Praktijkervaring Volvo C30: eigenaren over opvallend gestileerde Zweed

Het doorspitten van 101 verhalen is vrijwel onbegonnen werk. Daarom sorteren we de auto’s op kilometerstand hoog-laag en kiezen de 40 auto’s met een kilometerstand van meer dan 80.000. Daarmee selecteren we niet alleen de nodige 1.6,- 2.0- en 2.4-diesels, maar ook 1.6-, 1.8- en 2.4-benzinemotoren. Dat geeft een mooi gevarieerd beeld, waarin niet alleen ‘het origineel’ voorkomt, maar ook de van 2009 tot 2013 geleverde faceliftversie.

Hoe praktisch is déze Volvo?

Een ongeschreven wet schrijft voor dat een Volvo praktisch moet zijn, maar op het eerste gezicht maakt deze C30 ook daarmee korte metten. “Met twee (gigantische) deuren, vier stoelen, een minimale bagageruimte en slechts een ruitje om bij die minimale bagageruimte te komen, is de C30 niet geschikt als gezinsauto”, schrijft de eigenaar van een C30 1.6 R Edition. 

Over de kofferruimte is deze bestuurder eveneens tevreden, een ander is iets kritischer. “De kofferbak is vrij klein en is door de hoge laaddrempel en de absurd kleine opening ook niet bijzonder goed bereikbaar. Wel is de laadvloer groot en vlak als je de achterstoelen voorover klapt, dus met z'n tweeën op reis gaat prima. Voor ons voldeed de auto, al ergerde ik me af en toe wel aan de laadruimte (probeer maar eens een Ikea-kastje mee te nemen).” Daarmee is de C30 een van de weinige Volvo’s die zakt voor de lakmoesproef met de naam woonwarenhuis.

Toch lijkt het erop dat Volvo succesvol een nieuwe doelgroep heeft aangeboord, want de meeste gebruikers geven ronduit toe dat ze de kofferruimte niet bijster interessant vinden. Daarnaast blijken achterpassagiers er behoorlijk goed van af te komen. “Achter in de auto is het beter vertoeven dan gedacht. De twee losse zitplaatsen geven daar ook genoeg ondersteuning en door een uitsparing in het dak is de hoofdruimte voldoende. Kijkend naar de daklijn aan de buitenkant had ik dit niet verwacht”, schrijft een C30 1.6d-rijder. Wel klagen meerdere eigenaren over een onhandige afdekking van de bagageruimte. Enkele rijders hebben de achter- en zijruiten laten tinten om inkijk tegen te gaan.

C30: echte Volvo-stoelen?

We hebben het in deze rubriek wel vaker benoemd: stoelen van Volvo vallen over het algemeen goed in de smaak. De C30 blijkt daarop geen uitzondering. “Wat een geweldige stoelen heeft die C30. De stoelen zijn in alle richtingen verstelbaar en mijn 1,73 meter komt niet in de knoei met het relatief ‘grote’ stuurwiel. Je komt dankzij de stoelen echt heel relaxed op je bestemming aan”, schrijft een tevreden C30 2.0 R Edition-rijder. Een C30 1.8 Sport-eigenaar beaamt dit volmondig. “De stoelen zijn uitmuntend en daar doe ik ze zelfs nog mee tekort. De steun in de onderrug is uitstekend en hetzelfde geldt voor de onderbenen. De zijdelingse steun is prima.” De eigenaar van een 1.6d heeft nog een kritische kanttekening: “De stoelen zijn prima, maar je moet wel flink sleutelen om je positie te vinden. Ikzelf ben 1,93 meter en ik mis net wat lengte in de stuurverstelling om écht lekker te zitten.”

Rijden onder invloed van Ford

Over de rijeigenschappen zijn bestuurders vrijwel unaniem vol lof. “De auto rijdt heerlijk en ligt werkelijk als een blok op de weg”, schrijft een rijder over zijn C30 2.0 R-Design. “De R-Design is ten opzichte van de reguliere C30 wat verlaagd en heeft een sportonderstel. Inleveren op comfort doe je totaal niet, alleen merk je wel dat er een sportonderstel onder ligt. Verwacht dus ook niet het (soms zweverige) comfortabele gedrag van bijvoorbeeld een grotere V70.”

“Eén van de grootste pluspunten van de C30 is het uitstekende onderstel”, schrijft de eigenaar van een C30 1.8 Sport. “Ik heb begrepen dat het is afgeleid van dat van de Ford Focus. De auto is comfortabel, maar tegelijkertijd sportief. Het onderstel verwerkt kleine richels zeer goed en grotere hobbels worden ook soepel verwerkt, de auto deint geenszins en is niet gevoelig voor spoorvorming. Ook ‘duikt’ de auto niet bijzonder bij het nemen van drempels.”

Dat je voor een sportieve rit geen R-Design nodig heeft, beschrijft ook een 1.6d Kinetic-chauffeur: “De rijeigenschappen zijn zeer goed. De auto stuurt lekker direct en de vering is picobello (stevig maar comfortabel). Door het stuur- en veerkarakter nodigt de auto uit tot stevig doorjakkeren, maar de stoelen nodigen juist uit om nog even te blijven zitten en het lekker rustig aan te doen.”

Het rustig aandoen blijkt voor een andere instapdieselaar wat lastiger. “Hoe heerlijk de auto ook stuurt en hoe mooi sportief zo'n R-Design er ook uitziet, het kan niet verhullen dat de prestaties van de D2-motor daar ernstig bij achterblijven. Ultrasloom is het niet, want in het dagelijkse verkeer kom je gewoon mee, maar vooral onder de 1.800 toeren houdt het qua vermogen en vooral qua koppel niet over. Dat is met name bij wegrijden gewoon vervelend.” 

Eigenaren die voor andere motoriseringen kiezen, klagen niet over een tekort aan kracht, al merken meerdere 1.6- en 1.8-benzine-rijders op dat het snelwegtoerental erg hoog is. “De overbrengingsverhoudingen zijn gelijk aan die van de 1.8 en dat houdt in dat er ongeveer 2.500 tpm wordt gedraaid bij 80 km/h (in vijf uiteraard) en ongeveer 3.700 bij 120. Dit komt, hoewel niet verschrikkelijk storend, het geluidsniveau in de auto op de snelweg niet ten goede”, schrijft zo’n 1.6-rijder.

Onderhoud en irritaties

Tot zover blijkt de Volvo C30 nog geen echte Volvo: daar is hij te krap en te dynamisch voor. Ook op het gebied van (verwachte) kwaliteit blijft hij wat achter op zijn onwrikbare merkimago. Meerdere eigenaren klagen over rammetjes en kraakjes vanbinnen en ook wordt vaak slijtage aan de stoelbekleding gemeld. Dit gaat voornamelijk over stoelen die met T-Tec-kunstleer zijn overtrokken. Ernstiger zijn de elektrische storingen die sommige rijders ervaren, Zo is bij twee 1.6d-rijders de kabelboom vervangen.

Ook melden eigenaren opvallend vaak problemen met de airconditioning, doorgaans veroorzaakt door een lekke condensor. Vaak wordt aangenomen dat dit lek door een steentje wordt veroorzaakt, maar deze rijder heeft daar een andere kijk op: “Het blijkt dat de condensor van de airco niet direct achter het onderste gat in de voorbumper zit, dus iedereen die het verhaal over stenen krijgt te horen: laat ze maar eens uitleggen hoe steen dan tegen de condensor aan kan zijn getikt. De condensors die Volvo gebruikt, zijn gewoon van slechte kwaliteit.”

Nog een bemoedigend woord van een C30 1.6d-rijder: “Omdat de C30 al een tijdje niet meer nieuw wordt verkocht, zal deze review vooral worden gelezen door occasion-zoekers. Die kan ik geruststellen als het gaat om betrouwbaarheid. In de 182.500 km heeft zich tweemaal hetzelfde defect voorgedaan, namelijk een gescheurde slang tussen turbo en inlaatspruitstuk van slechts een paar tientjes. Verder is er niets maar dan ook echt niets kapotgegaan aan deze auto.”

Onder de streep blijkt de C30 een aardig vreemde Volvo in de bijt. Hij ziet er flitsend uit en rijdt eveneens zo, als we zijn bestuurders moeten geloven. Veel praktisch gebruiksgemak moet je er niet van verwachten, maar toch blijkt de leefruimte voor achterpassagiers nog heel behoorlijk. De snel slijtende T-Tec-bekleding en de rammeltjes aan boord doen wat afbreuk aan de kwaliteitsbeleving, maar als we de gebruikers mogen geloven, doet een Volvo C30 het heel behoorlijk.