Renault Clio RS (2006)

Bij termen als 'stoplichtracers' en 'hot hatches' denkt men niet altijd aan de Clio RS. Maar Renault heeft de nieuwe Clio RS 197 pk gegeven. En tegelijk heeft Renault de spoorbreedte laten groeien en de koets verbreed. Om de briesende paarden het hoofd te kunnen bieden, heeft Renault ook het onderstel aangepast.
Je wilt tenslotte ook in de bochten geen modderfiguur slaan.
De Clio RS levert z'n maximumkoppel van 215 Nm pas bij 5.550 tpm. De souplesse
die de Clio RS toont, dankt hij vooral aan z'n kortere overbrengingen, waardoor de machine meer toeren moet maken en dus midden in het gebied zit waar hij tot grote krachtsontwikkeling komt. Nu wordt duidelijk waarom de Clio RS over een zesbak met kleine stapjes tussen de versnellingen beschikt. Wanneer je wilt genieten van het potentieel van deze motor, moet je hem absoluut op toeren houden en dat kan prima met deze transmissie. Toch is het niet alleen maar zonneschijn met de korte overbrengingen. In de zesde versnelling draait de motor bij een snelheid van 120 km/h 4.000 tpm, dat is vrij veel en meer een waarde die je tegenkomt bij boodschappenautootjes. Wanneer je je keurig aan de landelijk geldende limiet houdt, heb je constant de neiging om nog een versnelling op te schakelen, maar helaas is VI 't maximum.

Grip
De Clio RS stuurt net iets zwaarder dan de overige Clio's uit het gamma. Er is meer weerstand en gevoel in het systeem gebracht. Zeker bij dit soort rappe bakken
is dat prettig. De auto is lekker stabiel, mooi koersvast en reageert nauwelijks
op snelle bewegingen van het gaspedaal. Zo heeft de kont geen aandrang
om een stapje opzij te zetten als je het gaspedaal plotseling loslaat.
Het onderstel is niet spijkerhard, toch vindt er genoeg informatieoverdacht plaats om te voldoen aan de RS-maatstaven. Voor de sportpurist kan het misschien wat stugger en stijver, maar de Clio RS ligt als een blok op de weg. Renault heeft het onderstel prima op de prestaties van de motor en het vrij pittige voertuiggewicht weten af te stemmen; keurig uitgebalanceerd. Even wennen zijn de Brembo-remmen die Renault gebruikt, deze grijpen nogal gretig aan. Zodra je het rempedaal licht beroert met de rechtervoet, heb je al het idee dat er een remparachute uitgevouwen wordt.
Bij Renault heeft de zitpositie de nodige aandacht gehad; zat je bij het vorige model behoorlijk hoog en rechtop, bij de huidige RS zit je prima. Prinsheerlijk op een set stevige zetels die prima steun bieden, vooral ook zijdelings. Voor wie dit niet genoeg is, biedt Renault ook de mogelijkheid om Recaro-sportstoelen te laten monteren, maar of dat echt nodig is, betwijfelen we. De standaard stoelen kwijten zich prima van hun taak. De goed in de hand liggende versnellings-hendel laat zich met korte slagen van de ene naar de andere gang bewegen. Alleen zou de Renault-pook een fractie meer weerstand mogen bieden.
In de Clio RS verwacht je natuurlijk de nodige sportieve accenten in het inte-rieur. De Clio RS heeft metaalkleurige pedalen, stoelen afgewerkt met sportieve accenten en net als z'n grote broer, de Mégane RS, een stuurwiel met een rood streepje bovenaan, een detail afkomstig uit de autosport om in één oogopslag te kunnen zien of de wielen weer in de rechtuitstand staan.