 tpm vrijkomt, 50 toeren voor het ingrijpen van de begrenzer.
Wat een geluid produceert deze V-zes! Geef gas en het stationaire geroffel gaat over in vreugdevolle, opwindende brulsymfonieën. De sensatie wordt nog eens versterkt door het aanzuiggeluid van de luchthappers aan de zijkant. De brede achtersloffen van de Clio V6 hebben geen moeite het vermogen op het asfalt te krijgen, maar de koppeling komt door alle kracht in de problemen. Daardoor blijft de Renault op de sprint achter op de cijfers die de fabriek opgeeft. Hij houdt ervan flink op toeren gejaagd te worden. Voor het gevoel trekt de Clio boven de 6.500 tpm iets krachtiger door. Maar feitelijk maakt dat niet uit. De zesbak schakelt kort en perfect.

Listig
De Clio V6 staat ultralaag boven het asfalt en heeft een zichtbaar vergrote wielbasis en spoorbreedte. Daarnaast heeft ie een speciaal ontwikkelde achtertrein, natuurlijk mede noodzakelijk door de plaatsing van de motor en de achterwielaandrijving. De Clio V6 is bijterig, hard en sensationeel. Maar ook zeer listig! Om de Clio V6 niet te agressief te maken, heeft Renault de besturing in eerste instantie aan de indirecte kant gehouden. Zijn grenzen liggen ver weg. Als het écht te hard gaat, komt zijn ware aard naar boven. Hij gaat ongelooflijk snel over van onder- op overstuur. Je hebt slechts een minimaal grensgebied waarin de auto is te corrigeren. En verwacht daarbij geen hulp van tractie- of stabiliteitscontrole, die heeft deze sportauto niet. Maar kun je de Clio V6 in toom houden, dan is de kick enorm.

Minimaal comfort
Opvallend is de in de carrosseriekleur gespoten middentunnel. Ook op het dashboard komt het blauw van de buitenkant terug, maar voor de rest is het interieur weinig inspirerend. De zijdelingse steun van de met alcantara en leer beklede stoelen is voldoende, alleen zijn de leuningen te kort en is de zit veel te hoog. Met het niet in lengte verstelbare stuur is de zitpositie verre van optimaal. Veel bagage kan er niet mee, het comfort is minimaal en de kleinste verkeersdrempel is al te hoog. En als je gaat cruisen, verandert het schitterende geluid in een monotoon gebrom, dat op den duur gaat vervelen. Ook niet bevorderlijk voor 't gebruiksgemak is de draaicirkel van dertien meter. Nee, de extravagante Clio V6 is ervoor gemaakt om op z'n staart getrapt te worden. Als een speeltje, hoe gevaarlijk ook. Het is bepaald ook geen koopje, maar er is héél veel gedaan om een gewone Clio om te toveren in dit onstuimige kanon. Jammer alleen dat de balans in het grensgebied zeker nog voor verbetering vatbaar is en dat je zo belabberd achter het stuur zit.